Nicholas, Nick: Najlonkorda liro

19
Ne domagö i plu, pardoni al neniu,
ne maltrankviligö i pri la taga kurso,
tuton perdi, kaj sin mem precipe.
Sin redoni al la generinta nulo.
(ÒAliaj faris, kaj ecö se revenisÉÓ)
Estas tre facile, cöu? Fojfoje, fare de si disrompenda.
III
Neniu amas min, neniu min
respektas, min neniu ajn estimas,
mi estas nul, neniu, kaj neniu
min scias, ili konas nur la hauù ton.
Kaj iliÑÞ!Ñkaj iliÑbas! bastardoj,
sole rikanas kaj min gö ue mokas,
nenie vivkunulo auù konverso,
cöie menspleboj kaj cöikanoj. Kaj mi
iliajn vortojn ne parolos, kaj mi
iliajn kantojn ne auù skultos, kaj mi
iliajn ludojn ne dividos, kaj mi
estos tre sola. Estos tute sola.
Kaj estos tre malprava.
Tiu malamo cöiam estisÑen mi,
kaj ili cöiuj estas nur normalaj;
Vante, min for de ili izolmemi:
ilia rondo estas la sola vero,
cöio cetera forpereos kun mi.
Mi sekvu nun. Mi sekvu, sen sagö umi.
Ho mia popolo, mi kion al vi faris?
Ho mia popolo, mi vin neniam neu.