Minnezangen van Poot - Dalton Voorburg

Tot myne Gedichten.
Gy tedre wichtjes van myn brein,
Onnoosle schepsels zonder arregh,
Ai hoort, al zyt gy zwak en klein,
Wat ik uw krank vermogen verreg.
Gy weet, dat gy myn kinders zyt,
En zult my mooglyk overleven.
Och! waert gy waert, na langen tyt,
Alle in den grooten brant te sneven.
Als gy dan door de werelt reist,
Om ergens goet verblyf te krygen,
En men u blyk van afkomst eischt,
Toont dat aen elk, doch niet met zwygen.
Spreekt, stamelt dus: u quam misschien
De naem van Poot weleer ter ooren;
Die was ons vader zelf, doordien
Wy uit zyn harssens zyn geboren.
Zegt voorts dan hoe ik d' eerste was
8
H.K. Poot, Gedichten. Eerste deel