Somari - OC Revista

ocestiu03.qxd 11/09/03 13:43 Page 13
AQUEL RIBATGE ONT ABORDERES
joan-luc pouliquen
A mon grand, sed in memoriam
tirança indefugibla per aquel ribatge. Las annadas la
Apòdon pas mermar. Tòrna totjorn la meteissa question :
perqué ?
·
Perqué aquel bocin de còsta ? E pas un autre, per el qu’a
rebalat tot a l’entorn, estralhat las espandidas de sabla e de còdols,
arrapat sos muscles als traçats que serpentejan per la ròca.
·
Enlai, sul bocin d’iscla, a l’adrech, los schistes davalan dins
la mar e trigòssan amb eles los ondejaments dels pins, las flairas
dels eucaliptús.
·
Enlai, sul bocin d’iscla, i a de calancòlas que los sòmis s’
i pòdon arrestar un brieu , s’espandir sus la gravièra, puèi viatjar
pel cèl blau jos l’ala d’un gabian.
·
Pr’aquò, es aquí que sos passes s’encaminan. Es aquí que
percor aquel espaci cortet un pauc coma un vièlh libre que clauriá
dins sos capítols quauques secrets rebonduts.
·
Aquela colomna quilhada que la cabelha una flor de Liri n’anóncia
lo començament. Memòria dels temps vièlhs que lo rèi tornava
de las crosadas. Tota mena de tornar es una deliurança, tot
ribatge es una promessa
·
Aquò’s a l’auton, quand los vacancièrs son partits, que la
platja qu’aviá aculit los crosats tòrna alenar coma a l’origina.
·
L’estima mai coma aquò, a se daissar gafar per las ondadas,
a far convèrsa ambe las tamarissas e los palmièrs, mentre
que canta la Lagarda.
·
Aquel estanquet, sus la levada, clau dins sas làupias la baudor
populara dels dimenges de rèire-sason. Lo temps s’esvanís
al dessús dels veires d’aperitiu, s’enròtla al fum de las cigarretas
e de las grasilhadas.
· 13