VERNMagazine_APRIL2017_DEF

0
VROUW
VROUW
&vrachtwagen
& VRACHTWAGEN – APRIL2017
Anita Verweij is eigenaar van
Verweij Transport. Ze houdt zich
veel bezig met politieke kwesties.
In VERN Magazine vertelt zij hoe
het is om een klein bedrijf te
hebben met eigen rijders.
“Ik behoor tot de leeftijdsgroep die vindt dat vroeger alles
beter was. Tegenwoordig krijg je een schrikreactie als je iemand
goedemorgen wenst, waarna de persoon in kwestie
weer snel wegduikt achter zijn smartphone of laptop. Geen
chauffeur kan zich losrukken van de sociale media. Ook
klanten beklagen zich dat zij nooit meer iemand van het
bedrijf zien. Mensen verschuilen zich achter mails en een
telefoongesprek voeren vindt men doodeng.”
Weinig begrip, veel eisen
“Klanten hebben vandaag de dag een enorm eisenpakket.
Er is steeds minder begrip voor de omstandigheden waarin
een chauffeur zijn werk moet doen. De enorme files en
vaak extreme weersomstandigheden zorgen er soms voor
dat een chauffeur niet op tijd is. Soms wordt hij hiervoor
gestraft met een schadeclaim. Of men verplicht hem zelf de
container te laden of lossen, en dat tegen tarieven waarvoor
je niet eens met een personenauto kunt rijden.”
“En dan zijn er nog de wachttijden op de terminals. Door
de talrijke storingen en updates komt een chauffeur hopeloos
in tijdnood en in de problemen met zijn rij- en rusttijden.
Negen van de tien keer kan hij als gevolg hiervan geen
tweede rit rijden, wat nodig is om rendabel te kunnen zijn.
Het komt voor dat men voor een overrijder vier uur in de
weer is. Reken maar uit. Het merendeel van de praatpalen
die op het terrein staan, functioneert niet. Niemand vertelt
de chauffeur wat er aan de hand is en hoe lang het gaat
duren. De chauffeur kan het ook niet zelf vragen, want niemand
is bereikbaar. In plaats daarvan wordt de chauffeur
naar de zogenaamde bufferzones gedirigeerd, waar hij
soms uren staat, zonder de wettelijk verplichte sanitaire
voorzieningen en drinkwater. Als een chauffeur dan uiteindelijk
de terminal op kan, dan is het volgende probleem de
vingerscan. De scanapparatuur functioneert niet naar behoren
waardoor chauffeurs continu heen en terug moeten
rijden. Trots roept men dat onze terminals de veiligste ter
wereld zijn, maar het is makkelijker voor een beambte of
havenmedewerker om het terrein met een aantal sporttassen
te verlaten, dan voor een chauffeur om het terrein op
te komen.”
“Ook de termijn waarin een chauffeur betaald wordt, laat
te wensen over. Soms wordt een betalingstermijn van twee
maanden gehanteerd. Een vervoerder moet echter wel
over die periode de brandstof, verzekeringen en dergelijke
betalen. Een collega-vervoerder noemde dit een lentevrije
lening aan zijn opdrachtgever.”
“De komst van de vele collega’s uit het
Oostblok en tegenwoordig zelfs van de
Filipijnen heeft de veiligheid op onze snelwegen
niet bepaald verbeterd. Door hun
onbekwaamheid is het imago van onze beroepsgroep
om zeep geholpen.
De Nederlandse chauffeur stond qua
vakbekwaamheid bekend als beste in
Europa. Hoeveel Nederlandse chauffeurs
zijn er straks nog? Ten gevolge van
de instroom van goedkope Oostblokkers
zitten veel Nederlandse chauffeurs thuis met een WW- of Bijstandsuitkering.
Welke jonge Nederlandse jongen of jong Nederlands
meisje wil dit beroep nog kiezen?”
Sector om zeep
“De afgelopen jaren heb ik bovenstaande kwesties veelvuldig besproken
met gemeenteraden, terminals en het Havenbedrijf.
Ik ben diverse malen naar Den Haag getogen om te praten met
bewindslieden van onder andere de VVD, PVV en SP. Zij luisteren,
maar hebben geen idee van wat er zich in de praktijk afspeelt. Ze
beseffen niet dat zij door het niet maken van passende wetgeving
en vooral door het niet handhaven van bestaande wetten, een
ooit voor Nederland belangrijke sector om zeep dreigen te helpen.
Neem nou Jesse Klaver. In Nieuwsuur werd hem gevraagd hoe de
transportsector zou moeten overleven als hij het door hem gewenste
rekeningrijden en de spitstarieven zou invoeren. Hij antwoorde
dat die ‘dozen’ helemaal niet meer over de weg verplaatst zouden
mogen worden. Een trein of binnenvaartschip komt toch echt niet
tot aan het winkelcentrum. Wegvervoer blijft nodig om onder meer
de winkels te bevoorraden. Hoe gaat Jesse anders in de toekomst
zijn groene achterwerk afvegen?”
L