Laai Af - Boekmakierie.co.za

45
in onze ogen: "Ik denk aan ou-Schobeck. Hij was 'n
regte towenaar."
"'n Tovenaar ?" We schoven onze stoel aan.
"Ja, 'n regte towenaar het ons hier gehad; dit
was nog v6Or die trek. Die "Witte Krag" het hul vir
horn genoem, maar sij naam was Schobeck.
"In die Humansdorp-distrik het hij gewoon.
Hij was 'n seer welvarend man, hij het 'n meule gehad.
Evangelist was hij gewees en 'n braaf, godvresend
man. Hij was nie getrouwd nie. Sij hare het
in lang krulle om sij hoof gehang. Al was ik maar
klein gewees toe hij leefde, ik het tog goed vir horn
geken. Ons kinders was almal 'n beetje bang vir
born. Maar dit beteken nie veel nie, die groot mense
was ook maar bang vir horn gewees, viral die vrouwens.
Hij het nie klere gehad als die ander mans
nie, hij was soos 'n monnik gekleed gewees en hij
het altijd to voet gegaan. Ons kinders het nooit die
indruk gekrij dat hij so'n danige groot man was nie,
hij praat net soos ander mense en lijk baje eenvoudig.
Mij ouma was ook so'n baje beetje bang gewees
en sij vertel naderhand, toe ons opgegroei en
Schobeck lank al dood is, dat wanneer ons binnekom
als h ij daar is, sij so'n senuweagtige gevoel gehad het
alsof sij ons moet uit ja. "Laat staan kinders",.
fluister sij dan, "moe nou nie neul nie", en ons het
ook braaf uitgegaan. Die mense het altijd angstig
gevoel als hij in die huis is, want hulle weet goed,
elke woord wat hulle praat, boor hij, al is hij nie in die
kamer nie. Maar die mense het daarom tog die
grootste verering vir horn gehad, hij het altijd elkeen
gehelp wat in die nood was en nooit geld wil aanneem
nie. Die wonderlikste dinge bet h ij gedoen. Die
soveelste kafferoorlog, jij weet mij kind, die kafferoorloge
het maar altijd aangegaan, het die swartes
Alexandria aangeval. Dit was in '34. Die kerk
het hulle al afgebrand, en die vrouwens en kinders
wat skuiling gesoek het in die skoolhuis, wat deur