Hoofdstuk 2 ENDOCRINOLOGIE

4.1.3 Diagnose
De diagnose kan gesteld worden aan de hand van de klinische symptomen (aspecifiek) en aan
de hand van een TSH stimulatie test (5 IU TSH IV: minstens verdubbeling van T3 na 2 uur).
4.1.4 Behandeling
De behandeling bestaat uit de dagelijkse toediening van T4 en aanpassing van de omgeving
(iodium supplementatie merrie).
4.2. HYPOTHYROIDIE BIJ VOLWASSEN PAARDEN
4.2.1 Etiologie en voorkomen
De vooral nutritioneel geinduceerde hypothyroidie bij volwassen paarden is uiterst zeldzaam
en nog niet aangetroffen in België. Het gaat om een beeld van lethargie en spieratrofie met
een dun haarkleed (epidermale atrofie) tot het optreden van myxoedeem.
4.2.2 Diagnose
De diagnose berust op een TSH stimulatie test (zie hoger) waarbij een na 1 uur een
verdubbeling van de T3 concentratie moet optreden en een verdubbeling van de T4
concentratie na 4 uur. De basaal waarden van T3 en T4 zijn sterk variabel (daling bij ziekte,
hitte, NSAID, steroiden,…).
Richtinggevend zijn de volgende waarden: T3: 30-170 ng%; T4: 1-3 µgr%
4.3. HYPERTHYROIDIE
Dit is uitermate zeldzaam en in de literatuur is daarover bij het paard vrijwel niets
beschikbaar. Adenoma’s en carcinoma’s van de schildklier zijn beschreven, maar zijn vrijwel
nooit functioneel. Enkel bij carcinoma’s (na histologie) is een chirurgische behandeling
aangewezen.
5. PARATHYROIDE
Primair hyperparathyroidie is extreem zeldzaam bij grote huisdieren.
Pseudohyperparathyroidie komt een zeldzame keer voor bij tumoren of nierpathologie: bij
bloedonderzoek wordt dan een hoog calcium gehalte aangetroffen en in chronische gevallen
kan dat zelfs tot metastatische verkalkingen leiden (vb. aorta).
Nutritionele secundaire hyperparathyroidie komt frekwenter voor, vooral bij paarden en
ponies die als huisdier gehouden worden. Een overmaat fosfor in de voeding is hierbij de
oorzaak. Decalcificatie en osteodystrofie zijn hierbij de voornaamste symptomen.