Officieel Orgaan van den Nederlandschen Voetbalbond. VOETBAL

10 H E T S P O R T B L A D .
Dan komt de heer Jan Stok aan 't woord
om zijnerzijds namens de vetoranen den Nieuwsblad-directeur
te huldigen en te getuigen van
de vriendschap der Spartanen jegens de ruïne
van de Beerschot. Onder groote hilariteit en
daverend applaus brengt Stok een metalen
ketting te voorschijn, die hij, en als herinnering
aan het Rozendaalsche geval, speciaal had laten
vervaardigen. Stok hangt den ketting, waaraan
'n verguld-zilveren medaille is bevestigd, om
Coppens hals en zegt tot deu Beerschot-man:
„Die ketting schenken wij u, als 'n belofte van
onverbreekbare vriendschap en sympathie". Een
salvo van gejuich volgt. Het was'n zeer aardig
moment . . .
Mr. van den Abeele, Museky, Johan J., Have-
Eith, de Haan, van den Ende en anderen volgde.
Een „lang leve mevrouw Sijthoff* vindt luide
instemming. De heer Warner deelde mede, dat
de N.V.B. aan de spelers een herinneringsmedaille
zal uitreiken. Ten slotte ging Jaap
Moorman nog wat zeggen . . 'k Hoorde: pers
en Sportkroniek en Sportblad en Nieuwsblad,
maar 'k heb 'm bij z'n pandjesjas genomen en
mee naar de gang getrokken, waar we 'n
razenden cake walk hebben gedanst . - .
Geestdriftig, toen het uur van scheiden sloeg,
hebben we onze sportbroeders naar hun vaderland,
d.w.z. tot aan den trein, terug gebracht.
Grootscher sportbetooging is er nimmer in
Nederland gevierd. Het is 'n dag geweest,
die voor elk, die onze sport lief heeft, onvergetelijk
blijven zal, 'n dag, die voor de propaganda
van onschatbare waarde is geweest. Hier
past daarom nogmaals den uitlover een woord
van grooten dank, de commissie een woord van
hulde voor haar werk, en de ziel van deze
commissie, Kees van Hasselt, in 't bijzonder 'n
compliment met den schitterenden afloop. Het
is een aansporing geweest' voor allen, die tot
onze sport in betrekking staan, om er zich met
n o g
,, eer
"°ft*
e e n
toewijding aan te geven.
Zoo'n dag zal niet licht terugkeeren. Misschien
dat wij, die nu ons jonge, vurige bloed voelen
stroomen, straks aan kinderen en kleinkinderen,
die rond den voetbal opgroeien, van deze glorierijke
sportbetooging zullen spreken.
_ Het Botterdamsch Nieuivsblad en z'n energieken
directeur kunnen er met de meeste voldoening
op terugzien . . .
Ik geniet nog na. Ik zie weer dat moment,
toen Bokkie doelpuntte en ik hoor nog die
dondering van geestdrift . . .
R'dam 17/5 '05. D. HANS.
Quick—Rapiditas.
Na heel wat gepraat en geschrijf over uitstel
werd Zondag deze wedstrijd toch gespeeld
ol liever zou gespeeld worden, want dank zij
een eigenaardig toeval, moest 8 minuten voor
net einde worden gestaakt. I n zijn poging om
een hoog schot te stoppen greep Immink n 1
den dwarslat, die hiertegen niet bestand bleek
te zijn. Een nieuwe lat was niet te vindenen
zeer waarschijnlijk zal Rapiditas ten slotte toch
volgens haar verlangen op 21 Mei spelen. Op
het moment van staken hadden Rapiditas en
Quick ieder eens van een strafschop gescoord.
Eigenaardig dat een jaar of acht geleden
Rapiditas op eigen veld spelende tegen R.A.P.
iets dergelijks overkwam. Toen was het een
kogel van Schröder die den lat deed bezwijken.
Na heel wat redeneeren werd toen de strijd
verder op Sparta's terrein voortgezet, met het
eigenaardig gevolg dat R.A.P. dat op dat
oogenblik met 2—0 achter was, in korten tijd
met 2—3 wist te winnen.
Gouden Kruis wedstrijd
R.A.P.—Swift.
Zondag werd op het terrein van Volharding
de eindstrijd voor de Gouden Kruiscompetitie
tusschen R.A.P. en Swift gespeeld. R.A.P.
wint den toss en verkiest met deu wind in
den rug te spelen. Dit blijkt evenwel geen
beletsel voor Swift te zijn, want reeds dadelijk
dringt de voorhoede goed op, maar kan nog
niet op dreef komen, zoodat Brincker geen
lastige taak heeft. Spoedig komt dan ook de
R.A.P.voorhoede aan de beurt. Meestal is het
van Son die den bal goed opbrengt, maar door
slecht schieten van Roldanus krijgt de Swiftkeeper
niets te doen. Ook de andere voorwaarts
knoeien, zoodat de blauw-witte achterhoede
weinig moeite heeft. Aan den anderen kant
heeft Douw v. d. Krap door een mistrap van
Harbord een open goal, maar Rincker redt.
Doch spoedig daarop neemt Swift vrij gelukkig
de leiding doordat Rincker een hoog boogschot,
dat door den wind voor het doel belandt, door
zijn vingers laat glippen. Kort voor half time
weet Douw v. d. Krap nog een bal langs den
uitloopenden keeper te zenden.
Rust komt dus met 2—0 in het voordeel
der blauw-witten.
Swift weet kort na de rust zijn voorsprong
te vergrooten door een voorzet van links te
benutten. Nu schijnen ze het evenwel genoeg
te vinden, ze verslappen merkbaar en geven
hun keeper de gelegenheid den tweeden en
laatsten bal te behandelen. Later is het weer
Douw v. d. Krap die met een goed doch houdbaar
schot doelpunt 4—0.
Nadat Swift nog een penalty tegen den paal
getrapt heeft, fluit Wijnmalen tijd.
De wedstrijd kenmerkte zich door de talrijke
vrije Echoppen die aan Swift werden toegekend,
vooral door het ruwe spel van Roldanus en
Meyer. Van Son muntte in de voorhoede uit.
Bij Swift Toddy, voor rust als back en na rust
als linksbuiten, goed.
Breedaasch XI—Willem II.
Zondag had wederom de jaarlijksche ontmoeting
plaats tusschen bovengenoemde elftallen.
Dadelijk na het uittrappen pakt Breda goed
aan, en reeds spoedig is te zien dat dit jaar
de overwinning niet voor Willem II zal zijn.
Koremans maakte het eerste punt voor Breda
gevolgd door no. 2 door van Gooi. Rust breekt
in met 2—0. Na de rust is Willem II sterker
en t is hoofdzakelijk aan Breda's doelverdiger
Steup te danken dat er niet wordt gedoelpunt.
De Bredanaars breken nog eens flink door, en
Vermeulen bezorgt zeer mooi zijn elftal het
óe punt. Willem II krijgt nu een makkelijken