Somari - OC Revista

ocestiu03.qxd 11/09/03 13:43 Page 15
Un blòckhaus ne signa la fin e anóncia a l’encòp l’intrada
del pichon pòrt.
·
Chiman encara de sas bèrcas las nafraduras d’una guèrra
que los racontes de son enfança i an balhat lo nom de sabordage
e bombardaments.
·
Fan son bonur las agarridas dels romegasses que lèu lo capelaràn
d’a plec.
·
Aquò’s la boca del riu que sèrv de cala a las embarcacions.
E pr’amor que se clau dirèctament dins la mar, el l’enauça al reng
de flume.
·
N’a plan la magestat. De cada bòrd, sas ribas, de palmièrs
las bordejan. Ne mònta una flaira de Florida.
·
A de pontons de bòi, los batèus son estacats. Totes pòrtan
los signes de fòrça annadas de navegacion. An pas l’enlusidura
ufanosa d’aquels que s’alassan d’esperar al quai, dins la ciutat
balneària d’a costat..
·
Lo chantièr naval atenent fòrabandís per el las faussas aparéncias.
·
De carcassas sus cala i espèran forra-borra que las aseguen,
que las tòrnen soudar. L’odor de las pinturas e dels varnisses se
mèscla a las flairas marinas.
·
Quand las ressègas, las ponçairas e los martèls s’i fan ,
sufís de clucar los uèlhs per ausir bronzinar los chantièrs d’un còp
èra. Ausir riblar, asegar, acastilhar, en somiant d’aventura.
·
Aquò’s per lòrs que son sang buta pus fòrt dins las venas.
·
Lo meteis sang que lo d’aquel jove marinièr , que son naviri-escòla,
naviri de vela e amb un pont de bòi, dètz lustres pus
lèu, èra arribat a-n-aquel ribatge. Qu’atal aviá ancorat sa pròpria
istòria sul terraire qu’estralha uèi.
15