Minnezangen van Poot - Dalton Voorburg

31
En 't godtsgeslacht in zachte vryheit zet.
Gy Englereien,
Pryst hem die bukt en uit den vloekstroom drinkt,
Maer 't hooft verheft dat ryk van starren blinkt.
Dit 's blyder dagh dan die Hozanne zingt
Tot in den hoogen.
De fel verdrukte Onnozelheit, die pas,
Hoe schuldeloos, aen 't kruis geklonken was,
Ryst heerlyk als een fenix uit haere asch,
Voor ieders oogen.
Haer school, een duif die in de steenrotskloof
Den havik, graeg op weerelozen roof,
Ontweek, ziet scherp. 't schoorvoetende ongeloof
Betast de wonden.
Men ziet en hoort en voelt en kent zyn' Heer.
De Heilant leeft. hier gelt geen twyflen meer.
Zoo staet de zuil der Evangelileer
Op vaste gronden.
Al stuit dees klank op 't ongeopende oor
Des Thalmuds en snoôn Alkorans; men hoor'
D' onwraekbre tael der Heiligen die voor
H.K. Poot, Gedichten. Eerste deel