Laai Af - Boekmakierie.co.za

30
kinders saamgegaan. Hulle wdu nie agterblij nie.
Dit was Aja Dolfine en Aja Rosine. En so het daar
meer slawe nie van hulle meesters wil skei nie. Die
regering het maar weer die slegste van ons mense gedenk,
en gemeen, ons het die slawe gedwing om saam
Natal-toe te gaan. Maar toe die Regering 'n skip
stuur om hulle terug te haal, toe het baje nie gegaan
nie, ook ons sijne nie.
"In Maritzburg sterf Dolfine aan die masels en
sij laat 'n seuntje van tien maande na, Antonio. Ons
kinders was die sorg vir die weesie opgedra, en ik
kan jou se, mij kind, dat mij oupa goed opgelet
het, hoe ons agter die dingetje kijk. Hij laat 'n gat.
in die grond maak; daarin le ons 'n sagte skaapvel,
die wol bokant, en daarin kom die seuntje. Is die
skaapvel vuil, dan vat ons 'n nuwe en die ander word
skoongemaak. 1VIaar...soe tog, ons kinders het swaar
gekrij."
De vertelster schokte van de lach.
"Daar was 'n mannetjes-eend, mij kind, en hij
het 'n haat teen daardie arme goed gehad. Hij was
'n kwaai eend en soos hij 'n kans krij, loop hij naar
die gat en pik die kind. Dan skreeuw die arme ding
natuurlik en ons hardloop gouw-gouw so'n toe. Ons
ja horn. Dan gaan ons veer speul, en net is ons lekker
besig, of die kind skreeuw weer dat ons alles weer
laat staan om die kwaai ou-eend te gaan ja. Jij kan
maar glo dat ons die eend en die kind nie so'n beetje
moeg geword het nie. Later toe ons terug Kolonietoe
trek, het al ons bediendes saamgegaan en Antonio
het bij ons groot geword en hij het oupa en ouma opgepas
tot hulle dood. Daar is baje geskender oor
ons mense, dat ons so sleg is vir die swartes, maar
die swartes is ook nie dom nie, sou hulle dan so lank
blij? On-Salmon" (de basterd sinds zijn achtste jaar
bij mevr. Fick) "ou-Salmon sij ouma was slavin gewees
bij Karel Landman. Sij mense is tot die vierde
geslag in ons familie gewees. Hulle raak almaal
wel af. Die gewoonte was als hulle jaar is, krij