| Jaarverslag | Departement Welzijn, Volksgezondheid en Gezin

Buiten de wens dat een dergelijk initiatief voor herhaling vatbaar is, formuleerden de deelnemers ook een
aantal voorzichtige conclusies na twee jaar werken in de nieuwe organisatiestructuur:
♦ De beleidsraad moet het sluitstuk zijn van een gerichte samenwerking.
♦ Engagementen in de beheersovereenkomst worden soms doorkruist door andere opdrachten. Kunnen
inspelen op opportuniteiten is positief, maar er moeten wel middelen tegenover staan.
♦ Het instrumentarium van beheersovereenkomst en ondernemingsplan is niet volledig toegerust om
de reële beleids­ en beheerscyclus van een entiteit te vatten en zou een vorm van flexibiliteit moeten
toelaten.
♦ Al vormt het bepalen en werken met outcome­indicatoren een grote uitdaging, toch stelt men ook vast
dat agentschappen niet altijd de gewenste impact hebben op de outcome. ‘Meten is weten’ is relatief.
Wat niet kan worden gemeten, dreigt aan de aandacht te ontsnappen. We moeten maatschappelijke
trends op macroniveau onderkennen én er een gezamenlijke aanpak voor uitwerken, onder meer via
longitudinaal onderzoek door het interuniversitair consortium Steunpunt WVG, via de bijdrage aan het
regeerakkoord, de meerjarenbehoefteanalyse en de aandacht voor de relatie met het federale niveau.
♦ Het overleg met het middenveld moet opnieuw vorm krijgen.
♦ Wanneer het kabinet formeel een delegatie van een sector ontvangt, moet de administratie daar ook
bij vertegenwoordigd zijn: het departement en de agentschappen staan naast de minister.
♦ Door de inspectie onder te brengen in één nieuw agentschap wordt de functiescheiding duidelijk en
creëert dit kansen qua gemeenschappelijke visie. Een aantal beleidsdomeinen volgde WVG daarin.
♦ Er wordt nog sterk centralistisch gedacht over de horizontale materies.
conclusies voor het departement
Het seminarie ‘WVG zet een stap verder!’ betekende voor de eigen visieontwikkeling van het departement
een scharnierpunt. Twee jaar na de inwerkingtreding van het concept beleidsdomein blijkt dat nieuwe
samenwerkingsvormen tussen departement en agentschappen ontstaan. Het departement moet coördineren.
Soms is het drijfkracht, soms de motor en soms smeermiddel voor de goede werking van het
beleidsdomein. Het departement zorgt ervoor dat agentschappen en departement solidair en collegiaal
werken.
1.1.3.2 een organisatie in ontwikkeling
tussentijds rapport caF-zelfevaluatie
Begin mei 2008 was er één jaar verstreken sinds voor het Departement Welzijn, Volksgezondheid en
Gezin tien verbeteracties werden vooropgesteld. Dat gebeurde nadat een CAF­zelfevaluatie (Common
Assessment Framework, zelfevaluatiekader voor publieke overheden) werd uitgevoerd. Tijd dus om te
rapporteren over de gemaakte vorderingen, of het uitblijven ervan. Het tussentijds rapport bevatte een
gedetailleerde evaluatie van de uitvoering van de verbeteracties, gekoppeld aan een reeks aanbevelingen.
In juli 2007 was er nog een schijnbare consensus over de afgesproken verbeteracties – een jaar later bleken
ze toch vatbaar voor interpretatie. Sommige subentiteiten van het departement waren al ver gevorderd in
het afgesproken verbeterparcours, betrouwden op de eigen ervaring. Andere hadden af te rekenen met
evoluties op het terrein ­ wijzigende verwachtingen ten overstaan van de kerntaken beleidsontwikkeling en
10