UIT DE STUURKUIP 2 EVEN VOORSTELLEN 3 • Grietje Veenstra ...

Onzinkbaar
De Mirror, zoals hij meestal wordt genoemd,
is ontstaan uit een promotie-idee in 1963 van
het Engelse dagblad de Daily Mirror en als
doe-het-zelf bouwpakket ontworpen door
Barry Bucknell en Jack Holt. Er zijn er
inmiddels meer dan 70.000 van gebouwd en
het houdt nog steeds niet op. De immense
populariteit vindt zijn oorsprong in een combinatie
van eenvoudige zelfbouw, prijs,
handzaamheid als roei- en zeilboot, goede
zeileigenschappen en wellicht ook het
robuuste en eigenwijze karakter ervan. Een
multiplex knikspant roei/zeilbootje van 3.30 x
1.40 x 0.30 m met verticaal gaffeltuigje dat
met en zonder fok kan worden gevaren. Alle
naden zijn met glasvezelband en hars versterkt/gehecht
en het bootje is onzinkbaar.
Roer en zwaard zijn uiteraard ophaalbaar. Ik
bouwde er eentje in 1974 en construeerde
ook een wegtrailer ervoor achter onze toenmalige
Renault 4. Bij grotere auto’s kan hij
ook op het dak. Wij namen hem mee op kampeerreizen
en zeilden er met kinderen in
maar ook met zwaar weer met twee volwassenen
waarbij we hem gemakkelijk in plané
kregen en met 8 knopen over het Veerse
meer stoven bij windkracht 7.
Mishandelingen
De auteur is leraar Engels op een internaat
ergens in de Engelse Midlands, en besluit op
een gegeven moment met een oude Mirror
Dinghy die hij mag lenen en moet opknappen
een weekje te gaan varen op het nabij
gelegen riviertje de Severn. Met de nodige
moeite wordt het bootje vaarklaar gemaakt
en gaat hij op pad. Hoogte- en dieptepunten
op nautisch gebied overkomen hem, en met
schade en schande leert hij met Jack de Crow
zoals het bootje is genoemd (naar aanleiding
van een tamme kraai die hij daarvoor had),
omgaan. De mishandelingen die boot en
schipper ondergaan doen je al snel twijfelen
over het vervolg maar gaandeweg gebeuren
er twee dingen. De schipper besluit een langere
tocht te maken en de boot blijkt
robuuster dan ooit gedacht. Reparaties worden
herhaaldelijk verricht en je haren rijzen
ten berge als je leest hoe hij dat doet, maar
het werkt.
Politiebegeleiding
Het eerste gedeelte van het boek is ook een
aardige beschrijving van een tocht over de
binnenwateren van Engeland van west naar
oostkust, van het Bristol Channel naar de
Theems bij Londen, waar hij bijna zijn
Waterloo vindt. Het loopt goed af en de
waterpolitie beloofde hem het volgende jaar
naar het continent te begeleiden als hij de
gedachte oppert naar de Zwarte Zee te
varen. In het voorjaar vertrekt hij naar Dover
en beleeft de nodige avonturen in de
Theemsmonding, alvorens Dover te bereiken
en daar ternauwernood de ferry’s te ontlopen.
Hij weet ondanks navigatieproblemen
maar wel met mooi weer – zonder politiebegeleiding
– Calais te bereiken, en gaat dan de
binnenwateren op, tot zijn verassing dezelfde
gastvrijheid ervarend van de Fransen als
die hij in Engeland veelvuldig genoot. De
combinatie van zijn ontwapenende persoonlijkheid
en het varen met een minuscuul
bootje in soms barre omstandigheden maakt
dat hij vaak ongevraagd liefdevol wordt
opgenomen in de familiekring en wordt verwend
met droge kleren, zachte bedden en
lekker eten. Hij schrijft er met genoegen over,
duidelijk worden zijn verwachtingen regelmatig
overtroffen.
Het verdere relaas gaat over de doortocht
van Duitsland, Oostenrijk, Hongarije, Joegoslavië
(Kroatië en Servië met allerlei grensperikelen)
en tenslotte Bulgarije waar de boot
TOERZEILEN 196 29