monumentum

V'AN HET GENOOTSCHAP. xxi
zamenftel noch merkwaardige gebreken zyn; maar
die moeten meest aan 's Mans leeftyd geweeten
worden; en 't is de eenvoudigheid van zyne Wer­
ken zelve, die ons in ftaat ftelt om ze gemaklyk
te onderfcheiden van het waare, het zuivere, het
edele , waaronder zy anders ongenaakbaar zouden
fchuil gaan.
Men ontmoet by HIPPOKRATES twee voor-
naame beginzelen, die, naar het fchynt, den grond-
flag van zyne Praktiek uitmaaken. Het eerfte is:
dat eigenlyk de Natuur, en niet de Geneesheer,
de ziekten tot geneezing brengt; terwyl deeze
laatfte alleenlyk verpligt is, indien hy kan, de
beletzelen weg te neemen. Het tweede: dat de
Geneesheer, die ongeneeslyke ziekten als zodaanig
onderfcheidt, even groot is als hy, die de overige
noaarlyk geneest. Het eerfte had de meeste be­
trekking tot heete en kortftondige , het tweede
tot langduurige en fleepende ziekten. En fchoon
men nu in beiden zich niet naauw aan de letter
moet bepaalen, niettemin is het zeker dat deeze
algemeene waarheden, veel zwaaren en fchadely-
ken arbeid affnydende , den Koningklyken weg
baanden, waarvan de Nakomelingfchap zich nooit
zonder merkelyk nadeel heeft verwyderd. 't Zal niet
ondienftig zyn dat wy ons noch een oogenblik
hierby ophouden.
Zodra men aan de Natuur het richtfnoer in de
«eneezing der ziekten vertrouwde , en de Arts
** 3 al-