PDF bertsioa jaitsi - Revista Consumer

26
psikologia
psiKoterapeuta auKeratZea
PSIKIATRA ETA
PSIKOLOGO ARTEAN
Tratamendu bat hasterakoan,
argi eduki behar da zer alde
dagoen psikiatra baten eta
psikologo baten artean. Bi
horiek jardun ohi dute psikoterapeuta
moduan.
Psikiatra medikua izan ohi da,
medikuntzaren adar horretan
espezializatu dena; psikologoak,
berriz, Psikologia ikasi
du. Psikiatrak soilik egin ditzake
psikofarmakoen errezetak.
Psikiatriak buru-nahasmenduen
arrazoi organikoei erreparatzen
die, eta psikologiak,
berriz, faktore psikologikoei
ematen die garrantzia (zer
heziketa jaso den, zer harreman
sozial ditugun, pertsonak nola
ikusten duen bere burua, nola
eragiten duten sentimenduek
eta emozioek…). Sarri askotan,
psikologoa arduratzen da
tratamendu psikoterapeutikoa
egiteaz, eta psikiatrak medikazioa
kontrolatzen du, halakorik
behar izanez gero.
terapiak zer eman dezakeen, zenbat
iraun dezakeen eta –hori ere bai– zer
prezio duen. Gaur egun, mutualitateek
eta mediku-aseguruek doan eskaintzen
dituzte kontsulta batzuk, edo merkeago,
behintzat. Mutualitate horiekin lan egiten
duen psikoterapeuta bat hautatzea
modu egokia izan liteke prezio on samarreko
zerbitzua jasotzeko. Beste aukera
bat izaten da Gizarte Seguran-tzako
osasun-zerbitzuetara jotzea. Hor ere
eskaintzen dituzte psikoterapia saioak,
psikologoek gidatuta, baldin eta psikiatra
batek esaten badu gaixoak horren
beharra daukala.
Kontsultara doanak jakin behar du
psikoterapeutak lagunduko diola arazoak
gainditzen, baina terapia, elkarlanean
egin behar dute. Adituak emango
dion laguntzari esker, norbere burua
hobeki ezagutzen ikasiko du bezeroak,
bere bizitzan atsegin ez zaizkion alderdiak
aldatzen eta autonomoago sentitzen.
Tratamendu-eredu guztiak, berez,
egokiak dira pertsona guztientzat, baina
zenbait nahasmenduri aurre egiteko,
hobe da alor horretan espezializatua
dagoen profesional bat bilatzea, hark
jakingo du-eta zein den tratamendurik
egokiena.
tratamendu nagusiak. Behin
psikoterapeutarengana joateko erabakia
hartuta, galdera sortzen da: zein komeni
zait niri? Jende askok lagunei edo ezagunei
galdetzen die, baina kontua ez da
soilik psikoterapeuta batek zer gaitasun
dauzkan edo ez jakitea; psikoterapiaereduak
ere bat baino gehiago dira, eta
horietako bakoitzak teoria bat du oinarrian,
eta horretatik abiatuta lantzen dituzte
arazo psikologikoak.
Honako hauek dira tratamendu motarik
aipagarrienak: kognitibo-konduktualak,
psikoanalitikoak, terapia humanistak
eta sistemikoak, bakoitza bere adarrekin.
Psikologoen Elkargo Ofizialek izaten
dute maiz aholkularitza-zerbitzua,
psikoterapia moten inguruko zalantzaketa
argitzeko. Saio bakoitza 40 eta 90
euro artean kostatzen da.
kognitibo-konduktuaLa. Terapia
kognitibo-konduktualen lehen
helburua izaten da pentsamendu distortsionatzaileak
zein diren identifikatzea;
ondoren, errealitatearekin bat ote
datozen azter-tzen da, eta horien ordez,
egokitzapenaren alde egiten duten
ideiak sustatzen dira. Beste izen bat ere
ematen zaio, berregituratze kognitiboa.
Gaixoarengan zenbait trebetasun sortzen
saiatzen da, modu arrazionalagoan
interpretatu dezan bere egoera eta arazoei
aurre egiteko gai izan dadin. Terapia
mota horretan, elkarrizketa klinikoa egin
ondoren, zer lan-plangintza izango duten
erabakitzen da.
Ohikoena izaten da astean saio bat egitea,
eta tratamenduak sei-zazpi hilabete
irauten du. Terapia mota hau da guztietan
gidatuzaleena: psikoterapeutak ezartzen
du zer jardunbide eta arauri jarraituko
dion gaixoak.
psikoanaLitikoa. Inkontziente dena
kontziente bihurtzea da tratamendu horren
helburua. Eta zer da, bada, inkontzientea?
Pertsona bera ohartu gabe,
kontziente izan gabe, haren sentimenduetan,
pentsamenduetan eta jarreretan eragiten
duten faktore guztiak. Psikoanalisi
batean hasten den pertsonak, harreman
bat sortzen du espezialistarekin, eta hortik
iritsiko da bere gatazkak aztertzera,
hobeki sentitzeko eta aldatu beharreko
jotzen dituen jarrerak moldatzeko.
Eredu hori ez da batere gidatuzalea, eta
pertsona askok uste izaten dute hainbat
urtetako tratamenduaren ondoren agertzen
direla terapiaren onurak. Baina ez
da hala: eragina agudo sumatzen da.
Larrimina gutxitzen da, beste sintoma
batzuk hobetzen… Baina hobekuntza
egonkor-tzeko eta psikoanalistarekiko
lotura askatzeko, urtebeteko tratamendua
behar izaten da, gutxienez. Astean
saio bat egin ohi da, 40-50 minutukoa.
sistemikoa. Terapia sistemikoaren
oinarrian, honako ideia hau dago: norbanakoak
inguruko pertsona esanguratsuekin
dauzkan harremanek eragin handia
dute arazo psikologikoetan. Terapia horietan,
hurbileko pertsona esanguratsuak
ere deitzen dituzte saioetara (gurasoak,
lagunak, bikotekidea, eta abar).
Dena dela, ez dute derrigor joan beharrik.
Ezin joan badira, modu sinbolikoan
lan egiten da, jarleku hutsaren teknika
erabiliz, esaterako: gaixoak jokatu behar
du jarlekuan norbait balego bezala, eta
pertsona horrekin sortu zaion gatazkaren
inguruan hitz egitea izaten da helburua.
Edozein arazo lantzeko balio dute
terapia mota horiek, baina bereziki egoki
jotzen dira bikote-harremanetan edo familian
sortu diren edo sortu ziren arazoei
irtenbidea emateko.
humanista. 1960ko hamarkadan sortu
zen psikologia humanista, garai hartan
nagusi ziren bi ereduei aurre egiteko:
konduktismoari eta psikoanalisiari, hain
zuzen. Terapia eta teknika bat baino gehiago
sartzen dira eredu horren barrenean.
Ezagunenetakoa, Gestalt izenekoa
da: pertsonari ase gabe geratu zaizkion
beharrak asetzea du helburu, eta horretarako
bidea izaten da autosabotajeak
identifikatzea; hau da, pertsonak bere
buruari zer oztopo jartzen dizkion antzematea
helburu horiek lortzeko orduan.
Baina badira gehiago ere. Hor daude,
esaterako, analisi transkzionala, bioenergetikoa
–gorputza lantzen da asko–, eta
terapia humanista integratiboa, zeinaren
helburua baita gaixoak dolu terapeutiko
bat egin dezan bere gatazkagatik (izan
daiteke harreman-haustura bat, lanarekiko
itsumena, eta abar). Terapia horrek
urtebete irauten du, gutxienez.
gehiago jakiTeko
www.consumer.es
Terapia norberak bakarrik egin lezake,
bikotekidearekin, taldean edo familiarekin
27