Blanco - Kring voor Geschiedenis en Kunst van Deinze en

3809
Teruggravend in haar verleden, komt men te weten dat zij is “opgevoet caritativelijck bij
Pieter Verhaeghe tot Sint-Jacobs” ( een parochie in Ieper?), maar dat zij “om haere
dertelheijt (= dartelheid, wulpsheid) ende cleene dieftjes aldaer begaen” opgesloten geweest
is in het “correctiehuys” van hetzelfde Ieper van begin 1773 tot 17 juli daarna.
In 1773,1774 en 1775 situeert zich dan haar drievoudige doop in Oeselgem, Rumbeke en
Landegem en in diezelfde periode ook haar escapade naar Lier…
In het voorjaar van 1776 is ze in elk geval terug in de streek van Ieper, waar ze – zoals al
gezegd – op 8 april in Geluwe was aangehouden en naar de gevangenis van Ieper
overgebracht.
Daar had ze – zoals blijkt uit een officiële verklaring van de kapucijnenpater Mauritius –
tussen 8 en 25 april 1776 “haere paeschbiechte gesproken ende te communie geweest, op
den naeme van Charlotte van Arenbergh”. Dit “paeschbriefken” heeft E.P.Mauritius in de
gevangenis zelf opgesteld, “presente de cipier”.
Helemaal in het begin toen ze in de Ieperse gevangenis zat, nl. op 20 april 1776, kreeg ze er
het bezoek van de koster van Rumbeke, “met eenen officier van aldaer, en sekeren Bouten”,
ook van dezelfde parochie. De drie kwamen blijkbaar i.v.m. een onderzoek naar haar “doop”
aldaar en de koster had verklaard dat hij “de gevanghene erkende voor de gonne hij hadde
zien doopen tot Ruymbeke”. Maar na afloop van dat bezoek zal de gevangene aan de
Menense Amman verklaren “dat den coster met d’hulpe van den officier van Ruymbeke haer
vleeselijck soude hebben erkent”, en meer nog “dat sij, gevanghene, bij den selven coster
bevrucht soude sijn”…
Begrijpelijk dus dat Amman Angillis met de handen in het haar zat en om raad vroeg wàt hij
in godsnaam met een dergelijke landloopster-dievegge-leugenaarster met meervoudige
identiteit wel moest aanvangen.
Wat van een en ander de precieze en ware toedracht was, blijkt niet uit het klein dossiertje
dat we in de correspondentie van de Heren Fiscalen hebben ontdekt. En dus ook niet hoe
deze hele zaak haar beslag heeft gekregen.
Blijft dan nog de (derde?) nep-doop in Landegem, waarvoor in datzelfde dossier een officieel
document beschikbaar is. Daaruit blijkt dat daar op 27 maart 1775 door onderpastoor De
Brabandere was gedoopt “seker vrouwpersone, opden naeme van Pulcheria La Come, naar
alvooren in de selve kercke afweiringhe t’hebben gedaen van de Calvinsche secte”. Aan de
onderpastoor had ze verklaard dat zij “was ghebooren den 13 febr. 1752 in ’s Hertogenbosch
ende opgevoed in de Calvijnsche secte”. Haar vader was – naar ze zei – Emanuel La Come
en haar moeder Louise… (niet ingevuld!).
Bioj die doopplechtigheid, die in Landegem ongetwijfeld ophef moet hebben gemaakt, waren
de doopheffers de bejaarde koster van Landegem en zijn ongehuwde inwonende dochter. In
hun verklaring, die ze nadien (op 11 juli 1776) in het kader van hert gerechtelijk
vooronderzoek hebben afgelegd, worden ze als volgt betiteld: Francis de Bocq fs wijlen
Pieter, “coster der prochie van Landeghem ende baljuw der heerlijckhede ten Hulle,
geïnclaveert in Landeghem ende Nevele, oud 66 jaer”, en Anna Marie de Bocq filia vanden
voors. Francis, oud ontrent de 24 jaer”. Dooppeter en –meter verklaren dat “die
vrauwpersoone van Peteghem (bij Deinze) uijt d’herberghe De Fonteijne, bewoont bij Carel
Hauwe 2 , was vertrocken ende gearriveert tot Landeghem om aldaer gedoopt te worden”.
Na haar doopsel, hebbende “ghenoten eenighe tassen thé met een glaezeken genevre”, is
zij nog niet direct uit het gastdorp vertrokken, maar heeft ze nog een nacht en een dag
“gelogeert gheweest ten huijse van sekeren Joannes de Wispelaere, timmerman van selve
Landeghem”. Pas de dag daarop is ze dan naar Gent vertrokken in het gezelschap van “een
waestrighe” (= wasvrouw), genaamd Marie de Brabandere.
De Landegemse getuigen – vader en dochter De Bocq- hebben later ook gehoord “dat de
vrauwpersoon naerdien tot Ghendt is gevormt gewest door S(ijne) Hooghweerdigheit den
Bisschop van aldaer”. En ze wisten zelfs te preciseren dat bij dat vormsel als meter was
opgetreden ene “Jo(nkvrouw)e Thérèse van Dijcke, geestelijcke dochter tot Ghendt,
woonende bij de Capucijnen” aldaar (samen met haar meid, ene Marie Sartijn).
Wij danken u voor uw lidmaatschap en steun!