download pdf - TS Learning Homepage/profiel

Een projectmanager loopt vast
Een projectmanager in de biotechnologie leidt zijn project – het ontwikkelen van een nieuw
enzym – op voorbeeldige wijze. Hij heeft zijn complexe, multidisciplinaire project duidelijk
opgeknipt in deelprojecten, elk daarvan is beheersbaar en de samenwerking in het kernteam
loopt goed. Zelf maakt hij veel werk van wat hij als de grootste faalfactor beschouwt: het in
productie nemen van het nieuwe enzym. Drie maanden overlegt hij met de managers van de
fabriek zonder dat dit tot goede afspraken leidt. In een gesprek met mij zegt hij zijn luit aan de
wilgen te hangen: ‘ze’ willen niet projectmatig werken, ‘ze’ houden vast aan de traditionele
werkwijze, ‘ze’ voelen zich gedekt door het senior management.
Het valt mij op dat hij zijn verhaal tamelijk ‘ongenaakbaar’ vertelt. Hij lijkt niet benaderbaar voor
uitingen van kritiek of sympathie. Ik geef deze indruk aan hem terug. Het kwartje valt
onmiddellijk. Zijn houding versoepelt, verbaal en fysiek. Een week later treffen wij elkaar weer.
Hij vertelt dat hij een gesprek heeft gehad met de productiedirecteur van de betreffende
fabriek: ‘Goed gesprek. We hebben alle problemen doorgenomen. De man leek omgedraaid als
een blad aan de boom.’
De mogelijkheid dat de productiedirecteur zich ‘omdraaide’ als gevolg van een andere stemming
bij hemzelf lijkt niet bij hem te zijn opgekomen.
Mijn vermoeden is dat als een van de actoren in een interactie zijn stemming wijzigt, het
‘eigenlijke’ probleem opeens ook makkelijker kan worden aangepakt. Blijkbaar vinden we dit zo
moeilijk te erkennen, dat we de succesvolle verandering op de ander projecteren en niet
onderkennen dat we deze zelf tot stand hebben gebracht.
26