Laai Af - Boekmakierie.co.za

1 5
lachten haar kooltjes-ogen. We hadden haar bij de
vroeg-koffie al verteld dat we geen suiker gebruikten
en nu had ze daar waarlik aan gedacht. En gedurende
de i6 da.gen van ons verblijf op de Post, heeft
Aja Mina zich nooit vergist. Ze was niet weinig
trots als we haar dankbaar prezen of alleen maar met
'n blik van verstandhouding ons kopje aannamen...
We waren Aja Mina's gast evenzeer en... zo heer,
zo knecht, zij wilde voor haar ou-nooi niet onderdoen
in vriendelike zorgen.
't Ontbijt afgelopen, kwam nog even mevr. Fick's
zoekende blik naar ons: "Wil jij dan nie nog 'n koppie
tee, mij kind?" en op onze ontkenning: "Dan sal
ons bid."
Dit herhaalde zich na elke maaltijd, de gastvrouw
bang dat zij zou beginners te bidden, terwijl wij misschien
nog iets mochten wensen.
En toen we in luistering ons hoofd bogen, ving
ons oor 'n gebed op, ontroerend schoon van zegging
en strekking, doch bovenal van zegging. Helaas,
we kunnen hier niet weergeven de kleur en klank van
de kinderlik-devote stem; wel zullen we die altijd in
•onze oren houden:
"Hemelske Vader, wij danken U dat Gij onze
bouwvallige lichamen gevoed hebt met Uwe tijdelike
gaven, voed ook onze zielen met betere gaven van
Uw Koninkrijk..." Dan volgde 'n allerliefste dankzegging
voor 't veilig geleide dat ons geschonken was,
en dan.... 0, er was zoveel to danken en ook zoveel
at te smeken. Elke dag was alleen 't begin
'tzelfde, daarna 'n improvisatie innig vroom en
aanbiddelik van eenvoud.
Mevr. Fick nam haar plaatsje in 't voorhuis bij
't raam weer in, wij gingen papier en potlood halen,,
en daar ons verblijf 'n stoepkamer was, toefden we
eerst buiten om 't landschap beter in ons op te nem ,7!n.
Al golvend groen, geen vlakte, alleen stijgen en dalen.
Ver weg de bergen, donker bosbegroeid, dichterbij
beploegde en bezaaide heuvelen.