Laai Af - Boekmakierie.co.za

53
En hul stoei en raas en opeens val mij man oor die
rand. En tot sij grote skrik val hij op 'n tier.... Sij
maters, wat gouw-gouw kom afloop om te sien wat
van horn geword het, blij stom van die skrik toe huI
die tier bemerk. Mij man was natuurlik in die begin
baje verskrik gewees en hij weet nie hoe vinnig hij
sal trap nie. Hij neem glad g'n tijd om te ondersoek
waar hij die meeste seer gekrij het nie, en hardloop
wat hij kan. Maar toe gebeur die wonderlikste. Die
tier blij le waar hij le. Toe mij man moed vat en
nader kom, sien hij die tier is dood! Een van hulle
klippe had hom raak geslaan."
Mevr. Fick leefde korte tijd daar waar niemand
haar volgen kon. Als ze over haar man sprak, ontglipte
ze ons. Was 't geen half leven dat ze leefde
zonder hem ? Ze wachtte slechts om weer met hem
verder te gaan. De scheiding was immers tijdelik ?
"Mij kind," had ze ons toevertrouwd, "ons is
amper 62 jaar getrouwd gewees, en van d i e dag dat
ons huwelik ingeseen is, het elke jaar korter geword,
totdat dit maar weer een dag gewees het, die dag
dat hij van mij weggeneem is."
't Werd stil in 't voorhuis, totdat Lenie met de
koffie weer levendigheid bracht.
"Die swaarste is wel gewees, die trek oor die
Drakensberge," verhaalde moeder Fick nu. "Baje
het die agterwiele van die waans geneem. Ons kinders
het takkebosse aangebreng war voor die wiele
gele moes word om die wa so lang te hou. Is dan
alles reg, dan gaan hulle of en laat die agterste end
sleep. Partij het ook rernskoene gehad en partij het
die hele wa uit mekaar geneem. Partij waans is leeggehaal
en elk sjouw sij besittinge self oor die Drakensberg.
Ja, mij kind, dit was nie somaarso 'n kleine
gedoente nie, dit was 'n grote ding gewees. En ag als
ons dan weer stil hou en hul sing in die aand: "0
grote Christus", of vroeg teen dagbreek die moregesang:
"Wij danken U, barmhartig God", dan het dit