men kan niet eén worden - Vakgroep psychoanalyse - Universiteit ...

MEN KAN NIET EÉN WORDEN 13
De poging een geseksueerde identiteit te creëren is hier bijzonder
instabiel. De enige oplossing die Michel zelf nog ziet, is ofwel een
operatie ofwel zelfmoord. Als hij geen vrouw kan worden, dan
verkiest hij zijn leven te geven. Hij ondernam dan ook al eerder een
suïcidepoging. Op het moment van het gesprek, ondernam hij niets
meer. Omdat de mensen te veel met hem lachten, wilde hij niet meer
buiten komen. Zo had hij al eens een week op zijn kamer gezeten en
bijgevolg ook een week niet gegeten, ook al was de winkel vlakbij. Op
een dag sloeg hij, verkleed als vrouw, een spiegel in stukken.
Lacan is zeer pessimistisch over een psychoanalytische
behandeling voor deze man. Dit betekent echter niet dat men bij geen
enkele psychotische transseksueel iets zou kunnen doen. Ik denk dat
men bij deze mensen zich garant kan stellen voor de castratie. Dit
betekent uiteraard niet dat men de Grote Verbieder moet gaan spelen,
die een "Neen!" uitspreekt. Garant staan voor de castratie betekent wel
dat men garant staat voor het pas-tout: dat het lichaam voor iedereen
problematisch is en dat een operatie niet alles zal oplossen. De
verwachting dat een ingreep in het reële van het lichaam alles zal
oplossen is namelijk bijzonder nefast als men deze hoop niet ingelost
ziet worden. Daarom zal de psychoanalyticus nooit deze hoop
onderschrijven, maar zich langs de kant van het pas-tout stellen en een
draaglijkere oplossing helpen zoeken. Het spreekt voor zich dat een
dergelijke interventie niet "wild", maar onder overdracht gebeurt.
Besluit
De verschillende pogingen die de mens heeft ondernomen om Eén
te worden zijn niet te overzien, wel merken we daarin steeds dat ze tot
kleine of grote ravages leiden. Via de medische wetenschap
bijvoorbeeld kan men nu het lichaam zodanig aanpassen dat het
compleet dreigt te worden – dreigt, want na x aantal operaties kan
men niet anders dan inzien dat het tekort structureel is. Denk ook aan
de ravage die Hitlers theorie en praxis heeft verricht om tot de
éénmaking van het Germaanse volk te komen. Denk aan het veel
onschuldigere voorbeeld van twee geliefden die het solitaire genot
trachten om te smeden in een solidair genot en daar onvermijdelijk
nooit in slagen. Denk tenslotte aan de ravages die protocollaire
therapieën veroorzaken: elke poging te universaliseren, creëert een
rest. In dit laatste geval zijn het de patiënten die uit de boot vallen.
Kortom: noch met zichzelf, noch met een ander kan men Eén
worden. Een jouissance "Une" zou trouwens slechts mogelijk kunnen