Nicholas, Nick: Najlonkorda liro

47
LA MUREGO
Mi ne memoras kiam
starigö is la Murego;
ekde memorkomenco jam gö i staris,
hake la sunon baris.
Nin söargö is gö ia ombro.
EsperÕ eksteren tre malpermesende.
Do nia jun-aplombo
protestis mesagö sende:
sur la betonon hele ni graÞtis
ridetojn kaj parafojn,
piroteknikopafojn;
la mondo nur cöi tiaj nin ekvidis Ð
kaj nin ni konatigis.
Sed ni mensogis bilde,
ni sursötonigis sentojn nur frivolajn.
La verajn sentojn söilde
nia MuregÕ enfermis.
Kiel nin konu iu ajn, dissolajn?
Tamen, cöar ne pacemis,
ni revis planojn folajn,
sopiris vidi en alies korton.
Ecö se gö i tute samus
al nia, jam ne vanus:
jam ni preterus sion, sio-bordonÉ
"Miojn cöiam devas bari
spert-diversoj, spit-izole."