Open PDF - Skrien

Digitale film extreem goed beveiligd
Menigeen associeert de term ‘digitaal’ met illegaal kopiëren. De beveiliging
van digitale cinema is echter van het hoogste niveau.
Frank de Neeve
De moderne mens, zelf uitgerust met allerlei digitale
gadgets, is verbaasd dat de bioscoop nog altijd
niet gedigitaliseerd is. Zijn verwachtingspatroon
verraadt de invloed van Star Trek en War Games.
‘Die film komt neem ik aan voor iedere voorstelling
per satelliet uit Hollywood en de operateur
zit hem nu vast te hacken, dus ik kan straks
zeker wel even langskomen met m’n iPodvideo?’
Hoewel digitale cinema wel degelijk hightech is,
worden de films gewoon op harddisk per koerier
afgeleverd. De premièredatum is vaak al weken
van tevoren bekend, dus waarom zou je peperdure
satelliettijd inkopen? Alleen de filmtheaters die
digitaal vertonen via CinemaNet laten de films met
netwerktechnologie bezorgen.
Een digitale film is ook niet zomaar te hacken. De
nog niet uitgebrachte films worden geëncodeerd
in een digitaal lab, waar letterlijk de tralies voor de
ramen zitten. Een film is daar niet meer dan een
gecomprimeerd bestand op de harddisk, versleuteld
met de modernste technologie.
‘Ja maar dvd-Jon dan, die Noorse jongen? Die
4 Skrien februari/maart 2008
had de dvd-beveiliging toch ook binnen een paar
dagen gekraakt?’
De beveiliging van digitale cinema is zwaarder en
werkt op meerdere niveaus dan die van dvd. Tegelijkertijd
hoeft de beveiliging alleen maar zo zwaar te
zijn, dat het de tijd en moeite niet waard is om hem
te kraken. Dat is de voornaamste reden waarom de
filmwereld steeds vaker gebruikmaakt van een day
and date release, het wereldwijd gelijktijdig uitbrengen
van een film. Want als er zo veel rekenkracht
nodig is, dat de versleuteling pas gekraakt wordt als
de film al weer uit de bioscoop is, dan is dat feitelijk
al genoeg.
De versleuteling die in digitale cinema wordt toegepast
heet Advanced Encryption Standard (AES) en is
indertijd als ‘Rijndael’ ontwikkeld door twee jonge
Belgische specialisten. AES is bijna niet te kraken;
de sleutellengte van 128 bits betekent dat hackers
zelfs door aanvallen met heel krachtige computers
niet in staat zijn de beveiliging te omzeilen.
De versleuteling met AES is hetzelfde voor elke
kopie van de film. Daarnaast worden per vertoningsplek
specifieke sleutels opgestuurd, waarin
precies gedefinieerd staat voor welke projectieapparatuur
de rechten gelimiteerd zijn, tot aan het
exacte serienummer toe.
Het versturen van een film via satelliet of internet
is vervolgens zonder risico, aangezien het onderscheppen
van de gecodeerde film geen zin heeft.
Om die te kunnen decoderen is namelijk de sleutel
nodig, die alleen de ontvanger heeft.
‘Maar dan maak ik de projector toch open? Dan
onderschep ik de film daar wel ergens en gooi ik
het als divx-je op het internet.’
De film blijft versleuteld op de harddisk van de
server in de cinema staan. Pas op het moment dat
de film moet starten, wordt binnen de beveiligde
hardware de versleuteling eraf gehaald. Op dat
moment wordt ook een watermerk toegevoegd: op
een onzichtbare manier wordt dan de informatie in
de film verborgen die aangeeft wanneer de film is
afgespeeld, in welke bioscoop en op welke apparatuur.
Dus mocht de film daarna gestolen worden,
dan is traceerbaar waar dat gebeurd is.
De videolink tussen server en projector is versleuteld
volgens een procedé dat Cinelink heet. Ook
daar communiceren de projector en server op
een beveiligde manier met elkaar om die sleutel
uit te wisselen en moet de projector zichzelf via
een certificaat identificeren als rechtmatige ontvanger.
Afspelen op een projector die niet door de
Hollywood-studio’s is goedgekeurd, is in principe
onmogelijk. Het certificaat van de projector zit in
een beveiligde chip, dus de digitale identiteit van het
apparaat kan ook niet worden achterhaald.
Hardware- en softwarecomponenten die een kritische
beveiligingsfunctie vervullen in de behandeling
van de digitale film dienen aan de FIPS 140-norm
te voldoen, oorspronkelijk een norm van de Amerikaanse
federale overheid voor computersystemen
uit het monetaire verkeer.
Ook de fysieke beveiliging van het hart van de
projector is onlangs verhoogd. Als hiermee wordt
geknoeid, dan slaat de projector onmiddellijk af en
zal hij niet meer werken voordat er een autorisatieprocedure
is doorlopen. Zelfs onderhoud kan niet
worden uitgevoerd zonder sporen na te laten, tenzij
uitgevoerd door een geautoriseerd persoon.
‘Oh maar dan neem ik mijn camera gewoon mee
de zaal in.’
De gemakkelijkste manier om een film illegaal
te kopiëren is met een videocamera. De enige
bescherming daartegen is het watermerk, want dat
blijft op een zo gestolen film aanwezig. Bovendien
is het zodanig opgebouwd, dat eventuele compressie
en signaalbewerking het watermerk intact
laten. Dus men kan hiermee niet voorkomen dat de
opname plaatsvindt, maar men kan wel achterhalen
waar de opname is gebeurd.
Omdat je daarmee de dader nog niet hebt gepakt,
zijn er inmiddels technieken ontwikkeld die opnames
met camcorders in de bioscoop moeten tegengaan.
Een camera kan natuurlijk stiekem onder
een jas verborgen worden zodat niemand hem ziet,
maar de lens moet nog steeds op het scherm worden
gericht. Een recente uitvinding scant vanaf het
bioscoopscherm de zaal op zoek naar reflecterende
lenzen, zodat een opname al in de kiem kan worden
gesmoord. Je moet bijna Neo uit The Matrix zijn om
dat nog te ontduiken.
Met dank aan Dirk Maes van Barco
De Dam, Amsterdam, 12 november 2007, 15.00 uur
FOTO BOB BRONSHOFF
Voor de serie Nestblijvers
fotografeerde Anke Teunissen
volwassen mannen die hun
ouderlijk huis nooit hebben
verlaten. De serie werd een
boek (met een voorwoord
van zelfbenoemd nestblijver
Wim de Bie), het boek werd
een aflevering van Man bijt
hond en een korte documentaire:
De Dunning broers,
een liefdevol portret door
Juul Bovenberg van twee
stokoude, goedgeluimde
mannetjes, die met hulp van
hun omgeving nog altijd op
zichzelf wonen.
En nu is een tweede documentaire
in de maak, opnieuw
een coproductie van regisseur
Bovenberg en fotograaf
Teunissen, waarin een vijftal
nestblijvers wordt geportretteerd.
Op de foto wordt de Drentse
nestblijver Egbert Stellink op
de Dam gefilmd en tegelijkertijd
gefotografeerd door
Teunissen. Stellink is voor
het eerst sinds 1949 weer in
Amsterdam. Destijds deed
hij mee met een uitwisseling
voor plattelands- en
stadsjeugd en was hij met
de nachtboot vanuit Lemmer
naar de hoofdstad gereisd.
Bijna zestig jaar later verbaast
hij zich over een levend
standbeeld. Sterker, hij wil
niet geloven dat het een mens
van vlees en bloed is.
Het is de bedoeling dat
Nestblijvers dit najaar op het
Nederlands Film Festival in
première gaat. De IKON zal
de documentaire, die mede
mogelijk werd gemaakt door
het Stimuleringsfonds, uitzenden
op televisie.
Jan Pieter Ekker
Nestblijvers Nederland 2008 (verwacht)
regie en scenario Juul Bovenberg
camera Joost van Herwijnen montage
Rinze Schuurman geluid Eric Leek
muziek David van der Heijden productie
Katja Draaijer en Marc Bary (IJswater
Films) omroep IKON
februari/maart 2008 Skrien 5