In twee uur naast je bed - InternetBladeren.nl
01.06.2013 • Views
Share Embed Flag

In twee uur naast je bed - InternetBladeren.nl

In twee uur naast je bed - InternetBladeren.nl

In twee uur naast je bed - InternetBladeren.nl

SHOW MORE
SHOW LESS
ePAPER READ
DOWNLOAD ePAPER
internetbladeren.nl

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

START NOW

<strong>In</strong> <strong>twee</strong> <strong>uur</strong><br />

<strong>naast</strong> <strong>je</strong> <strong>bed</strong><br />

Klachten zonder<br />

lichamelijke<br />

verklaring<br />

maartensmagazine | herfst 2011

MM | herfst 2011 3<br />

<strong>In</strong> beeld Lisa Verhagen<br />

“We hadden veel<br />

steun aan elkaar”<br />

Lisa Verhagen (15), Joëlle Weening (13) en<br />

Rianne de Jong (15) zijn op maandag 27 juni<br />

2011 geopereerd in de Sint Maartenskliniek<br />

aan scoliose, een verkromming van de wervelkolom.<br />

De avond voor de operatie lagen<br />

ze al met z’n drieën bij elkaar op de kamer.<br />

“Dat was meteen heel gezellig”, vertelt<br />

Joëlle (rechts op de foto) enthousiast. Die<br />

avond bespraken ze vooral hun aandoening<br />

en de bijbehorende klachten. Lisa (links op<br />

de foto): “Maar we kletsten ook over school<br />

en waar we vandaan kwamen.”<br />

“We waren allemaal een beet<strong>je</strong> zenuwachtig<br />

voor de operatie”, zegt Rianne. “Toen<br />

kwam er een jongen onze kamer binne<strong>nl</strong>open<br />

die een paar dagen ervoor aan<br />

scoliose was geopereerd. En hij zei ook<br />

nog dat hij weinig pijn had. Dat gaf ons<br />

een enorme oppepper!”<br />

Toen ze dinsdag allemaal terug op de<br />

afdeling kwamen, zat de stemming er snel<br />

weer goed in. Mede dankzij het eerste eten<br />

dat ze kregen, een zak<strong>je</strong> chips. Joëlle: “We<br />

moesten veel lachen, maar dat was eige<strong>nl</strong>ijk<br />

heel vervelend want dat deed best wel<br />

pijn aan <strong>je</strong> rug.” Een nieuw spannend moment<br />

was de eerste fysiotherapie. Lisa ging<br />

als eerste. “Dan was ik er snel vanaf. En zo<br />

kon ik ook Joëlle en Rianne ondersteunen.”<br />

De meiden hadden namelijk veel steun<br />

aan elkaar, ze trokken zich aan elkaar op.<br />

Rianne: “Dat heeft ons echt geholpen bij<br />

het herstel.”<br />

Na die zes dagen in het ziekenhuis hebben<br />

ze contact met elkaar gehouden, met name<br />

via Hyves. Binnenkort willen ze samen een<br />

scolioseweekend<strong>je</strong> organiseren. “Van de<br />

dokter mogen we nu bijvoorbeeld weer<br />

fietsen en zwemmen”, zeggen Lisa en Joëlle<br />

in koor. “Dus dat gaan we zeker ook doen!”

4 MM | herfst 2011<br />

08 Patiënten zijn niet ziek<br />

Patiënten die net een nieuwe knie hebben gekregen in de<br />

Sint Maartenskliniek staan <strong>twee</strong> <strong>uur</strong> na de operatie alweer<br />

<strong>naast</strong> hun <strong>bed</strong>. En ze mogen ook snel weer naar huis.<br />

12 Survivallen met een beperking<br />

Fysiotherapeut Petra Peters nodigde oud-revalidant Femke<br />

van Loendersloot uit voor een survivaltocht in Schotland.<br />

Het werd een confronterende, koude, zware en leerzame<br />

ervaring.<br />

18 Tien vragen over fibromyalgie<br />

Geen duidelijke oorzaak, geen duidelijk ziektebeeld en<br />

geen duidelijke oplossing. Maar wel duidelijke klachten,<br />

zoals veel pijn en vermoeidheid. Reumatoloog Hans Cats<br />

geeft uitleg over de aandoening fibromyalgie.<br />

24 Patiënten beoordelen onze zorg<br />

Wat vinden patiënten van de Sint Maartenskliniek? Dat<br />

willen toekomstige patiënten graag weten. Sinds afgelopen<br />

zomer zijn we het eerste Nederlandse ziekenhuis dat patiënten<br />

in staat stelt om hun mening te delen op de website.<br />

16<br />

Colofon<br />

08<br />

12<br />

27<br />

24<br />

Maartensmagazine verschijnt vier keer per jaar en wordt verspreid onder patiënten, medewerkers, oudmedewerkers<br />

en externe relaties van de Sint Maartenskliniek. <strong>In</strong> het Maartensmagazine vindt u nieuws en<br />

actuele ontwikkelingen binnen de Sint Maartenskliniek. De Sint Maartenskliniek is een gespecialiseerd<br />

ziekenhuis voor orthopedie, reumatologie en revalidatiegeneeskunde.<br />

Voor reacties, suggesties of het doorgeven van adreswijzigingen kunt u contact opnemen met de afdeling<br />

Communicatie, Postbus 9011, 6500 GM Nijmegen, telefoon: (024) 365 91 16, of mail: redactie@maartenskliniek.<strong>nl</strong>.<br />

Voor het aanvragen van een gratis abonnement op het Maartensmagazine bezoekt u www.maartenskliniek.<strong>nl</strong>/mm.

22<br />

<strong>In</strong>houd<br />

18<br />

06<br />

Verder in deze MM<br />

6 Jubileum/goede doel<br />

7 <strong>In</strong> afwachting van<br />

10 Digitaal: dwarslaesieportal<br />

11 Dokter! Dokter!<br />

14 Uit de oude doos<br />

15 Het apparaat<br />

16 <strong>In</strong> beeld: gangbeeldanalyse<br />

22 Patiëntervaring<br />

26 Sportdagen<br />

27 Nieuwbouw in Nijmegen<br />

28 Dagboek<br />

30 En zo gaat het nu<br />

31 Contactinformatie<br />

Redactie Aart­Jan de Looff, T<strong>je</strong>rk Romkema, Evelyn Fransen, Pashiera Barkhuysen,<br />

Jesse Boon Fotografie Dennis Vloedmans (cover, p.3, 8, 15, 16, 18,<br />

22, 30, 32), Jan Looi<strong>je</strong> (p.10), Petra Peters (p.13) en de afdeling communicatie<br />

Vormgeving Wunderbar Visuele Communicatie, Nijmegen Druk Van Eck &<br />

Oosterink communicatieregisseurs, Dodewaard<br />

Bezoek onze website: www.maartenskliniek.<strong>nl</strong><br />

Column Raad van Best<strong>uur</strong><br />

column<br />

De beste dokter?<br />

MM | herfst 2011 5<br />

Als directeur van de Sint Maartenskliniek krijg ik regelmatig<br />

telefoont<strong>je</strong>s van kennissen. Meestal heeft de<br />

beller een bepaalde medische klacht en wil hij/zij weten<br />

wie bij ons de beste dokter is. Ik heb best moeite met<br />

die vraag. Waarom? Omdat het op een groot probleem<br />

wijst in de Nederlandse gezondheidszorg. Het is namelijk<br />

voor mij onverteerbaar dat <strong>je</strong> als patiënt in Nederland<br />

op zoek moet naar de beste dokter voor jouw<br />

probleem. Je moet <strong>je</strong> blijkbaar afvragen of de dokter<br />

die jou behandelt dat wel goed kan.<br />

Als <strong>je</strong> als passagier een Jumbo 747 instapt, hoef <strong>je</strong> toch<br />

ook niet te checken of de piloot wel zo’n groot toestel<br />

kan vliegen? Je gaat ervan uit dat die piloot ooit op een<br />

Cesnaat<strong>je</strong> begon en langzaam zich het vak van piloot<br />

heeft eigengemaakt. Van de Cesna naar de 737, daarna<br />

de Airbus en toen als hoogtepunt de Boeing 747. Niet<br />

meteen helemaal zelf, maar eerst een keer met een<br />

ervaren collega meevliegend. <strong>In</strong> goede ziekenhuizen<br />

gaat de opleiding van dokters precies zo.<br />

Bij de Sint Maartenskliniek hebben we alleen maar<br />

goede dokters. En voor sommige ingewikkelde medische<br />

problemen hebben we zelfs uitmuntende dokters, soms<br />

zelfs de top in Europa. Mijn antwoord op die telefoont<strong>je</strong>s<br />

is dan ook: “Meld <strong>je</strong> gewoon aan, wees duidelijk<br />

waar <strong>je</strong> last van hebt en wij zorgen dat de goede dokter<br />

<strong>je</strong> behandelt.” Dit betekent dat een dokter tijdens uw<br />

polibezoek kan besluiten u over te dragen aan een<br />

collega, omdat hij/zij oprecht vindt dat die collega<br />

beter gespecialiseerd is in de ingreep. Kortom, u wordt<br />

in de Maartenskliniek altijd door de beste dokter<br />

geholpen en daarvoor hoeft u niet eerst de directeur<br />

te bellen.<br />

Peter Hoppener<br />

Raad van Best<strong>uur</strong>

6 MM | herfst 2011<br />

Jubileum Goed doel: Floresti-ziekenhuis<br />

We blijven in beweging voor Moldavië<br />

De Sint Maartenskliniek bestaat 75 jaar. Dat vieren we onder<br />

andere door ons in te zetten voor een goed doel: het Florestiziekenhuis<br />

in Moldavië. Wat is er sinds de zomermaanden<br />

gebeurd?<br />

Hele jaar kerstgedachte<br />

De medewerkers zamelen op allerlei<br />

manieren geld in voor het Florestiziekenhuis.<br />

Zo organiseerde Maartenskliniek<br />

Woerden bijvoorbeeld een<br />

boekenbeurs voor patiënten, bezoekers<br />

en medewerkers. Ook strikte een medewerker<br />

het cabaretduo Toneelt<strong>je</strong> voor<br />

een benefietvoorstelling in het Nijmeegse<br />

De Lindenberg op 5 november<br />

(er zijn nog kaarten beschikbaar).<br />

Lachen voor het goede doel, een ideale<br />

combinatie. Verder staan veel medewerkers<br />

dit jaar hun kerstpakket af.<br />

Het geld voor die kerstpakketten wordt<br />

verdubbeld door de Raad van Best<strong>uur</strong><br />

en gaat ook naar Moldavië.<br />

Externe steun<br />

Easy rider?<br />

Dirk Ruitenbeek, directeur van de<br />

POM, reed deze zomer op de motor<br />

naar Moldavië en haalde daarmee<br />

€ 2.500,­ op voor het ziekenhuis in<br />

Floresti. Tijdens zijn trip bezocht<br />

hij ook een twaalfjarig meis<strong>je</strong> met<br />

zwaar gehandicapte armen. Voor de<br />

linkerarm heeft de POM inmiddels al<br />

een orthese gemaakt, waarmee het<br />

meis<strong>je</strong> onder andere kan eten. Voor<br />

drastische ingrepen moet ze echter<br />

naar Nederland komen, maar daar is<br />

uiteraard weer geld voor nodig.<br />

Ook buiten de Sint Maartenskliniek leeft de hulp aan het Floresti­ziekenhuis<br />

in Moldavië. Nat<strong>uur</strong>lijk mede dankzij de betrokkenheid van Stichting<br />

Max Maakt Mogelijk. Wij kregen al diverse giften binnen voor ons goede<br />

doel, waaronder een klapper van € 12.500,­ van de ABN AMRO!<br />

Kennisoverdracht en een<br />

langdurige relatie<br />

Zo veel mogelijk geld en spullen inzamelen<br />

vinden we niet genoeg. We willen namelijk<br />

ook onze kennis delen en een langdurige<br />

relatie aangaan. Daarom bezocht een delegatie<br />

van het Floresti­ziekenhuis deze zomer<br />

de Sint Maartenskliniek. Het bezoek bestudeerde<br />

de aanpak van verschillende disciplines<br />

en kreeg advies. Ook op individueel<br />

niveau vindt er kennisuitwisseling plaats:<br />

een operatieassistente van de Maartenskliniek<br />

heeft bijvoorbeeld een buddyrelatie<br />

met een collega in Moldavië. Zij geeft al<br />

veel advies op het gebied van orthopedie.<br />

Volle vrachtwagens voor<br />

Moldavië<br />

Twee keer reed er een volgeladen vrachtwagen<br />

van Nijmegen naar Moldavië. De<br />

inhoud? Onder andere <strong>twee</strong> gipstafels, computers,<br />

een schoonmaakkar, orthopedische<br />

schoenen, orthopedisch materiaal, keukenspullen<br />

en braces. Sommige spullen waren<br />

gedoneerd door leveranciers, andere waren<br />

afgeschreven in de Maartenskliniek, maar<br />

nog wel zeer goed bruikbaar. Bijvoorbeeld<br />

250 nachtkast<strong>je</strong>s die in Nijmegen waren<br />

vervangen. <strong>In</strong> Moldavië zijn ze ontzettend<br />

blij met het materiaal.<br />

Wilt u ook het ziekenhuis in Moldavië steunen? Maak dan uw gift over naar: ING 913086, o.v.v. ‘gift Moldavië’,<br />

t.n.v. Stg. Sint Maartenskliniek te Nijmegen.<br />

Kijk op onze jubileumwebsite voor meer informatie: www.maartenskliniek.<strong>nl</strong>/75jaar.

<strong>In</strong> afwachting van … Voetoperatie<br />

“Alles staat schots<br />

en scheef”<br />

Gerrie Peters had al heel wat artsen gezien voordat duidelijk<br />

was waarom zijn voeten en zijn handen helemaal naar<br />

binnen trokken. <strong>In</strong>middels weet hij dat hij een aandoening<br />

heeft die nooit meer overgaat, maar met een operatie<br />

aan zijn voeten hoopt hij binnenkort weer te kunnen<br />

lopen. En dat is voor Gerrie Peters meer dan genoeg.<br />

“Mijn rechtervoet kun <strong>je</strong> nog het beste vergelijken met ratatouille.<br />

Alles staat schots en scheef. Mijn tenen staan onder<br />

mijn voeten en de bal van mijn voet staat recht omhoog.<br />

Dat komt door de HMSN, een neurologische aandoening<br />

waarbij zenuwhulzen afbreken. Daardoor worden <strong>je</strong> spieren<br />

niet meer geprikkeld. Je gevoel en <strong>je</strong> coördinatie worden<br />

minder en <strong>je</strong> voeten en handen trekken krom.<br />

Dertig jaar lang wist ik niet waar mijn klachten vandaan<br />

kwamen. Ik heb meerdere orthopeden gezien en ook meerdere<br />

operaties gehad. Maar het resultaat was elke keer maar<br />

van korte d<strong>uur</strong>. Een paar jaar geleden kwam ik in de Maartenskliniek.<br />

De dokter zei meteen: “Dat is HMSN.” Dit werd<br />

later ook in het UMC St Radboud bevestigd.<br />

De aandoening wordt steeds erger, er is niks tegen te doen.<br />

Gelukkig blijft het beperkt tot handen en voeten. De pijn valt<br />

mee, maar ik heb een hoop moeten opgeven, zoals sporten<br />

en muziek maken. Gelukkig kan ik nog werken – ik lever<br />

technische ondersteuning aan het servicecontactcenter en<br />

monteurs bij een productiefirma voor keukenapparat<strong>uur</strong>.<br />

En als ik straks weer een beet<strong>je</strong> normaal kan lopen, ben ik<br />

helemaal tevreden.<br />

Mijn linkervoet is vorig jaar geopereerd. Het was een ingewikkelde<br />

klus: de tenen zijn gebroken en rechtgezet, mijn<br />

achillespees is verlengd, er zijn spieren verplaatst en alles is<br />

gefixeerd met schroeven. Maar mijn voet is weer een voet<br />

geworden. Toen het gips eraf ging, had ik de tranen wel even<br />

in mijn ogen staan.<br />

Nu is de rechtervoet aan de beurt. Eerlijk gezegd kijk ik ernaar<br />

uit. Het zou geweldig zijn als ik weer pij<strong>nl</strong>oos kan lopen.<br />

Ik zie alleen op tegen de tijd die ik nodig heb om te herstellen.<br />

Vorige keer d<strong>uur</strong>de het vier maanden voordat ik weer kon<br />

lopen. Gelukkig wonen mijn dochters nog thuis, dus er<br />

komt aardig wat volk over de vloer. Het is hier soms poepiegezellig.”<br />

•<br />

Lees verder op pagina 30<br />

MM | herfst 2011 7<br />

Naam Gerrie Peters Leeftijd 53 jaar Beroep medewerker technical<br />

support/helpdesk bij firma voor keukentechniek Woonplaats<br />

Silvolde Gezinssituatie vrouw en 2 kinderen Aandoening HMSN<br />

Behandeling Herstel-operaties linker en rechtervoet

8 MM | herfst 2011<br />

<strong>In</strong>novatie Na drie dagen naar huis dankzij de FastTrack<br />

“Ze zijn niet ziek, ze hebben alle<br />

De eerste stappen van een patiënte vlak nadat ze een nieuwe knie heeft gehad.<br />

Waar of niet waar? Patiënten die net een nieuwe<br />

knie hebben gekregen, staan <strong>twee</strong> <strong>uur</strong> na de operatie<br />

alweer <strong>naast</strong> hun <strong>bed</strong>. <strong>In</strong> de Sint Maartenskliniek<br />

is dit sinds een half jaar de realiteit, dankzij<br />

de invoering van de FastTrack. En de patiënten?<br />

Die zijn er heel tevreden over.<br />

“Eind vorig jaar hebben we het zorgpad van de totale<br />

knieprothese kritisch bekeken”, vertelt Koen Defoort,<br />

orthopedisch chirurg van de Sint Maartenskliniek.<br />

“Doen we alles wel zo efficiënt mogelijk en volgens<br />

de laatste stand van de wetenschap? <strong>In</strong> de artikelen<br />

die we hiervoor doornamen, kwamen we een concept<br />

tegen van een ziekenhuis in Kopenhagen: de Fast-<br />

Track.” Wat hierbij het meest opviel, was dat patiënten<br />

die een nieuwe knie hadden gekregen heel snel weer<br />

op de been waren. En na drie tot vijf dagen mochten<br />

ze zelfs alweer naar huis. Defoort: “Terwijl dat bij ons<br />

pas de zesde of zevende dag gebeurde.”<br />

Teamprestatie<br />

Om meer te leren over die FastTrack vertrok er een<br />

team van zes mensen naar Denemarken. “FastTrack is<br />

namelijk een groepsgebeuren”, legt Defoort uit. “De<br />

orthopeed, anesthesist, fysiotherapeut en verpleging<br />

werken hierbij nauw samen en begeleiden de patiënten<br />

ook als team.” Niet veel later startte de Sint Maartenskliniek<br />

een eigen pilot (proefpro<strong>je</strong>ct) met vier<br />

patiënten om dit concept ook in Nijmegen te testen.<br />

Defoort: “Dat ze in Kopenhagen al tien jaar succesvol<br />

de FastTrack inzetten, gaf daarbij veel vertrouwen.”<br />

De patiënten en behandelaars waren erg positief over<br />

de resultaten van de pilot. De FastTrack is inmiddels<br />

al een half jaar de standaardprocedure bij de totale<br />

knieprothese en zou ook voor andere behandelingen<br />

ingezet kunnen worden.<br />

Psychologisch effect<br />

Het basisidee van de FastTrack is dat <strong>je</strong> patiënten<br />

begeleidt en ze de indruk geeft dat ze niet ziek zijn.<br />

Defoort: “Dat zijn ze namelijk ook niet, ze hebben<br />

alleen een nieuwe knie gekregen. Waarom zouden ze<br />

dan de hele tijd in het ziekenhuis<strong>bed</strong> moeten liggen?”<br />

Zo lagen de patiënten voorheen <strong>twee</strong> dagen op <strong>bed</strong> na

en een nieuwe knie gekregen”<br />

de operatie. Nu staan ze na een paar <strong>uur</strong> alweer <strong>naast</strong><br />

hun <strong>bed</strong>. “Bizar om te zien”, zegt fysiotherapeut Tim<br />

Janssen. “Maar het werkt wel. En het heeft ook een<br />

psychologisch effect. Hoe sneller ze op de been zijn,<br />

hoe prettiger ze zich voelen en hoe sneller ze weer<br />

zelfstandig worden. De patiënt kan zo actief meewerken<br />

aan zijn eigen herstel.”<br />

Dezelfde zorg in minder dagen<br />

“Om de patiënten snel op de been te krijgen, moesten<br />

we vooral de anesthesie aanpassen”, zegt Defoort.<br />

“En ook de fysiotherapeut en de verpleegkundigen<br />

zijn de eerste dagen intensiever met de patiënt bezig.<br />

Ze geven namelijk dezelfde zorg in minder dagen.<br />

“Patiënten moeten nog<br />

steeds hetzelfde kunnen<br />

voordat ze naar huis<br />

mogen”<br />

Want de ontslagcriteria voor patiënten blijven nat<strong>uur</strong>lijk<br />

hetzelfde; ze moeten nog steeds hetzelfde kunnen<br />

voordat ze naar huis mogen.” En als een patiënt om<br />

bepaalde redenen minder snel herstelt? “Dan doen<br />

we uiteraard een stap<strong>je</strong> terug. Hoe lang een patiënt in<br />

het ziekenhuis blijft, varieert dan ook. De een kan de<br />

derde dag al naar huis en de ander na vijf dagen.”<br />

Als een speer<br />

Soms moet Janssen patiënten zelfs afremmen, omdat<br />

ze de eerste dag al te veel willen doen. Hij lacht. “Ze<br />

gaan dan als een speer, terwijl de <strong>twee</strong>de dag juist de<br />

zwaarste dag is met de meeste pijn.” Ook verplegende<br />

Petra Toonen merkt dat de patiënten zich niet ziek<br />

voelen en eerder zelfstandig zijn. Dat betekent dat<br />

patiënten minder vaak een beroep doen op de verpleging.<br />

Toonen: “Dus ondanks dat de patiënten sneller<br />

hun <strong>bed</strong> uit zijn, ervaar ik geen hogere werkdruk.”<br />

Het valt haar ook op dat patiënten tevredener zijn bij<br />

het ontslag. “Ze zijn soepeler omdat ze minder lang<br />

hebben gelegen en ze vinden het geweldig dat ze<br />

eerder naar huis kunnen.” •<br />

Een patiënt over de FastTrack<br />

“Ik voelde me geen patiënt”<br />

Een maandag in augustus. Lia Fonteijn (58 jaar)<br />

uit Driewegen in Zeeland staat bijna op het<br />

punt om naar huis te gaan. De vrijdag daarvoor<br />

heeft ze een nieuwe linkerknie gekregen. “Om<br />

8.00 <strong>uur</strong> ’s ochtends ging ik de OK op en om<br />

11.00 <strong>uur</strong> stond ik alweer op mijn benen”,<br />

zegt ze enthousiast. “Ik was goed voorbereid<br />

op de FastTrack en vond het een fijn idee<br />

dat ik snel na de operatie uit <strong>bed</strong> mocht<br />

en niet veel hoefde te liggen. Toch had ik<br />

wel iets van ‘eerst zien, dan geloven’. Maar<br />

toen ik heel snel na de operatie al stabiel<br />

kon staan, gaf dat vertrouwen. En mede<br />

dankzij de goede ondersteuning van het<br />

personeel was de angst ook meteen weg.”<br />

“Ik heb mijn hele leven gedanst en ik houd<br />

van bewegen. Ik zag dan ook op tegen<br />

het liggen in <strong>bed</strong>. Daardoor degenereert <strong>je</strong><br />

lichaam; alles wordt zwak. Daarom was ik<br />

erg blij dat ik hier weer snel op de been was.<br />

Ik snap dat sommige patiënten er iets meer<br />

moeite mee kunnen hebben, dat verschilt<br />

nat<strong>uur</strong>lijk per persoon. Maar voor de meeste<br />

mensen is die FastTrack echt goed. Je bent<br />

namelijk wel patiënt, maar <strong>je</strong> voelt <strong>je</strong> niet zo.”<br />

MM | herfst 2011 9

10 MM | herfst 2011<br />

Digitaal O<strong>nl</strong>ine ondersteuning bij revalidatie dwarslaesie<br />

Geen folders en papieren meer<br />

voor dwarslaesiepatiënten<br />

Na het krijgen van een dwarslaesie d<strong>uur</strong>t het maanden om te<br />

revalideren. Het is voor patiënten een lichamelijk en psychisch<br />

ingrijpend tra<strong>je</strong>ct, waarbij hulp van hun <strong>naast</strong>en, lotgenoten en<br />

behandelaars heel belangrijk is. Om patiënten ook thuis beter<br />

te kunnen ondersteunen, ontwikkelde de Sint Maartenskliniek<br />

een dwarslaesieportal: een afgeschermde website met informatie<br />

en filmp<strong>je</strong>s van behandelaars over klachten, behandelmogelijkheden<br />

en nazorg.<br />

“Dankzij deze website zijn patiënten beter geïnformeerd<br />

en kunnen ze zelf aangeven wat ze belangrijk<br />

vinden in hun behandeling”, legt revalidatiearts en<br />

initiatiefneemster Ilse van Nes uit. “Daardoor kunnen<br />

we de tijd van het consult beter benutten. Ook ondersteunt<br />

de portal patiënten bij het oppakken van hun<br />

leven en het omgaan met de blijvende beperkingen.<br />

Een belangrijke meerwaarde is bovendien dat patiënten<br />

de portal samen met vrienden en familie kunnen<br />

bekijken.”<br />

Patiëntenvereniging is<br />

enthousiast<br />

Regiocontactpersoon Wim Jaegers<br />

van de patiëntenvereniging Dwarslaesie<br />

Organisatie Nederland was<br />

bij de lancering van de portal<br />

aanwezig. Hij juicht het digitale<br />

initiatief van de Maartenskliniek<br />

toe. Vooral positief is hij over de<br />

filmp<strong>je</strong>s van behandelaars van<br />

verschillende disciplines. “Alle dingen die <strong>je</strong> in de revalidatieperiode<br />

tegenkomt, alle problemen en alle behandelmogelijkheden staan<br />

op de portal en worden uitgebreid behandeld. Belangrijk voor alle<br />

dwarslaesiepatiënten en met name voor mensen die nog vooraan<br />

in het revalidatietra<strong>je</strong>ct zitten”, aldus Jaegers.<br />

Een patiënt en zijn partner gebruiken de dwarslaesieportal van de<br />

Sint Maartenskliniek.<br />

Goed voor patiënt én nat<strong>uur</strong><br />

Dwarslaesiepatiënten krijgen nu niet meer allemaal<br />

losse folders en andere papieren mee naar huis. Van<br />

Nes: “Alle informatie staat namelijk bij elkaar op de<br />

portal. Die informatie is onderverdeeld in de fasen die<br />

de patiënten doorlopen: voorbereiding, opname, dagbehandeling<br />

en nazorg. Ook de verschillende klachten<br />

die een patiënt kan ervaren, vormen een ingang naar<br />

de gewenste informatie.”<br />

Contact met lotgenoten en behandelaars<br />

De dwarslaesieportal biedt ook interactieve mogelijkheden.<br />

“Via de portal kunnen patiënten en behandelaars<br />

doorklikken naar een besloten community op<br />

MijnZorgnet.<strong>nl</strong>”, zegt Van Nes. “Dat is een website<br />

waarbinnen <strong>je</strong> vragen kunt stellen en kennis en ervaringen<br />

kunt uitwisselen met lotgenoten en behandelaars.”<br />

Van Nes wil de interactieve eigenschappen van<br />

de portal graag verder uitbouwen. “We streven ernaar<br />

dat een dwarslaesiepatiënt in de toekomst zijn eigen<br />

zorgdossier kan inzien, foto’s van bijvoorbeeld wonden<br />

kan opsturen of een digitaal consult kan hebben<br />

met een arts. Niet alleen voor een beter inzicht in de<br />

voortgang van zijn behandeling, maar zo hoeft hij ook<br />

minder vaak naar Nijmegen af te reizen.” •

Vraag en antwoord<br />

Ik heb een schouderprothese.<br />

Mag ik na de herstelperiode<br />

weer klussen in huis (bijvoorbeeld<br />

zagen en timmeren)?<br />

Vervanging van een schoudergewricht<br />

door een prothese is vaak een forse operatie.<br />

Er zijn grofweg <strong>twee</strong> verschillende<br />

modellen. De zogeheten anatomische<br />

protheses zijn vaak beter bestand tegen<br />

belasting dan een zogeheten omgekeerde<br />

prothese. De belastbaarheid van een<br />

schouderprothese is goed. Wel is er een<br />

beperking in belastbaarheid van de schouder<br />

als de omliggende spieren verslechterd<br />

zijn. Klussen in huis geeft over het algemeen<br />

geen problemen. Zolang er maar<br />

geen langdurige zware trillingen op de arm<br />

komen (bijvoorbeeld door een drilboor), is<br />

er geen beperking.<br />

Ook bij het sporten lijkt een schouderprothese<br />

geen belemmering te geven. Wel<br />

wordt geadviseerd om geen contactsporten<br />

te doen, individuele sporten geven<br />

minder bezwaren.<br />

Marco van der Pluijm, orthopedisch<br />

chirurg<br />

Gaat <strong>je</strong>ugdreuma over in een<br />

ander soort reuma?<br />

<strong>In</strong> het verleden werd gedacht dat <strong>je</strong>ugdreuma<br />

dezelfde ziekte was als reumatoïde<br />

artritis (RA) op volwassen leeftijd, met<br />

enkele kleine verschillen. <strong>In</strong>middels wordt<br />

steeds duidelijker dat <strong>je</strong>ugdreuma verschilt<br />

De artsen van de Sint Maartenskliniek krijgen dagelijks vele vragen van<br />

patiënten. Vragen over gezond bewegen, over opbouwen na een operatie,<br />

over toekomst verwachtingen, over leefstijl en over pijnbestrijding.<br />

<strong>In</strong> Dokter! Dokter! beantwoorden medisch specialisten de meest gestelde vragen.<br />

?<br />

van RA. Kinderen met reuma hebben<br />

andere klinische verschijnselen en een<br />

andere genetische achtergrond en ontstaanswijze.<br />

De ziekte heeft bovendien een<br />

andere prognose: een deel van de kinderen<br />

groeit erover heen. Jeugdreuma verandert<br />

uiteindelijk niet in een ander soort reuma.<br />

Wanneer er verschijnselen blijven op<br />

volwassen leeftijd, blijft het <strong>je</strong>ugdreuma<br />

heten.<br />

Alleen de reumafactor positieve polyarticulaire<br />

vorm van <strong>je</strong>ugdreuma lijkt erg op<br />

RA en kan dezelfde verschijnselen geven<br />

op volwassen leeftijd. Deze vorm van<br />

reuma is zeldzaam (3% van de kinderen<br />

met <strong>je</strong>ugdreuma) en zien we alleen bij<br />

oudere kinderen.<br />

Esther Hoppenreijs, reumatoloog<br />

Dokter! Dokter!<br />

Ons kind kan niet goed<br />

meekomen op school en zijn<br />

bewegingen zien er heel<br />

onhandig uit, hij beweegt<br />

zich houterig en valt vaak.<br />

Wat is er aan de hand?<br />

Om de vraag te kunnen beantwoorden,<br />

is een totaalbeeld van de ontwikkeling<br />

van het kind noodzakelijk. Hoe functioneert<br />

het kind op verschillende gebieden<br />

in vergelijking tot leeftijdsgenoot<strong>je</strong>s?<br />

Een team van diverse professionals van<br />

ZOOM­IN brengt de sterke en zwakke<br />

punten van het kind op het gebied van<br />

motoriek, cognitie, communicatie en<br />

Heeft u een medische vraag aan de dokter? Mail deze naar redactie@maartenskliniek.<strong>nl</strong><br />

en wie weet staat uw vraag er volgende keer tussen.<br />

MM | herfst 2011 11<br />

gedrag in beeld. De belangrijkste conclusies<br />

leiden tot een plan. Dit plan wordt<br />

vervolgens vertaald naar een advies: wat<br />

heeft het kind thuis en op school nodig<br />

om zich goed te kunnen ontwikkelen?<br />

Uiteindelijk zorgt het team voor een goede<br />

overdracht van de adviezen naar de<br />

schoolsituatie. Dit gebeurt allemaal in<br />

drie weken.<br />

ZOOM-IN is een samenwerking tussen de<br />

Sint Maartenskliniek, de St. Maartenschool<br />

en het REC-Riviere<strong>nl</strong>and.<br />

Margriet Poelma, kinderrevalidatiearts<br />

Marco van der Pluijm, orthopedisch chirurg<br />

Esther Hoppenreijs, reumatoloog<br />

Margriet Poelma, kinderrevalidatiearts

12 MM | herfst 2011<br />

Patiëntervaring Survivallen met een beperking<br />

“Het was afzien, maar ik heb<br />

genoten van mijn prestatie”<br />

<strong>In</strong> oktober 2010 las Petra Peters, fysiotherapeut van de Sint<br />

Maartenskliniek, een bericht op de website van de Survival<br />

Bond Nederland over een expeditie door Alaska. Dit werd<br />

gekoppeld aan een maatschappelijk doel: het stimuleren van<br />

buitensport voor mensen met een beperking. Begin 2011 waren<br />

er <strong>twee</strong> trainingen gepland voor deze tocht. De eerste was<br />

begin januari in Schotland. Petra vroeg oud-revalidante Femke<br />

van Loendersloot of ze samen met haar wilde meedoen aan<br />

deze training. Femke: “Ik moest er even over nadenken, want<br />

het moest nat<strong>uur</strong>lijk wel haalbaar zijn voor mij.”<br />

Femke liep een conus cauda-letsel op toen ze 26 jaar<br />

was. “Een hernia die doorschoot, waardoor zenuwen<br />

onderin mijn rug bekneld raakten”, zegt ze. “Hierdoor<br />

liep ik een incomplete dwarslaesie op.” Ze werd<br />

geopereerd in het UMC St Radboud en kwam daarna<br />

naar de Sint Maartenskliniek om te revalideren. Ze<br />

zat hier <strong>twee</strong> maanden intern en liep acht maanden<br />

mee op de dagrevalidatie. Femke begint te lachen. “Ik<br />

had een lekker vol programma met veel variatie. Een<br />

beet<strong>je</strong> te vol volgens sommigen, maar voor mij was<br />

het heel fijn. De Maartenskliniek biedt dan ook veel<br />

Rob Vloet<br />

Trainen voor Trans­Alaska 2012<br />

Petra Peters ging in maart 2011 ook<br />

naar de <strong>twee</strong>de training, in Noorwegen.<br />

Deze d<strong>uur</strong>de 2 weken. Ze nam<br />

toen oud­revalidant Rob Vloet mee, die<br />

een beenprothese heeft. Petra: “Ondanks<br />

dat hij wat problemen had met<br />

zijn prothese, heeft Rob wel aan alles<br />

meegedaan, waaronder ijsklimmen,<br />

langlaufen en snowboarden. Zowel bij<br />

Rob als bij Femke ben ik ervan overtuigd<br />

dat we geen activiteiten hebben<br />

overgeslagen omdat zij erbij waren.<br />

Het was mooi om te zien dat ze hun<br />

mogelijkheden om te kijken wat <strong>je</strong> weer kunt en wat<br />

<strong>je</strong> leuk vindt. Dat heeft mij zeker geholpen.”<br />

Grenzen verkennen<br />

“Sinds april kan ik weer op mijn tenen staan, maar<br />

het gevoel in mijn rechterbeen is nog niet optimaal”,<br />

vertelt Femke. “Ik deed vroeger aan atletiek op hoog<br />

niveau, nu kan ik bijvoorbeeld niet meer echt hardlopen.<br />

Dat mis ik wel.” Ze ging mee naar Schotland<br />

om te kijken wat er voor haar mogelijk zou zijn. Petra<br />

was er dus ook bij en verder bestond de groep uit de<br />

expeditieleidster en een gids. “Voor mij was het wel<br />

confronterend. De rest was namelijk ook erg fanatiek<br />

en ik wilde me met hen meten”, herinnert Femke zich.<br />

Klussen in de kou<br />

De training in Schotland d<strong>uur</strong>de één week. De eerste<br />

dagen oefende het team met touwen, stijgijzers,<br />

pikhouweel en zekeren. Daarna gingen ze lopen,<br />

glijden en een sneeuwhelling op. Vervolgens begon<br />

een driedaagse trekking met rugzak om. Femke: “Ik<br />

sliep toen <strong>twee</strong> nachten met Petra in een zelfgegraven<br />

sneeuwhol. Maar omdat het hol niet waterpas was,<br />

grenzen opzochten én verlegden.”<br />

Schotland en Noorwegen waren<br />

trainingen voor een expeditie van drie<br />

maanden door Alaska. Femke, Rob en<br />

Petra gaan echter alle drie niet mee<br />

naar de noordelijkste staat van de Verenigde<br />

Staten. Petra: “Drie maanden<br />

is wel erg lang en er zijn aanzie<strong>nl</strong>ijke<br />

kosten aan verbonden. Bovendien<br />

was het meedoen aan de trainingen al<br />

geweldig. En voor mij was het zeker<br />

een meerwaarde dat Femke en Rob zijn<br />

meegegaan.”

Femke (midden) en Petra (rechts) samen met de gids in de sneeuw.<br />

gleden onze slaapmat<strong>je</strong>s de hele tijd weg. We hebben<br />

dan ook niet zo goed geslapen. Het was bovendien<br />

erg koud. We stopten onze kleren in de slaapzak,<br />

zodat ze niet bevroren. En met min tien tot min vijftien<br />

graden Celsius het hol uit om te plassen, was ook<br />

geen pret<strong>je</strong>.”<br />

Gelukkig hebben we de foto’s nog<br />

“Het was voor mij vooral blik op oneindig en afzien”,<br />

denkt Femke terug aan de trekking. “Sightseeing was<br />

er voor mij niet echt bij. Ik heb dus ook nauwelijks<br />

genoten van de prachtige omgeving. Maar ik heb wel<br />

genoten van mijn prestatie!” Want Femke heeft de hele<br />

trekking kunnen doen. Dat had ze van tevoren niet<br />

verwacht. “Ik ben helemaal tot het gaat<strong>je</strong> gegaan, op<br />

mijn tandvlees. Gewoon gaan! Ik heb er alleen enorm<br />

veel spierpijn aan overgehouden. Schotland kwam na<br />

anderhalf jaar in mijn revalidatie, maar mijn spieren<br />

raakten nog steeds snel verz<strong>uur</strong>d.”<br />

Voor iedereen een gok<strong>je</strong><br />

“Zonder Petra was ik niet meegegaan”, zegt Femke<br />

stellig. “Zij wist wat er met mij aan de hand was, zij<br />

begreep me. Dat was een fijn gevoel.” De <strong>twee</strong> andere<br />

teamleden hadden nog geen ervaring om iemand met<br />

een beperking mee te nemen op zo’n zware tocht.<br />

“Ik ben blij dat ze het aandurfden met mij. Ik wilde<br />

MM | herfst 2011 13<br />

“Omdat het sneeuwhol niet waterpas was,<br />

gleden onze slaapmat<strong>je</strong>s de hele tijd weg”<br />

kijken wat ik allemaal weer kon, ook al was dit meteen<br />

onder extreme omstandigheden. Nu weet ik dat<br />

ik veel kan. Ik pak nu ook sneller dingen aan en ben<br />

minder geremd. De volgende keer moet ik alleen<br />

<strong>bed</strong>enken of het alle spierpijn wel waard is…” •

14 MM MM | herfst 2011<br />

Uit de oude doos Parkeren door de jaren heen<br />

Auto’s op in de berg<br />

Het heeft iets weg van een oldtimer-meeting, maar deze foto toont het<br />

vooraanzicht van de Sint Maartenskliniek eind jaren ‘60. Werden de Volkswagenbus<br />

en eend toen voor de deur geparkeerd, tegenwoordig rijden alle<br />

auto’s direct de ondergrondse parkeegarage in. En dat is niet het enige wat<br />

er sindsdien is veranderd aan dit plaat<strong>je</strong>.<br />

Het hoofdgebouw links op de foto is<br />

opnieuw gebouwd. Dezelfde locatie,<br />

maar groter en moderner. De voormalige<br />

kapel (in het midden van de foto)<br />

is omgebouwd tot een restaurant voor<br />

patiënten en medewerkers. Elke zondag<br />

vindt hier nog steeds een dienst plaats.<br />

De gebouwen rechts in beeld zijn verdwenen.<br />

Zij boden ruimte aan de poli<br />

reumatologie en poli orthopedie. En de<br />

parkeerplaats? Weg. De bomen dan?<br />

Ook die zijn verleden tijd. Kortom,<br />

behalve de mooie locatie boven op de<br />

berg, is er weinig meer hetzelfde gebleven.<br />

De Sint Maartenskliniek is voortdurend<br />

in beweging.<br />

Plek<strong>je</strong> vrij?<br />

Op de zwart-witfoto staat een groot<br />

gedeelte van de parkeerplaats. Dat zijn<br />

niet heel veel parkeerplekken. Aan het<br />

aantal plekken te zien, waren parkeerproblemen<br />

nog niet aan de orde. Lang<br />

niet iedereen had in die tijd nat<strong>uur</strong>lijk<br />

een auto. Bovendien kwamen er toen<br />

ook veel minder mensen op de berg dan<br />

nu. Eind jaren ’70 kwam het tekort aan<br />

parkeerplekken om de hoek kijken. Het<br />

aantal patiënten groeide sterk en ook<br />

het aantal medewerkers groeide mee.<br />

Daarmee nam ook de stroom auto’s die<br />

dagelijks de berg op kwamen rijden een<br />

vlucht. Het ziekenhuisterrein bleek al<br />

snel te klein om alle auto’s te stallen.<br />

Parkeren in nat<strong>uur</strong>gebied<br />

De Sint Maartenskliniek in Nijmegen<br />

heeft met haar mooie locatie op de<br />

stuwwal een beperking als het op parkeren<br />

aankomt. Het ziekenhuis ligt name-<br />

lijk in een nat<strong>uur</strong>gebied. Dat maakte de<br />

nodige uitbreiding van parkeerplekken<br />

op het terrein onmogelijk. Maar de Sint<br />

Maartenskliniek bleek niet voor één<br />

gat te vangen: ze ging ondergronds.<br />

<strong>In</strong> oktober 2009 werd de vijf lagen<br />

tellende ondergrondse parkeergarage<br />

opgeleverd. Een parkeergarage die<br />

ruimte biedt aan 700 auto’s, 40 motoren<br />

en 250 fietsen. Tegenwoordig zie <strong>je</strong> dus<br />

ook weer eens een lege parkeerplek, net<br />

als op de foto. Fijn dat toch niet alles is<br />

veranderd… •<br />

Het dak op<br />

De plek waar vroeger de auto’s geparkeerd<br />

stonden is nu dat zwarte oppervlakte voor<br />

de hoofdingang, tevens het dak van de<br />

ondergrondse parkeergarage. De hekken<br />

geven aan dat <strong>je</strong> er niet op mag lopen.<br />

Uiteraard blijft dit niet zo. De voorbereidingen<br />

voor nieuwbouw op deze plek zijn<br />

namelijk al in volle gang. <strong>In</strong> 2013 staat<br />

daar een gloednieuw gebouw. Meer daarover<br />

leest u op pagina 27.

Het apparaat De cell saver<br />

Bij de meeste orthopedische operaties verliest een patiënt bloed,<br />

dat is normaal. Bij te veel bloedverlies is echter een bloedtransfusie<br />

nodig. Dat kan met bloed dat de patiënt tijdens de operatie<br />

verliest. Met dank aan de ‘cell saver’.<br />

De Sint Maartenskliniek wil bloedtransfusies met<br />

‘vreemd’ donorbloed tot een minimum beperken. Niet<br />

alleen vanwege de kans op overdracht van infecties,<br />

maar ook omdat toediening van dit bloed leidt tot een<br />

verminderde weerstand. Gevolg: de patiënt herstelt<br />

minder snel van de operatie. Eigen bloed heeft dan<br />

ook de voorkeur, bijvoorbeeld bloed dat de patiënt<br />

al voor de operatie zelf heeft gedoneerd. Of bloed<br />

dat een patiënt tijdens de operatie is verloren. <strong>In</strong> dat<br />

laatste geval helpt de cell saver het bloed te zuiveren<br />

voordat het weer het lichaam instroomt.<br />

Van reservoir naar centrifuge<br />

Het bloed dat de OK-assistent uit en rondom de wond<br />

wegzuigt, wordt opgevangen in een reservoir. <strong>In</strong> de<br />

slangen van de cell saver zitten sensoren die de kwaliteit<br />

van de rode bloedlichaamp<strong>je</strong>s beoordelen. Zodra<br />

in het reservoir 300 cc opgevangen bloed zit, gaat het<br />

apparaat automatisch te werk. Eerst wordt al het weefsel<br />

dat uit de wond komt er uitgefilterd. Vervolgens<br />

loopt het bloed in een kleine centrifuge, die de rode<br />

bloedlichaamp<strong>je</strong>s van de overige stoffen scheidt. Het<br />

afval loopt in een grote afvoerzak. Iets minder dan de<br />

helft van het verloren bloed stroomt ‘gewassen’ via<br />

een infuus terug in de bloedbaan van de patiënt. De<br />

cell saver is dus een soort wasmachine voor bloed.<br />

Meestal niet nodig<br />

Het apparaat zorgt ervoor dat nog maar weinig<br />

patiënten vooraf eigen bloed hoeven te doneren. Voor<br />

de meeste operaties is het apparaat ook niet nodig,<br />

omdat het bloedverlies beperkt blijft. “Maar bijvoorbeeld<br />

bij scolioseoperaties of heroperaties van een<br />

geplaatste heupprothese weten we uit ervaring dat<br />

er veel bloedverlies plaatsvindt. Dan brengen we de<br />

cell saver van tevoren in stelling op de operatiekamer”,<br />

vertelt Jan Wijnands, die als anesthesieverpleegkundige<br />

de cell saver tijdens een operatie <strong>bed</strong>ient. •<br />

Bloederige feiten…<br />

MM | herfst 2011 15<br />

Een wasmachine voor bloed<br />

• Een volwassen mens heeft 4 tot 6 liter bloed in zijn<br />

lichaam.<br />

• We gebruiken de cell saver wanneer we meer dan<br />

1 liter bloedverlies verwachten of wanneer een patiënt<br />

een lage hemoglobinewaarde heeft voor de operatie.<br />

• Uit 1 liter opgezogen bloed kan de cell saver 400 ml<br />

schoon bloed laten terugstromen.<br />

• Het d<strong>uur</strong>t 1 tot 7 minuten voordat het opgezogen<br />

bloed gewassen is. Dit is afhankelijk van de nood en<br />

kwaliteitsbehoefte.

16 MM | herfst 2011<br />

<strong>In</strong> beeld Diagnose dankzij camera’s<br />

Lopen in<br />

De patiënt is volgeplakt met bollet<strong>je</strong>s en loopt heen en<br />

weer. Verschillende infraroodcamera’s in het looplab<br />

leggen de beweging van die bollet<strong>je</strong>s (en dus ook van<br />

de patiënt) vast in een driedimensionaal beeld. Dit<br />

levert nuttige informatie op voor artsen en fysiotherapeuten<br />

die op basis van deze zogeheten ‘gangbeeldanalyse’<br />

kunnen bepalen welke behandeling de patiënt<br />

nodig heeft.<br />

Voor wie?<br />

De gangbeeldanalyse is <strong>bed</strong>oeld voor iedereen die<br />

problemen heeft met lopen. Bijvoorbeeld kinderen/<br />

jongeren met scoliose (het meis<strong>je</strong> op de foto), kinderen<br />

die last hebben van spasticiteit, volwassenen die een<br />

beroerte hebben gehad of die lopen met een beenprothese.<br />

Om voor een gangbeeldanalyse in aanmerking<br />

te komen, is een verwijzing van een (revalidatie)arts<br />

nodig.<br />

Meer analyses<br />

Dankzij een kleine verbouwing van het looplaboratorium<br />

in oktober 2011 kan de Sint Maartenskliniek het<br />

aantal gangbeeldanalyses per week uitbreiden. Via een<br />

nieuwe deur wordt een <strong>naast</strong>gelegen kamer bij het<br />

lab getrokken. <strong>In</strong> deze kamer vinden het lichamelijk<br />

onderzoek en de voorbereidingen die bij de gangbeeldanalyse<br />

horen plaats. Dingen die voorheen in het<br />

looplab zelf gebeurden; het lab kan nu dus efficiënter<br />

worden gebruikt.<br />

Loopkennis<br />

De gangbeeldanalyse vormt het fundament voor het<br />

toekomstige loopexpertisecentrum van de Sint Maartenskliniek.<br />

<strong>In</strong> dit centrum, dat momenteel wordt<br />

opgestart, komt alle kennis op het gebied van lopen<br />

binnen de Maartenskliniek bij elkaar. <strong>In</strong> een volgende<br />

editie van het MaartensMagazine leest u meer over het<br />

loopexpertisecentrum. •<br />

3D

MM | herfst 2011 17

18 MM | herfst 2011<br />

Kennis Klachten zonder lichamelijke verklaring<br />

Tien vragen over<br />

fibromyalgie<br />

Geen duidelijke oorzaak, geen duidelijk ziektebeeld en geen<br />

duidelijke oplossing. Maar wel duidelijke klachten, zoals veel<br />

pijn en vermoeidheid. Dat is in een notendop de – vaak onbegrepen<br />

– aandoening fibromyalgie. Veel mensen met fibromyalgie<br />

missen erkenning en voelen zich ongelukkig. Reumatoloog<br />

Hans Cats is specialist op het gebied van deze aandoening en<br />

heeft zelfs een fibromyalgiespreek<strong>uur</strong> bij de Sint Maartenskliniek.<br />

Hij kreeg tien vragen voorgelegd.<br />

Is fibromyalgie een ziekte?<br />

Cats: “Ja en nee. Ziekte is ook maar een woord, waaraan<br />

<strong>je</strong> verschillende betekenissen kunt geven. Vanuit<br />

het medische model gezien is fibromyalgie geen<br />

ziekte. Er is namelijk geen duidelijke oorzaak en er<br />

gaat niets kapot in <strong>je</strong> lichaam. Volgens de definitie van<br />

de World Health Organization is het echter wel een<br />

ziekte. Wat ik ervaar, is dat mensen met fibromyalgie<br />

reële klachten hebben en dat ze daar ook sterk onder<br />

kunnen lijden.”<br />

Hoe weet <strong>je</strong> of <strong>je</strong> fibromyalgie hebt?<br />

Cats: “De klachten bij fibromyalgie lijken op die van<br />

een reumatologische aandoening. Daarom komen<br />

mensen met fibromyalgie bij de reumatoloog terecht,<br />

terwijl het geen reumatologische aandoening is. De<br />

voornaamste klachten zijn pijn en vermoeidheid. Die<br />

pijn kan ook iedere dag weer anders zijn. Opvallend is<br />

dat de klachten heel intens kunnen zijn, maar dat er<br />

bij onderzoek geen afwijkingen worden gevonden.”<br />

Kan iedereen fibromyalgie krijgen?<br />

Cats: “Iedereen kan het krijgen, toch komt fibromyalgie<br />

vooral voor bij vrouwen. Ik denk dat dit te maken<br />

heeft met de verschillende rollen die mannen en vrouwen<br />

in de maatschappij hebben. Vrouwen combineren<br />

veel taken en activiteiten en lijken eerder over hun<br />

grenzen heen te gaan. De stress die ze daarbij ervaren,<br />

lijkt bij een deel van de vrouwen vertaald te worden in<br />

lichamelijke klachten. Het blijft nat<strong>uur</strong>lijk een theorie, Reumatoloog Hans Cats<br />

net als bijna alles op het gebied van fibromyalgie. Het<br />

enige wat we echt weten, is dat het probleem er is.”<br />

Wordt fibromyalgie steeds erger of kan het juist<br />

verdwijnen?<br />

Cats: “Fibromyalgie is nooit een dag gelijk. Ook verschilt<br />

de aandoening per individu. Sommigen krijgen<br />

steeds meer klachten, terwijl bij anderen de klachten<br />

juist helemaal weggaan. Psychische factoren en omgevingsfactoren<br />

hebben invloed op het ontstaan, in stand<br />

houden en/of verergeren van de klachten. Het kan dan

gaan om psychische trauma’s, maar ook de beslommeringen<br />

van alledag kunnen aanzie<strong>nl</strong>ijke stress geven.”<br />

Hangt fibromyalgie samen met andere aandoeningen?<br />

Cats: “Mensen met andere chronische ziekten kunnen<br />

klachten krijgen die lijken op die van fibromyalgie. De<br />

intensiteit van de klachten wisselt sterk van patiënt tot<br />

patiënt. Wel zijn mensen met chronische reumatische<br />

ziekten bijna zonder uitzondering vermoeid.”<br />

Hoe is fibromyalgie te behandelen?<br />

Cats: “Gewone pijnstillers werken niet, daarom gebruiken<br />

we psychofarmaca. Dat zijn medicijnen tegen<br />

psychische aandoeningen. Die lijken een gunstige<br />

werking te hebben in het centrale zenuwstelsel, waardoor<br />

de pijn vermindert. De behandeling die op dit<br />

moment echter het beste werkt, is hulp bij het leren<br />

leven met de klachten. Wij doen dat met een combinatie<br />

van cognitieve gedragstherapie en oefentherapie.<br />

De oefentherapie is gericht op ontspanning en herstel<br />

van de conditie, en de cognitieve gedragstherapie op<br />

het omgaan met pijn en stress.”<br />

Welke invloed heeft fibromyalgie op <strong>je</strong> leven?<br />

Cats: “Een grote invloed, ook op het leven van de<br />

familie en omgeving. Mensen met fibromyalgie kunnen<br />

zich erg ongelukkig voelen. Ze zijn vaak niet<br />

in staat om dingen te doen. En hun werk en sociale<br />

contacten lijden eronder. Omdat de aandoening geen<br />

aanwijsbare lichamelijke oorzaken heeft, is het voor<br />

patiënten zelf moeilijk om hier goed mee om te gaan<br />

en ondervinden zij van mensen om hen heen, bijvoorbeeld<br />

van hun werkgever en zelfs van zorgverleners,<br />

Sint Maartenskliniek lanceert<br />

netwerksite voor fibromyalgie<br />

De Sint Maartenskliniek wil de zorg en behandeling<br />

van patiënten met fibromyalgie verbeteren. Daarom<br />

heeft zij het initiatief genomen voor het opzetten van<br />

een landelijk zorgnetwerk voor patiënten en behandelaars<br />

van deze aandoening. Op de recent gelanceerde<br />

website www.fibronet.<strong>nl</strong> gaan behandelaars kennis en<br />

ervaring over fibromyalgie delen en zullen patiënten<br />

ervaren zorgverleners in hun regio kunnen vinden.<br />

Behandelaars kunnen zich via deze website aansluiten<br />

bij het netwerk.<br />

www.fibronet.<strong>nl</strong><br />

weinig begrip. Dat verergert de situatie alleen nog<br />

maar meer.”<br />

Wat kun <strong>je</strong> zelf doen als <strong>je</strong> fibromyalgie hebt?<br />

Cats: “Je moet <strong>je</strong> eigen keuzes maken, <strong>je</strong>zelf serieus<br />

nemen en de regie over <strong>je</strong> leven weer in eigen hand<br />

nemen. Leer <strong>je</strong>zelf kennen. Wie ben ik? Wat zijn mijn<br />

sterke en kwetsbare kanten? Wat zijn mijn behoeftes<br />

en wat zijn mijn ambities? Ook moet <strong>je</strong> grenzen stellen<br />

voor <strong>je</strong>zelf en die helder communiceren met de omgeving.”<br />

Moet <strong>je</strong> er rekening mee houden als <strong>je</strong> kinderen<br />

wilt krijgen?<br />

Cats: “Als <strong>je</strong> fibromyalgie hebt, kun <strong>je</strong> gerust kinderen<br />

krijgen. Het is niet zo dat <strong>je</strong> een bepaald gen voor<br />

fibromyalgie aan <strong>je</strong> kind overgeeft, zodat die de aandoening<br />

ook krijgt. Iedereen kan namelijk fibromyalgie<br />

krijgen en dat is weer van veel factoren afhankelijk.<br />

Wanneer <strong>je</strong> graag kinderen wilt grootbrengen, moet <strong>je</strong><br />

dat beslist doen.”<br />

Kun <strong>je</strong> blijven werken als <strong>je</strong> fibromyalgie hebt?<br />

Cats: “<strong>In</strong> principe wel. Mensen met fibromyalgie<br />

mogen alles doen, er kan niks kapot gaan. Maar vaak<br />

blijkt het toch moeilijk om de dagelijkse routine, en<br />

dus ook het werk, vol te houden. Helaas ontstaan er<br />

daardoor regelmatig conflicten met de werkgever.<br />

Die wil namelijk aantoonbaar bewijs dat er iets mis is.<br />

En dat is nou precies het grootste pijnpunt van fibromyalgie.<br />

Mijn advies: probeer er samen uit te komen,<br />

bijvoorbeeld met aangepaste werkzaamheden en/of<br />

werktijden.” •<br />

MM | herfst 2011 19

20 MM | herfst 2011<br />

Kort nieuws<br />

Chef-kok wint wedstrijd met d<strong>uur</strong>zaam menu<br />

Jelle Ferwerda, chef­kok in de Sint Maartenskliniek, heeft een<br />

prijs gekregen van de Stichting Ontwikkeling Nederlandse Kookkunst.<br />

Hij moest een d<strong>uur</strong>zaam driegangenmenu <strong>bed</strong>enken met<br />

gerechten uit de provincie. Bovendien moest dat menu geschikt<br />

zijn voor bereiding in een instelling en voor ongeveer honderd<br />

personen. De Sint Maartenskliniek kookt al geruime tijd met<br />

diverse, veelal d<strong>uur</strong>zame streekproducten. Voedsel uit de regio<br />

maakt namelijk <strong>bed</strong>uidend minder kilometers en veroorzaakt<br />

minder CO2­uitstoot. Ferwerda is met zijn recept de winnaar van<br />

de provincie Gelderland. Zijn menu wordt samen met die van de<br />

andere provinciale winnaars opgenomen in het nieuwe kookboek<br />

‘De Nederlandse kookkunst, een kostelijk verhaal’.<br />

Het winnende<br />

menu van de Sint<br />

Maartenskliniek.<br />

Eén ziekenhuis, één informatiesysteem<br />

Op vrijdag 21 oktober voerde de<br />

Sint Maartenskliniek in Nijmegen een<br />

nieuw ziekenhuisinformatiesysteem<br />

(ZIS) in voor het hele ziekenhuis.<br />

Dit elektronische systeem ondersteunt<br />

ons bij de registratie van de<br />

admini stratieve patiëntgegevens<br />

(zoals naam, geboortedatum, adres,<br />

telefoonnummer, huisarts en verzekering)<br />

tot de facturatie aan zorgverzekeraar<br />

en patiënt. Dankzij het<br />

nieuwe ZIS kunnen we patiënten nu<br />

ook centraal plannen en verbruiken<br />

we veel minder papier.<br />

Voorgerecht<br />

Nijmeegse witlofsoep met rookworst van Ecofields<br />

kalfsvlees en een topping van stroop uit Horssen<br />

R<br />

Hoofdgerecht<br />

Gepekeld streekvarken met honing, bonne femme van<br />

herfstgroentenpuree van pastinaak en appeljus<br />

R Nagerecht<br />

Hangop van boerenyoghurt met heldere karamel<br />

en gepocheerde peer<br />

<strong>In</strong> 2012 voegen we hier een Elektronisch<br />

Patiëntendossier (EPD) aan toe.<br />

Met deze softwaretoepassing kunnen<br />

we medische patiëntgegevens digitaal<br />

bewaren en beschikbaar maken om<br />

zo het zorgproces rondom de patiënt<br />

te ondersteunen. Uiteraard houden<br />

we ons aan alle privacywetgeving<br />

die op dit gebied geldt. Zo hebben<br />

bijvoorbeeld alleen zorgverleners die<br />

een behandelrelatie hebben met de<br />

patiënt toegang tot het EPD. Voor<br />

uitwisseling van patiëntgegevens met<br />

andere zorgverleners en/of instanties<br />

is toestemming van de patiënt nodig.<br />

Dries van Agt reikte de prijs uit aan onze chef­kok.<br />

Dr. G.H. Slot<br />

overleden<br />

Op 26 augustus jl. overleed<br />

orthopedisch chirurg<br />

Gijs Slot. Eind jaren ’60<br />

heeft Slot mede de basis gelegd voor<br />

de bloei van de orthopedie in de Sint<br />

Maartenskliniek. Hij was gespecialiseerd<br />

in de behandeling van wervelkolomafwijkingen,<br />

met name scoliose. Hiermee<br />

heeft hij zowel nationaal als internationaal<br />

naam gemaakt, onder andere door<br />

de ontwikkeling van het H-frame: een<br />

implantaat waarmee scolioses in die tijd<br />

beter konden worden behandeld. Wij<br />

zijn hem dankbaar voor wat hij voor de<br />

Sint Maartenskliniek en de patiënten<br />

heeft betekend.<br />

Gijs Slot is 78 jaar geworden.

Maartenskliniek Woerden opent<br />

reumapoli in Leidsche Rijn<br />

Sinds 2 september 2011 is Maartenskliniek Woerden gestart<br />

met een wekelijkse reumapoli in Zorgpoort Leidsche Rijn<br />

in Utrecht. Op de <strong>twee</strong>de etage van een winkelcentrum zijn<br />

hier verschillende zorgaanbieders gevestigd, waaronder<br />

meerdere specialisten van het Woerdense Zuwe Hofpoort<br />

Ziekenhuis. En nu dus ook een reumatoloog van Maartenskliniek<br />

Woerden, Martijn Custers. Eén dagdeel in de week<br />

(dinsdagochtend) is hij in Zorgpoort Leidsche Rijn om<br />

patiënten die daar in de b<strong>uur</strong>t wonen te kunnen helpen.<br />

De patiënten zijn enthousiast dat de zorg nog dichter naar<br />

ze toe komt. Ook vinden ze het een voordeel dat ze in<br />

Zorgpoort Leidsche Rijn meteen bloed kunnen laten prikken<br />

en foto’s kunnen laten maken. Het opschroeven van de<br />

poli-uren en uitbreiding met een reumaconsulent behoren<br />

zeker tot de mogelijkheden in de nabi<strong>je</strong> toekomst.<br />

POM voorziet eerste<br />

cliënt in Nederland<br />

van een Bebionic hand<br />

De POM heeft als eerste in Nederland een Bebionic hand aangemeten<br />

bij een patiënt. De duim van deze handprothese is<br />

verstelbaar en iedere vinger wordt aangedreven door een eigen<br />

motort<strong>je</strong>. Dit zorgt voor een grote functionaliteit, waardoor<br />

gebruikers minder hoeven te compenseren in hun bewegingen<br />

in vergelijking met andere, oudere handprotheses. Ze lopen<br />

hierdoor minder kans op overbelasting en eventuele schouder­/<br />

rugklachten op latere leeftijd.<br />

De vingers en de duim bewegen op een nat<strong>uur</strong>lijke manier.<br />

Gebruikers kunnen acht verschillende grepen in de Bebionic<br />

hand programmeren:<br />

1. Precisiegreep<br />

2. Pincetgreep<br />

3. Powergreep<br />

4. Haakgreep<br />

5. Wijsvingergreep (om makkelijk te kunnen typen)<br />

6. Sleutelgreep<br />

7. Neutrale handpositie<br />

8. Computermuisgreep (om de computermuis te kunnen <strong>bed</strong>ienen)<br />

Vergoeding dure reumamiddelen<br />

verandert<br />

MM | herfst 2011 21<br />

Column | Over pillen enzo<br />

Heeft u het ook gelezen in de krant of gehoord<br />

op de televisie? Op 1 januari 2012 verandert de<br />

vergoeding van de dure reumageneesmiddelen<br />

(de zogeheten ‘biologicals’ zoals Enbrel®, Golimumab®<br />

en Humira®). Vanaf dan vergoedt<br />

de verzekeraar de kosten van deze dure reumamiddelen<br />

niet meer, maar betaalt het ziekenhuis<br />

de kosten van deze middelen zelf. Deze verandering<br />

heeft heel wat voeten in aarde. Toch merkt u<br />

daar als patiënt van de Sint Maartenskliniek niet<br />

zoveel van, omdat de reumatologen, apothekers<br />

en vele anderen dit voor u achter de schermen<br />

regelen.<br />

De biologicals zijn een groot succes bij ontstekingsreuma,<br />

bijna een te groot succes. Want deze middelen<br />

hebben een belangrijk nadeel: ze zijn erg d<strong>uur</strong>.<br />

Een behandeling van een jaar kost ongeveer 15.000<br />

euro. Door deze hoge prijs en het succes staan<br />

zowel Enbrel ® als Humira® in de geneesmiddelen<br />

top-10 van Nederland. <strong>In</strong>middels wordt er voor<br />

400 miljoen euro aan deze middelen voorgeschreven.<br />

Dat viel nat<strong>uur</strong>lijk ook op bij het ministerie<br />

van Volksgezondheid. En ondanks het feit dat de<br />

biologicals ook geld besparen (minder gewrichtsoperaties,<br />

minder mensen in ziektewet), wil het<br />

ministerie de kosten van deze middelen beheersen.<br />

Hoe? Door het ziekenhuis alle biologicals voortaan<br />

te laten betalen. Dit betekent dat de apotheek de<br />

rekening voor deze middelen niet meer naar de<br />

zorgverzekeraar st<strong>uur</strong>t, maar naar het ziekenhuis<br />

van de behandelend reumatoloog. Bovendien denkt<br />

het ministerie vijftig miljoen euro te kunnen bezuinigen<br />

door ziekenhuizen deze middelen goedkoper<br />

te laten inkopen. Deze bezuiniging mag en zal<br />

echter nooit ten koste gaan van uw behandeling.<br />

Daar zijn alle parti<strong>je</strong>n (overheid, artsen, apothekers<br />

en zorgverzekeraars) het gelukkig over eens.<br />

Bart van den Bemt,<br />

apotheker

22 MM | herfst 2011<br />

Clara de Groen<br />

Patiëntervaring Ommekeer dankzij <strong>twee</strong> nieuwe<br />

“Ik heb mijn<br />

Pijn bij het lopen en niet meer kunnen winkelen of<br />

wandelen. Twee versleten knieën zorgden ervoor<br />

dat Clara de Groen (58 jaar) steeds minder de deur<br />

uitkwam. Ze raakte zelfs in een isolement. <strong>In</strong>middels<br />

heeft ze <strong>twee</strong> knieprotheses en wordt ze niet<br />

meer beperkt in haar doen en laten. “Het voelt<br />

alsof ik een nieuw leven heb gekregen.”<br />

“Toen ik de eerste knieklachten kreeg, was ik veertig<br />

jaar”, vertelt De Groen. “Dan heb <strong>je</strong> nog niet in de<br />

gaten waar het naartoe gaat. <strong>In</strong> die beginperiode vond<br />

ik het heel erg dat ik bijvoorbeeld dikke knieën kreeg<br />

of niet meer fijn kon wandelen. Heel langzaam aan<br />

leverde ik steeds meer in. Ik ging dat ook accepteren.<br />

Totdat het zo niet meer verder kon. Ik zat alleen nog<br />

maar op het werk of thuis. Verder deed ik niets, kon ik<br />

niets. Daar word <strong>je</strong> wel vervelend van.” De knieproblemen<br />

hadden ook sociale gevolgen: De Groen herinnert<br />

zich dat ze vriendinnen kwijtraakte met wie ze voorheen<br />

altijd wandelde. “Ze vonden dat ik maar mijn<br />

best moest doen en moest doorgaan. Ze konden zich<br />

niet goed i<strong>nl</strong>even in mijn situatie.”<br />

De eerste keer<br />

Clara de Groen werkt in de Sint Maartenskliniek als<br />

secretaresse Staf Raad van Best<strong>uur</strong>. Ongeveer een half<br />

Een nieuwe knie<br />

Het kniegewricht bestaat uit <strong>twee</strong> botdelen: het<br />

scheenbeen en het dijbeen. De uiteinden van die<br />

botten zijn <strong>bed</strong>ekt met een laag<strong>je</strong> kraakbeen dat<br />

ervoor zorgt dat de knie soepel beweegt. Als het<br />

kraakbeen beschadigd of versleten is, ontstaat<br />

pijn. Een ‘nieuwe knie’ (totale knieprothese) kan<br />

de pijn en andere ongemakken wegnemen. Sinds<br />

een half jaar hanteert de Sint Maartenskliniek<br />

een nieuw concept bij het plaatsen van knieprotheses:<br />

de FastTrack. Patiënten kunnen dankzij<br />

dit concept na drie tot vijf dagen alweer naar<br />

huis. Op pagina’s 8 en 9 leest u hier meer over.

knieën<br />

jaar nadat ze een afspraak maakte bij een orthopeed<br />

lag ze op de operatietafel voor de eerste prothese.<br />

“Ik was behoorlijk nerveus”, bekent ze. “Gelukkig was<br />

ik wel goed voorgelicht tijdens een bi<strong>je</strong>enkomst in<br />

het ziekenhuis. Daar werd de hele procedure helder<br />

uitgelegd. Ook konden we de knieprotheses zien en<br />

aanraken.”<br />

Servet<strong>je</strong> schuiven<br />

Na de operaties (de eerste knie in 2009 en de <strong>twee</strong>de<br />

in 2010) lag ze nog zo’n vijf dagen in het ziekenhuis.<br />

“Dan word <strong>je</strong> wakker uit <strong>je</strong> roes<strong>je</strong> en heb <strong>je</strong> een nieuwe<br />

knie. Dat is best raar.” Ze denkt even na. “Ik moest<br />

ook al vrij snel rek- en strekoefeningen doen. Als <strong>je</strong> dat<br />

niet doet, kan het later beperkingen opleveren. Op de<br />

<strong>twee</strong>de dag zat ik daarom met mijn voet een servet<strong>je</strong><br />

heen en weer te schuiven. Op de derde dag liep ik met<br />

krukken door de gang. En een dag later liep ik de trappen<br />

al op en af.”<br />

Lekker gegeten<br />

“Het revalidatieproces ging uiteraard door toen ik<br />

thuis was”, vervolgt De Groen. “Een heftige periode,<br />

want ik woon alleen. Bovendien d<strong>uur</strong>de het de eerste<br />

keer zeker vijf maanden voordat ik weer normaal kon<br />

lopen. Na de <strong>twee</strong>de operatie ging dat herstel een stuk<br />

sneller.” Wat haar vooral is bijgebleven van die <strong>twee</strong>de<br />

keer is het lekkere eten in de Sint Maartenskliniek. Ze<br />

begint meteen te stralen. “Er zijn nu ook biologische<br />

producten. Het was echt super! Eten is namelijk heel<br />

belangrijk voor patiënten in een ziekenhuis. Het is<br />

een soort hoogtepunt van de dag. Als andere dingen<br />

wegvallen, wordt eten heel belangrijk.”<br />

MM | herfst 2011 23<br />

vrijheid teruggekregen”<br />

“Wat me vooral is bijgebleven,<br />

is het lekkere eten. Dat was een<br />

hoogtepunt van de dag.”<br />

Een nieuw leven<br />

Tegenwoordig kan ze weer bijna alles doen. Behalve<br />

op haar knieën of hurken zitten, maar daar kan ze<br />

mee leven. Ze is hartstikke blij met de knieprotheses.<br />

“Ik heb echt het gevoel dat ik een nieuw leven heb<br />

gekregen. Ik kon eerst helemaal niks meer. De supermarkt<br />

bijvoorbeeld is op <strong>twee</strong>honderd meter van mijn<br />

huis. Voor dat stuk<strong>je</strong> pakte ik altijd de fiets. Nu ga ik<br />

lekker lopen, zonder pijn. Ik heb mijn vrijheid teruggekregen.”<br />

Zo gaat ze nu weer regelmatig naar het<br />

museum. En voor het eerst in vier jaar is ze weer op<br />

vakantie geweest. Naar Ameland. “Wat ik daar heb<br />

gedaan? Ik heb er heerlijk gefietst en over het strand<br />

gewandeld!” •<br />

Digitale voorbereiding op totale knieprothese<br />

Om patiënten goed te informeren over de behandeling rondom<br />

het krijgen van een totale knieprothese ontwikkelde de Sint<br />

Maartenskliniek de knieportal. Op deze afgeschermde website<br />

staat alle informatie over het tra<strong>je</strong>ct dat patiënten doorlopen<br />

naar een nieuwe knie. Per behandelfase staan de zaken die zij<br />

moeten weten of regelen overzichtelijk op een rij. Zo kunnen<br />

zij zich makkelijk voorbereiden. Op de portal staan ook filmp<strong>je</strong>s<br />

van behandelaars. Zij vertellen meer over bijvoorbeeld de anesthesie,<br />

het verloop van de operatie en de revalidatie thuis.

24 MM | herfst 2011<br />

Digitaal Patiënten beoordelen de Maartenskliniek o<strong>nl</strong>ine<br />

Openbare rapportcijfers voor<br />

Wat vinden andere patiënten van de Sint Maartenskliniek?<br />

Dat is wat toekomstige patiënten graag willen weten, bleek<br />

uit eigen patiëntenonderzoek. Maar ook landelijke onderzoeken<br />

geven dit beeld: tot vijftig procent van de patiënten wil<br />

patiëntbeoordelingen lezen op de website van het ziekenhuis<br />

zelf. Sinds afgelopen zomer is de Maartenskliniek het eerste<br />

Nederlandse ziekenhuis dat haar patiënten in staat stelt om<br />

hun mening te delen op de website.<br />

Nieuwe enkel (prothese)<br />

Dankzij de publicatie van beoordelingen kunnen<br />

patiënten hun verhaal doen. De reacties worden via<br />

een o<strong>nl</strong>ine patiënttevredenheidsonderzoek verzameld.<br />

Patiënten beoordelen met een rapportcijfer<br />

de zorg, communicatie, kennis en faciliteiten van<br />

het ziekenhuis en het personeel. Bovendien kunnen<br />

zij in eigen woorden hun ervaring toelichten. De<br />

Maartens kliniek publiceert alle inzendingen. Wij passen<br />

een tekst alleen aan als die in strijd is met onze<br />

basisvoorwaarden, zoals fatsoensnormen en privacybescherming.<br />

Nuttig voor patiënt én ziekenhuis<br />

“Door ervaringen letterlijk te publiceren, geven<br />

we inzicht in de kwaliteit van onze zorg. Na het<br />

lezen van de patiëntervaringen weten toekomstige<br />

patiënten beter wat ze te wachten staat. De feedback<br />

biedt ons als ziekenhuis nuttige informatie die we<br />

gebruiken bij het verder verbeteren van de zorg”,<br />

aldus Berthe de Jong van de Raad van Best<strong>uur</strong> van<br />

de Sint Maartenskliniek. •<br />

<strong>In</strong>greep Enkelprothese<br />

Naam Anoniem<br />

Woonplaats Onbekend<br />

Leeftijd 72<br />

Datum 29 maart 2011<br />

De grote deskundigheid, de communicatie<br />

tussen patiënt en medicus, de<br />

vriendelijke behandeling en de stiptheid<br />

bij afspraken, waren een aangename<br />

ervaring. Ik ben een levende reclame<br />

voor de Maartenskliniek.<br />

Vastzetten van rugwervels (spondylodese)<br />

<strong>In</strong>greep Dorsale spondylodese<br />

Naam Mevr. Ruis<br />

Woonplaats Sliedrecht<br />

Leeftijd 41<br />

Datum 10 augustus 2011<br />

De orthopeed heeft een dorsale spondylodese uitgevoerd. Ik<br />

ben zeer tevreden over de arts, hij is absoluut deskundig op<br />

dit gebied, legt goed uit wat er gaat gebeuren. De opname<br />

is verder goed verlopen, goede adviezen van de verpleegkundigen<br />

op afdeling C2. Ze weten hun verantwoordelijkheid te<br />

nemen betreffende de wond die nog lang nalekte, waardoor<br />

naar huis gaan iets later was dan gepland. Goede faciliteiten,<br />

prima maaltijden. Ondanks de ingrijpende operatie en de heftige<br />

dagen erna waren het 6 goede dagen in de Sint Maartenskliniek!<br />

Je bent er in goede én deskundige handen! De lange<br />

wachttijd die er was voor de operatie was het zeker waard...<br />

Nu is een periode van 3 maanden revalideren ingegaan en de<br />

tijd zal leren of de operatie geslaagd is...<br />

Neerplastiek

onze zorg<br />

Onderzoek van en kijkoperatie in mijn heup<br />

<strong>In</strong>greep Onderzoek van en kijkoperatie in mijn heup<br />

Naam Dhr./Mevr. Bokel<br />

Woonplaats Uden<br />

Leeftijd 32<br />

Datum 2 november 2009<br />

Over het algemeen ben ik tevreden over de behandeling in<br />

de Maartenskliniek. Er is erg veel gedaan om achter de reden<br />

van mijn klachten te komen. Ook is het personeel vriendelijk<br />

en kundig. Minpunt<strong>je</strong>s zijn de lange wachttijd voor de operatie<br />

(9 maanden), het gebrek aan schriftelijke info over de<br />

kijk operatie aan de heup. Ik vond het jammer dat ik na mijn<br />

operatie mijn arts alleen telefonisch heb kunnen spreken.<br />

Ook de informatie over wat <strong>je</strong> allemaal mag/moet na de<br />

operatie hoe vaak fysio, hoe ver mag ik lopen, wat mag ik<br />

wel/niet doen vond ik nihiel. Maar ik ben wel tevreden over<br />

de Maartenskliniek.<br />

<strong>In</strong>greep Neerplastiek<br />

Naam Mevr. Smith­Venus<br />

Woonplaats Gulpen<br />

Leeftijd 47<br />

Datum 4 mei 2009<br />

Een prima ziekenhuis met vriendelijk personeel waar<br />

<strong>je</strong> als persoon behandeld wordt. Veel aandacht voor<br />

de pijnbestrijding, we waren hier verbaasd over.<br />

Normaal word <strong>je</strong> weggest<strong>uur</strong>d met een paracetamol.<br />

Jammer van de lange wachttijd, maar desondanks wil<br />

ik de volgende operatie ook hier laten uitvoeren.<br />

Pijnbehandeling plaatsing stimulator<br />

<strong>In</strong>greep Pijnbehandeling plaatsing stimulator<br />

Naam Dhr./Mevr. Honders<br />

Woonplaats Beneden­Leeuwen<br />

Leeftijd 59<br />

Datum 4 oktober 2009<br />

Ik werd doorverwezen naar dit ziekenhuis en ik moet zeggen<br />

de artsen hebben van mij een dikke 10 verdiend. Maar bij de<br />

opname was het zeer onpersoo<strong>nl</strong>ijk zelfs een hand bij binnenkomst<br />

dat kon er niet af laat staan dat mijn wederhelft<br />

een kop<strong>je</strong> koffie aangeboden kreeg, zeer slecht. Maar de<br />

behandeling is goed gegaan en daar ging het om.<br />

Kijkoperatie in de knie (artroscopie)<br />

<strong>In</strong>greep Kijkoperatie in de knie<br />

Naam Dhr. van Bokhoven<br />

Woonplaats Ede<br />

Leeftijd 63<br />

Datum 14 september 2011<br />

Op 12­9 een kijkoperatie in de knie gehad. De één­been­verdoving<br />

was buitengewoon prettig in vergelijking met andere<br />

mogelijkheden. Ik kon zelf meekijken op de monitor. Zodra de<br />

verdoving in het been weg was, mocht ik naar huis. Dat was<br />

na ongeveer 6 <strong>uur</strong>. Ongeveer 36 <strong>uur</strong> na de operatie kon (en<br />

mocht) ik al zonder krukken lopen. Vooral het telefoont<strong>je</strong> van<br />

de Maartenskliniek op de dag na de operatie (hoe het met me<br />

ging) vond ik buitengewoon attent en prettig!<br />

Meer dan 300 beoordelingen gepubliceerd<br />

MM | herfst 2011 25<br />

We zijn gestart met ervaringen voor de orthopedische behandelingen<br />

in Nijmegen. <strong>In</strong> de toekomst breiden we het aantal behandelingen<br />

verder uit. De beoordelingen zijn gerangschikt naar behandeling,<br />

zodat bezoekers eenvoudig de meest relevante reacties kunnen vinden.<br />

Surf naar www.maartenskliniek.<strong>nl</strong>/over­de­maartenskliniek/prestaties/<br />

patientbeoordelingen voor een overzicht van alle beoordelingen.

26 MM | herfst 2011<br />

Achtergrond Diverse sporten (her)ontdekken tijdens sportdagen<br />

“Mensen met een beperking of<br />

prothese kunnen prima bewegen”<br />

Revalidant Jeroen de Grauw tijdens de golfclinic.<br />

Vier keer per jaar organiseert het Revalidatiecentrum een sportdag<br />

voor patiënten die op dat moment revalideren bij de Sint<br />

Maartenskliniek. Waarom? “Nat<strong>uur</strong>lijk om ze te laten bewegen,<br />

maar ook om de revalidanten verschillende sporten te laten<br />

ontdekken en herontdekken”, zegt bewegingsagoog en psychomotorisch<br />

therapeut Han Budde.<br />

“We hebben gemerkt dat veel sportverenigingen niet<br />

zijn ingericht op leden met een beperking”, vertelt<br />

Budde. “Dat is nat<strong>uur</strong>lijk spijtig, want het motiveert<br />

die mensen daardoor niet om te gaan sporten. Het<br />

gevaar van ‘op de bank zitten’ is dan ook aanwezig.<br />

Daarom proberen wij de revalidanten letterlijk in<br />

beweging te krijgen met de sportdagen. Dat is niet<br />

alleen goed voor het lichaam, maar ook voor de<br />

geest.”<br />

Te land, ter zee…<br />

Drie van de vier sportdagen zijn buiten het ziekenhuis.<br />

Alleen de sport- en spelmiddag vindt op de Sint Maartenskliniek,<br />

in de sporthal, plaats. Budde: “Tussen de<br />

dertig en tachtig patiënten werken dan zes of zeven<br />

spellen af. Bloedfanatiek, want ze kunnen prijzen winnen.”<br />

De sport- en spelmiddag is samen met de watersportdag<br />

(op en rond het eiland Robinson Crusoe in<br />

de Loosdrechtse Plassen) een jaarlijks terug kerend<br />

evenement. De <strong>twee</strong> andere sportdagen kunnen ieder<br />

jaar variëren. <strong>In</strong> 2011 waren dat wintersport en golfen.<br />

“Misschien kunnen we daar de komende jaren<br />

bijvoorbeeld tennis, voetbal, duiken en klimmen aan<br />

toevoegen”, aldus Budde.<br />

Sneeuwpret<br />

Plezier maken staat volgens Budde centraal tijdens de<br />

sportdagen. “Maar wat we de revalidanten ook zeker<br />

willen meegeven is dat ze ondanks hun beperking<br />

of prothese prima kunnen bewegen. Voor hen is dat<br />

vaak een eyeopener.” Gabriëla van Sinderen (19) is<br />

het daarmee eens. Sinds een ongeluk in 2003 heeft<br />

zij een onderbeenprothese. De afgelopen <strong>twee</strong> jaar<br />

revalideerde zij bij de Sint Maartenskliniek, omdat<br />

ze last had van haar stomp. Dit jaar deed zij mee aan<br />

drie sportdagen, waaronder het skiën. “Dat was een<br />

enorme uitdaging. Ik had vroeger wel eens geskied,<br />

maar na de amputatie dacht ik dat ik dat nooit meer<br />

zou kunnen doen. Toch ging het best goed, met mijn<br />

prothese.”<br />

Toegevoegde waarde<br />

“Ook de golfclinic vond ik erg leuk”, zegt Van Sinderen<br />

enthousiast. “Ik had het nog nooit gedaan, maar<br />

na de clinic ben ik al meerdere keren op eigen hout<strong>je</strong><br />

geweest.” Voor haar zijn de sportdagen een toegevoegde<br />

waarde, omdat ze zelf niet snel zoiets zou<br />

ondernemen. Van Sinderen: “Ik heb hierdoor geleerd<br />

om dat juist wel te doen. Ik kan namelijk meer dan ik<br />

denk!” •

Facilitair D<strong>uur</strong>zame nieuwbouw boven op de parkeergarage<br />

De Sint Maartenskliniek is de afgelopen jaren sterk gegroeid.<br />

Zo sterk dat nieuwbouw noodzakelijk is om het<br />

ontstane ruimtegebrek op te vangen. <strong>In</strong>middels bouwt<br />

de Sint Maartenskliniek aan uitbreiding van het ziekenhuis<br />

met <strong>twee</strong> nieuwe gebouwen: de zogeheten gebouwen<br />

P en Q.<br />

Wanneer is de nieuwbouw klaar?<br />

<strong>In</strong> april 2013 wil de Sint Maartenskliniek de <strong>twee</strong> nieuwe<br />

gebouwen in gebruik nemen.<br />

Wie komen er dan in?<br />

De nieuwbouw biedt straks onderdak aan het Reumacentrum<br />

(met uitzondering van verpleegafdeling G1), de Spoedeisende<br />

Orthopedische Hulp (SOH), de apotheek, het laboratorium<br />

en de staf Raad van Best<strong>uur</strong> plus Commercie, Marketing &<br />

Communicatie. <strong>In</strong> de nieuwbouw komen ook de nieuwe<br />

ontvangsthal en een auditorium.<br />

Waar komen die nieuwe gebouwen?<br />

De <strong>twee</strong> nieuwe gebouwen P en Q komen boven op de parkeergarage.<br />

Daar is bij de bouw daarvan al rekening mee<br />

gehouden. De liften van de parkeergarage komen straks<br />

uit in de nieuwe ontvangsthal. Gebouw P ligt links van de<br />

nieuwe centrale ingang en Q is het rechter gebouw.<br />

MM | herfst 2011 27<br />

De toekomstige nieuwbouw in ‘vogelvlucht’ (links) en van de voorkant (rechts).<br />

Een evolutie en geen revolutie<br />

Wijkt de nieuwbouw af van de huidige gebouwen?<br />

Ja en nee. Het is een evolutie en geen revolutie. Qua uiterlijk<br />

en stijl sluiten de nieuwe gebouwen perfect aan op de<br />

bestaande bouw. Het Q­gebouw is bouwkundig bijzonder en<br />

heeft een grote vide en veel lichtinval. Het grootste verschil<br />

tussen oud en nieuw zit ‘m echter in d<strong>uur</strong>zaamheid.<br />

Wat is er d<strong>uur</strong>zaam aan de nieuwbouw?<br />

De gebouwen P en Q krijgen bijvoorbeeld een WKO­installatie<br />

(warmte­koude­opslag), waarbij het grondwater wordt<br />

gebruikt voor verwarming en koeling van het gebouw. <strong>In</strong> de<br />

zomer gebeurt dit door warm water in de grond op te slaan en<br />

koud water eruit te halen om te koelen. <strong>In</strong> de winter gebeurt<br />

het tegenovergestelde. Een ander voorbeeld is de zogeheten<br />

intelligente verlichting. Deze gaat automatisch aan wanneer<br />

<strong>je</strong> de ruimte binnenkomt en uit wanneer <strong>je</strong> weggaat. De<br />

lichtregeling gebeurt op basis van daglicht: wanneer er minder<br />

daglicht is, brandt de verlichting feller dan bij veel daglicht.<br />

Levert de bouw veel overlast op?<br />

De bouw levert enige overlast op voor patiënten, bezoekers en<br />

medewerkers. Bijvoorbeeld geluidsoverlast, stofoverlast en/of<br />

logistieke overlast. Daar ontkomen we niet aan. Vanzelfsprekend<br />

doen we er alles aan om die overlast zoveel mogelijk te<br />

beperken. Wij vragen dan ook uw begrip voor deze tijdelijke<br />

situatie. •

28 MM | herfst 2011<br />

Dagboek Binny Westerhof<br />

“Ik moet de lat voor mezelf<br />

niet te hoog leggen”<br />

Binny Westerhof heeft fibromyalgie. Vermoeidheid, pijn en stijfheid<br />

spelen iedere dag, in meer of mindere mate, een rol in haar leven.<br />

Om te leren omgaan met haar klachten en om de klachten te<br />

verminderen volgde ze een behandeling bij de Sint Maartenskliniek.<br />

Dinsdag<br />

Gesprek met de psycholoog<br />

De afspraak met mijn leidinggevende gisteren is heel prettig<br />

verlopen. Ze staat helemaal achter de behandeling bij de Sint<br />

Maartenskliniek en is dan ook akkoord met mijn opbouwschema.<br />

Wel heeft ze aangegeven dat ik de lat voor mezelf<br />

niet te hoog moet leggen (ook weer zo’n valkuil) en dat ik het<br />

schema als het nodig is best mag bijstellen. Vandaag is niet<br />

zo’n beste dag. Ik heb gisteren veel te veel gedaan; de dagbehandeling<br />

is erg intensief. Ik ben dan ook erg moe en<br />

ik heb pijnklachten. Volgens de therapeuten zijn dit protestpijnen<br />

en kan er niets kapot. Bij mij moet dat vertrouwen<br />

nog groeien. Aan de andere kant zie en voel ik wel de vooruitgang.<br />

Vandaag moet ik rustig aan doen, anders kan ik<br />

vanavond misschien niet naar paardrijles. Sinds de behandeling<br />

hoef ik de les al veel minder vaak af te bellen.<br />

Maandag<br />

De wekker gaat. Ik moet opstaan, maar door de aanwezige<br />

vermoeidheid, pijn en stijfheid gaat dit moeizaam. Om op<br />

gang te komen, doe ik wat ik ongeveer iedere morgen als<br />

eerste doe: onze hond Ban<strong>je</strong>r uitlaten. Doe ik dat niet, dan<br />

kom ik de hele dag niet meer vooruit. Ik moet vandaag om<br />

half tien bij de Sint Maartenskliniek zijn. Tijdens het psychosociale<br />

deel staat <strong>je</strong> identiteit als persoon met fibromyalgie<br />

centraal. Ook ik heb daar regelmatig moeite mee, zeker<br />

op momenten dat de pijn en vermoeidheid sterk aanwezig<br />

zijn. Vorige week heb ik een opbouwschema gemaakt voor<br />

mijn werk. De psychologe van de Maartenskliniek vond de<br />

opzet goed, maar ik wil weer te snel en neem te grote stappen.<br />

Dat is echt mijn valkuil. Ik heb het schema aangepast<br />

en ga het vanmiddag met mijn leidinggevende bespreken.<br />

Erg spannend!<br />

Paardrijden

Woensdag<br />

Paardrijden gisteren ging goed. Ik merkte weer<br />

vooruitgang, ook al waren het kleine stap<strong>je</strong>s. Vandaag<br />

probeer ik beter te letten op de balans tussen<br />

inspanning en ontspanning. Aan het eind van de<br />

ochtend ging ik wandelen met Ban<strong>je</strong>r. Ik heb geprobeerd<br />

om zoveel mogelijk te letten op een goede<br />

loophouding: rechtop lopen, actief lopen met grotere<br />

passen, waarbij <strong>je</strong> licht veert. Daarbij ook beweging<br />

in de schouders en armen die ontspannen langs<br />

mijn lichaam bungelen. Dat onze hond met zijn<br />

jachtinstinct overal achterna wil gaan, maakt het<br />

extra inspannend. Daarom ben ik na het wandelen<br />

bewust gaan ontspannen, met een tijdschrift op de<br />

bank. Tja, en dan heeft de vermoeidheid uiteindelijk<br />

toch gewonnen als ik in slaap val, maar nu voel ik<br />

me er eens een keer niet schuldig over.<br />

Zaterdag<br />

Wandelen met Ban<strong>je</strong>r<br />

Donderdag<br />

Vandaag een dag<strong>je</strong> ontspannen op het strand in Noordwijk aan Zee.<br />

We zijn al vroeg vertrokken vanmorgen. Het is best een lange zit en<br />

dat voel ik ook goed in mijn bekken en onderrug. Maar deze klachten<br />

wegen niet op tegen de ontspanning en de positieve energie die ik ervoor<br />

terugkrijg. We hebben dan ook heerlijk over het strand gelopen.<br />

’s Middags hebben we uitgerust bij een strandtent en genoten van de<br />

lunch. Ik voelde me toen al best moe van het lopen op het mulle en<br />

natte strand. Toch heb ik mijn accu vandaag weer helemaal kunnen<br />

opladen. Aankomende week start ik met mijn opbouwschema voor<br />

het werk en de week erna zijn de laatste <strong>twee</strong> dagen bij de Sint<br />

Maartenskliniek. Laat maar komen, ik heb er zin in!<br />

Fietstraining<br />

MM | herfst 2011 29<br />

Vandaag weer naar de Sint Maartenskliniek. Iedereen<br />

komt steeds meer in zijn gewone kleding. De afgelopen<br />

keren was het merendeel nog in joggingpak. Ik ook. Het<br />

heeft denk ik te maken met afscheid nemen van de dagbehandeling<br />

en weer oppakken van de dagelijkse dingen<br />

zoals werk, hobby’s etc. De afgelopen weken zijn we een<br />

hechte groep geworden. Het is toch bijzonder om te zien<br />

hoe iedereen zich heeft opengesteld en hoe iedereen<br />

elkaar ondersteunt en leert van elkaar. Bij de ontspanningsgroep<br />

kregen we vandaag een introductieles Tai Chi,<br />

voor mij een prettige manier van ontspanning. Misschien<br />

iets om straks thuis op te pakken. Daarna hadden we nog<br />

een looptraining en een fietsgroep. Het fietsen was voor<br />

mij toch iets te veel. Ik kon met moeite de 20 minuten<br />

volhouden.<br />

Ontspannen op het strand

30 MM | herfst 2011<br />

Vervolg van pagina 7<br />

En zo gaat het nu … Voetoperatie<br />

“Mijn voeten zijn weer een beet<strong>je</strong> gewoon”<br />

Ruim vier maanden geleden werd<br />

Gerrie Peters geopereerd aan zijn<br />

rechtervoet, die misvormd was door<br />

de neurologische aandoening HMSN.<br />

Zijn voet werd stevig verbouwd en<br />

het herstel ging langzaam, maar het<br />

resultaat mag er zijn: “Ik kan weer<br />

op blote voeten lopen zonder rond<br />

te tollen.”<br />

“De operatie is goed gegaan, al bleek de<br />

rechtervoet iets lastiger te zijn dan de<br />

linker. Dokter Louwerens heeft sommige<br />

ingrepen anders moeten doen, maar het<br />

is gelukt. Alleen <strong>twee</strong> tenen staan nog<br />

een beet<strong>je</strong> omhoog. Als het goed is, zakken<br />

die nog door de zwaartekracht.<br />

Ik ben redelijk fluitend het ziekenhuis<br />

in en uit gegaan, ik wist nat<strong>uur</strong>lijk al<br />

wat me te wachten stond. Mijn vrouw<br />

heeft me weggebracht en is weer naar<br />

huis gegaan. Ik zei dat ze ’s avonds ook<br />

niet meer hoefde te komen, daar zijn we<br />

heel makkelijk in. Maar de volgende dag,<br />

toen ik weer naar huis mocht, stond de<br />

hele familie al vroeg aan mijn <strong>bed</strong>.<br />

Dat ik na een dag alweer naar huis<br />

ging, was achteraf best heftig. Ik had<br />

veel pijn. Gelukkig is bij ons thuis alles<br />

gelijkvloers en was ik al handig met de<br />

rolstoel. En ik ben heerlijk vertroeteld<br />

door mijn vrouw en dochters. Ik heb<br />

<strong>twee</strong> weken op <strong>bed</strong> gelegen en kreeg na<br />

zes weken fysiotherapie. Daar werd de<br />

voet vooral goed doorbewogen, want hij<br />

was behoorlijk stijf. Ik heb heel lang weinig<br />

te doen gehad. Ik werkte af en toe<br />

een paar <strong>uur</strong> en heb wat gelezen. Mijn<br />

vrouw vond al snel dat ik weer moest<br />

gaan koken. Dat was wat behelpen vanuit<br />

de rolstoel, maar het lukte wel.<br />

Ik krijg steeds meer een beeld van wat<br />

ik nu ‘heb’ aan voeten. Ze zijn weer een<br />

beet<strong>je</strong> gewoon. Ik sta weer in balans<br />

en mijn voet staat plat op de grond.<br />

Vroeger liep ik nog wel eens rond op een<br />

feest<strong>je</strong> en dachten mensen dat ik teveel<br />

gedronken had. Ik loop nu beter en<br />

zonder pijn. Dat ik weer mobiel ben en<br />

mezelf kan redden, is het belangrijkste<br />

voor mij.<br />

Ik heb nat<strong>uur</strong>lijk nog steeds mijn klauwhanden,<br />

dat wordt ook steeds erger. Ik<br />

kan moeilijk kleine dingen pakken en de<br />

kracht in mijn handen wordt steeds<br />

minder. Maar ja, wat doe <strong>je</strong> wel en wat<br />

doe <strong>je</strong> niet? Als <strong>je</strong> daar aan geo pereerd<br />

wordt, kun <strong>je</strong> echt een hele tijd niets<br />

meer. Volgend jaar ga ik kijken wat de<br />

mogelijkheden zijn. Daarna beslis ik,<br />

ik loop nergens op vooruit. Eerst maar<br />

eens aan het werk en leuke dingen<br />

doen die ik jaren niet echt heb gekund.”<br />

•

Kort nieuws<br />

Samenwerking tussen scoliosecentra<br />

Sinds 1 april 2011 stemmen het<br />

Wilhelmina Kinderziekenhuis, het VU<br />

medisch centrum en de Sint Maartenskliniek<br />

de zorg en behandeling<br />

van patiënten met scoliose op elkaar<br />

af. Waarom? “Om de kwaliteit van de<br />

zorg te waarborgen”, zegt Tosca Snippert,<br />

verpleegkundig specialist van<br />

de Sint Maartenskliniek. “De patiënt<br />

stond centraal bij deze beslissing.”<br />

Door de samenwerking verwijzen<br />

de drie grootste scoliosecentra van<br />

het land patiënten naar elkaar door.<br />

Winnaar | Oog voor detail<br />

zomer 2011<br />

De afbeelding is genomen<br />

vanuit de voorhal van de<br />

kapel (tegenwoordig het<br />

Rondeel). Geen moeilijke<br />

opgave bleek, want alle<br />

inzendingen waren correct!<br />

Omdat er maar één<br />

de winnaar kan zijn, hebben<br />

we geloot. Mevrouw<br />

Rutten uit Nijmegen is de<br />

gelukkige. Zij ging vroeger<br />

altijd op zondagochtend<br />

naar de mis in de kapel.<br />

U krijgt de prijs zo snel<br />

mogelijk toegezonden.<br />

Volg de Maartenskliniek<br />

op twitter!<br />

www.twitter.com/<br />

maartenskliniek<br />

Onder andere om de wachttijden te verkorten,<br />

maar ook als dit nodig is vanuit<br />

de gevraagde expertise of nazorg. Snippert:<br />

“De Sint Maartenskliniek heeft<br />

bijvoorbeeld geen intensive care voor<br />

kinderen. Wij opereren alleen jongeren<br />

met scoliose zonder oorzaak (idiopatische<br />

scoliose), die niet ook nog andere<br />

medische problemen hebben. Is dat<br />

wel het geval, dan sturen wij ze voor<br />

scolioseoperaties door naar de <strong>twee</strong><br />

andere centra.”<br />

De Vereniging van Scoliosepatiënten<br />

stelde in 2010 kwaliteitscriteria op voor<br />

Contactinformatie<br />

De Sint Maartenskliniek is volledig gespecialiseerd in<br />

houding en beweging. Patiënten kunnen bij ons terecht<br />

voor aandoeningen op het gebied van orthopedie,<br />

reumatologie, revalidatiegeneeskunde en pijnbestrijding.<br />

Daar<strong>naast</strong> hebben wij een sport medisch centrum.<br />

Orthopedie<br />

Polikliniek Nijmegen<br />

Voor het maken van een afspraak<br />

in Nijmegen belt u (024) 365 96 59.<br />

U kunt ook een afspraak maken<br />

via onze website:<br />

www.maartenskliniek.<strong>nl</strong>/<br />

praktische­info/afspraakmaken.<br />

Second opinion orthopedie<br />

Voor de aanvraag van een second<br />

opinion dienen zowel de patiënt<br />

als de verwijzer een registratieformulier<br />

in te vullen. Dit formulier<br />

kunt u vinden op onze website.<br />

Voor een afspraak kunt u bellen<br />

met (024) 365 96 59.<br />

Polikliniek Woerden<br />

Voor Woerden belt u (0348) 42 78 00<br />

of maakt u een afspraak via de<br />

website: www.maartenskliniek.<strong>nl</strong>/<br />

praktische­info/afspraakmaken.<br />

Spoedeisende Orthopedisch<br />

Hulp (SOH)<br />

Met acute letsels (kneuzingen, verstuikingen,<br />

snijwonden en botbreuken,<br />

uitgezonderd breuken aan het<br />

hoofd) kunt u 24 <strong>uur</strong> per dag terecht<br />

bij de SOH. U kunt de SOH bereiken<br />

via telefoonnummer (024) 365 93 91.<br />

Pijnbehandelcentrum Nijmegen<br />

Voor een afspraak op het pijnbehandelcentrum<br />

heeft u een verwijsbrief<br />

nodig met daarin opgenomen uw<br />

medische gegevens. Verwijzingen<br />

kunt u richten aan het pijnbehandelcentrum,<br />

t.a.v. het secretariaat.<br />

Voor meer informatie belt u<br />

(024) 365 97 72 (ma ­ vrij 09.00 ­<br />

12.00 <strong>uur</strong>).<br />

Reumatologie<br />

Polikliniek Nijmegen<br />

Patiënten met een verwijsbrief van<br />

hun huisarts kunnen bellen voor<br />

het maken van een afspraak:<br />

(024) 365 94 09 (ma ­ vrij 08.30 ­<br />

16.30 <strong>uur</strong>).<br />

Voor meer informatie:<br />

www.maartenskliniek.<strong>nl</strong>/<br />

professionals/reumatologie/<br />

polikliniek/<br />

Polikliniek Woerden<br />

Voor een afspraak op de poli kliniek<br />

Reumatolgie in Woerden belt u<br />

(0348) 42 78 00.<br />

Polikliniek Boxmeer<br />

Voor een afspraak op de polikliniek<br />

Boxmeer belt u (0485) 56 73 82.<br />

MM | herfst 2011 31<br />

de behandeling van scoliose. Mede<br />

daarom besloten de drie ziekenhuizen<br />

om de behandeling beter op elkaar<br />

af te stemmen. “Zo gebruiken we nu<br />

dezelfde patiëntenfolder”, vertelt<br />

Snippert. “Ook registreren we poliklinische<br />

bevindingen op dezelfde<br />

manier. De gegevens die dat oplevert,<br />

kunnen we gebruiken voor wetenschappelijk<br />

onderzoek naar scoliose.”<br />

De Sint Maartenskliniek voldoet aan<br />

alle criteria van de scoliosevereniging.<br />

Revalidatiegeneeskunde<br />

Polikliniek<br />

Patiënten met een verwijsbrief<br />

kunnen een afspraak maken via<br />

telefoonnummer (024) 365 94 00<br />

(ma ­ vrij 08.00 ­ 16.30 <strong>uur</strong>).<br />

Sport Medisch Centrum<br />

Patiënten kunnen met en zonder<br />

verwijskaart terecht bij de sport ­<br />

arts voor een consult, keuring<br />

of inspanningstest. Afhankelijk<br />

van het verzekerde pakket worden<br />

de kosten hiervoor al dan niet<br />

vergoed. Voor het maken van een<br />

afspraak belt u (024) 378 65 44<br />

(ma ­ vrij 08.30 ­ 16.30 <strong>uur</strong>).<br />

Voor meer informatie:<br />

www.smc.maartenskliniek.<strong>nl</strong>.<br />

Patiëntenadviesraad<br />

Voor vragen aan de patiëntenadviesraad<br />

kunt u contact<br />

opnemen via<br />

par.nijmegen@maartenskliniek.<strong>nl</strong><br />

of<br />

par.woerden@maartenskliniek.<strong>nl</strong>.

Oog voor detail<br />

Een Chinese bijsluitertekst? De weg naar<br />

complete zen in vier stappen? Of een poster<br />

van een Japanse patiënten vereniging?<br />

Ergens in of rondom de Sint Maartenskliniek<br />

vindt u dit detail. Denkt u te<br />

weten om welk detail het gaat en waar<br />

het zich bevindt? Mail dan uw antwoord<br />

naar redactie@maartenskliniek.<strong>nl</strong>, o.v.v.<br />

uw naam, adres en telefoon nummer.<br />

Onder de juiste inzendingen verloten<br />

we een leuke prijs.

logo

products

Resources

Company

Terms of service
Privacy policy
Cookie policy
Cookie settings
Imprint
Change language
Made with love in Switzerland
© 2024 Yumpu.com all rights reserved

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!