Je hele leven voelen - Cranio Sacraal eindwerken

Dag 4 – Groeien maar ...
Deze dag begon met de dagelijkse gespreksronde en ik kon mijn
gebeurtenissen vertellen met een andere stem zonder de belasting van de
beleefde emoties. Tijdens het luisteren naar de verhalen van anderen liep bij
mij de spanning op en voelde ik een erg hoge hartslag. De rust van de
ochtendmeditatie was nu ver te zoeken. Vandaag was ik als eerste aan de
beurt om behandeld te worden en vertelde S. over mijn spanning en hartslag
voordat zij met de groep in overleg ging. Mijn zintuigen stonden op scherp en
ik kon werkelijk alles horen en kon voelen wie er zijn handen op mijn lichaam
legde. De handen van V. lagen zeer licht op me, maar smolten het diepste in
me. Zelfs toen ze uit de ruimte was weggegaan kon ik haar handen nog op
mijn benen voelen.
Alleen achtergebleven in de ruimte voelde ik ook nog een hand op mijn
rechterarm en ontdekte dat mannelijke energie de ruimte vulde. Na een blik
op de andere twee tafels kwam ik erachter dat inderdaad daar de andere
twee mannen van de groep lagen. Waarom was ik zo hypergevoelig op dit
moment? Tijdens de sessie kon ik nog steeds gesprekken volgen aan de
andere kant van de ruimte en S. stelde me wat gerust. Niet alles wat mijn oren
opvingen hoefde ik als informatie te verwerken als ik dat niet wilde. Op dat
moment zag ik mezelf als een kleine jongen van ongeveer 10 jaar die in de
klas weer eens niet op zat te letten. Op die dag was ik namelijk mijn oren aan
het trainen om te ontdekken tot hoe ver ze geluiden konden traceren. Steeds
als ik een afstand kon koppelen aan het geluid ging ik weer op zoek naar een
volgend geluid dat nog verder weg was.
Terwijl ik zo aan het kijken was wat ik als kind aan het doen was kreeg ik
steeds meer pijn in mijn maag en verkrampte mijn middenrif. Ik lag op een
gegeven moment dubbelgevouwen op tafel van de kramp en had
braakreflexen. Op het moment dat in deze situatie wat rust kwam verscheen
er een goudgele slurf die er uit zag als een lange rij met gebitten achter
elkaar. Als vanzelf gingen mijn kaken open en veranderde de slurf in een
gladde straal. Dit goudgele licht voelde ik naar binnen stromen tot deze bij
mijn keel bleef wachten om verder te gaan via de slokdarm. Ter hoogte van
de hartstreek was er weer een moment van rust en voelde ik de healende
energie zijn werk doen om daarna weer verder af te reizen naar de maag.
Deze plek was even daarvoor nog verkrampt en pijnlijk, maar nu veranderde
dit goudgele licht mijn middenrif tot een gladde waterspiegel.
19