vol07.pdf

EPI'I'OMES AS'I'RONOMIAE
Optici, si corpus convolutum semper retinet speciem Disci circularis, id esse
globosum. Quarto, lumen Lunae, Veneris et caeterorum Pla1netarum, est ad- Jl
ventitium ex Sole. Si ergo Luna vel Venus discus esset, simul illuminaretur in
vna superficie; at hoc non apparet: Nam pars illuminata primò est cava, deinde
nanciscitur speciem disci bisecti, poste a gibbus enascitur, denique perfectè
impletur circulus. Haec autem contingunt circa globum ex dimidia parte
illuminatum, si eminus inspiciatur, vt docemur in Opticis.
Atqui figura Coeli apparet longè alia, seilieet, vt initio dixisti, veluti
lintei supra nos expansi et in medio leniter su/fiati: quippe quod in medio
sit spectatori propinquum, circum distet longius.
Est visus deceptio, qui primum caret adminiculo arguendi distantias stellarum,
re non per se visibili; deinde etsi COelumnubibus aequalis altitudinis subductum
sit, sequitur tamen imaginatio forni cis, in medio alti, ex ijsdem Optices
principijs: adeo vt Ventis perflantibus, omnes nubes ad vnum ejus punctum
tendere videantur.
Omnis figura est in materia: quae est igitur materia il/a, qua vestitur
exterius mundus?
Ex visu nihil depromi potest in vllam partem: rectè igitur sequimur authoritatem,
qua docemur, stellas quidem omnes esse in expanso, quod Hebraicè
dicitur Raquia; et tecta esse aquis superiora ejus : hoc est supra auram aetheream 20
in extremo gradu attenuatam, stellasque in ea, Orbem esse ex aqua faetum;
quam aquam si quis gelu coneretam, et Crystallinam esse contendit propter
longissimam Solis absentiam: id ei per astronomiam Copernicanam licet, vt
quae ipsarum stellarum aspectu contenta, orbe illo, quisquis est, non vtitur.
Quacunque enim mundi figura posità et vtcunque dispositae essent stellae
inaequalissimis intervallis : semper oculus speetatoris in Terra imaginabitur sibi,
stellas illas omnes sese veluti Centrum, in modum superficiei Sphaericae perfectae
circumstare.'
lO