Denis Castagnou : Sensa títol - OC Revista

auton2006.qxd 06/11/2006 14:33 Page 23
Ritual de la calpreneda
" Los dioses no tuvieron más sustancia que la que tengo yo."
Juan Ramón Jiménez
Espacio - Fragmento primero
A Calprenet es lo noet, lo monilh dels remembres.
A Calprenet, a l'òrle de la castanhal.
A l'ora de faunhar en espardenhas la falguièra d'una ombrina
fugidissa.
A Calprenet.
Arborava, lo bruèlh, orguenas de silenci.
Espatarrat pel jaç de fulharaca, sufisiá de clucar.
Alavetz, pel ramatge, s'enfusavan fugas de solombra.
E sonca d'i soscar, lo frèsque del forfolh li ven frelhar l'espatla.
Autbòi, jamai, l'alisèt pas d'un frejolum tan verdolenc.
La calpreneda, pr'aquò…
Èran, los calpres innocents, los seus sols instruments.
Se volguèsse fisar, lo comprenián, dins son arma frostida.
Quantes pantais liurats a l'impuls de la saba !
E quantes pessaments sarrats dins lo creis de la rusca !
Semblava trespirar per la telha consenta,
lo riuchiuchiu d'aquel rajòl.
Se suspren a secretejar.
" Calprenet ", ça ditz, sonca " Calprenet "… E lo mot repapiat
ven, de sos redondèls, rufar la remembrança.
D'annadas e d'annadas, se concentrèt la calpreneda,
per tant d'enceuclar la paraula del mainatge entremièg sas anèlas…
Per del teissiá son buf, tot cordurat de lutz. 23