Minnezangen van Poot - Dalton Voorburg

185
Hun dochters voor de Roomsche jeugt,
Maer al vergeefsch; de nyt, de nyt steeg uit zyn kolken.
't Gevreesde Rome wies te zeer.
De mingezanten keeren weêr
Met een verdrietigh neen, hun schamper toegebeten.
Toen zocht de Koning andren raedt:
Hy riep gewelt en list te baet.
Hoe kan een minziek hart zyn' lieven wensch vergeten?
Te Rome wert in dezen tyt
Een spel beraemt waerin men stryt
En loopt en paerdenment, om palm- en popelkransen:
Dit hoorden d' afgelege liên,
Die quamen om den zwier te zien
En Remus schoone stadt, zoo hoog van spits en transsen.
Ook lokt deeze aengenaeme Maer
De dochters der Sabynen daer;
Dees jofferschap vervult de markt en ruime wyken.
Het spel begon, de Goôn tot eer;
De Ridders reden heen en weêr:
H.K. Poot, Gedichten. Eerste deel