Minnezangen van Poot - Dalton Voorburg

Met volle mellekëemren schei,
En korte poozen vinde in lange zomerdagen.
Ik weet wel, Vrienden, dat myn zang
Juist niet te lieflyk valt voor naeuopmerkende ooren:
Gy weet wel dat brootzorgbelang
De dichtkunst hindren kan al is ze een' aengeboren.
Doch, wien kan 't schaên dat we, ons verdriet
Verdryvende, met spel de ledige uuren spillen?
Wy twisten met Apollo niet:
O neen, goê Vrienden, zacht: men zou uw' Dichter villen.
Hoe dikwyls noope ik mynen geest,
Zelf in den droksten oogst, met heilige yversporen
Tot dichten, dat den druk geneest!
Hoe dikwyls schyne ik dus een stem tot my te hooren:
Vaer voort, Poot; helder uit de borst:
Al zyt gy maer een boer, in aenzien min uitstekend;
Geen laege staet oit lof bemorst:
Gy dryft den lantbou die zyn' tyt met eeuwen rekent.
Lantluiden spelen al van outs
Op 't herderlyke riet in weelige landouwen,
Terwyl ze aen Pan, den Godt des wouts,
De zorgen voor hun zoet en dartel vee betrouwen.
Men zegt dat Febus zelf weleer,
6
H.K. Poot, Gedichten. Eerste deel