VTB MAGAZINE - Vieilles Tiges

Uiteindelijk bereiken we het Press Center. Ik ontwaar een grote zaal die in duisternis is gehuld, vol journalisten en
vertegenwoordigers van de luchtvaartindustrie. Vooraan is er een podium dat wordt verlicht met grote schijnwerpers. De
ministers zitten achter een grote tafel waarover een rood kleed ligt. Men heeft dus niet op mij gewacht! Ik schuif tussen de
fotografen door die op de grond zitten en begeef me naar de rechterkant van het podium, waar ik een kleine tafel met stoel en
een Belgisch vlagje bemerk! Zonder aarzelen neem ik het vlagje en de stoel en slaag ik er in om me op de hoek van de
ministeriële tafel te zetten. (Men had zelfs geen plaats ‘achter’ de tafel voorzien!). Op dat ogenblik komt een lid van de
organisatie me stilletjes in het oor fluisteren: ‘It’s not for you!’. En tot overmaat van onbeschaamdheid, graait hij het vlagje
weg. Mijn bloed kookt en ik tracht hem tegen te houden. Dat bekomt me echter slecht want op dat ogenblik voel ik de linker
achterpoot van mijn stoel wegschuiven. Ik ga van het podium donderen.
In een duizendste van een seconde zie ik mezelf dertig jaar eerder, in een restaurant in Florennes, de Moderne om juist te zijn,
waar ik tijdens een diner met het smaldeel van de trede was gevallen. (Het restaurant was vroeger een dancing geweest met een
trede rondom). Om mijn val te breken had ik geen andere mogelijkheid gevonden dan me aan het tafelkleed vast te klampen,
waardoor ik 1,5 m tafelservies meesleurde. Gelukkig waren we nog maar aan het aperitief!
Ik was dus geleerd en gaf me er rekenschap van dat het niet het moment was om me aan dat grote rode kleed van de
ministeriële tafel vast te grijpen. Ik tracht dus zo discreet mogelijk onderaan het podium te belanden. Compleet in de war na
wat me is overkomen, gooi ik de handlanger die mijn val (!) heeft veroorzaakt, een bliksemende blik toe en bedenk dat ik best
eerst tot mezelf kom voordat ik iets onderneem. Na een paar ogenblikken geluisterd te hebben naar de voorzitter van de zitting,
Geoffrey Hoon, merk ik plots dat hij helemaal niet over de A-400M praat.
Tijdens zijn uiteenzetting, ontdek ik dat de ministers een samenwerkingsakkoord gaan onderschrijven over de bouw van een
Europees geleid tuig! Eigenlijk ging het om dezelfde landen die bij de A-400M zijn betrokken, min België en Luxemburg!
Ook Zweden is aanwezig. Tijdens de lunch had ik hier helemaal niets van gemerkt!
Na ondertekening van het akkoord, schuiven de ministers de stoelen door en nodigen ze me uit om plaats te nemen achter de
tafel …
De plechtigheid over de ondertekening van de ‘intentieverklaring’ van de A-400M kan beginnen.
Na afloop van het tekenen en de fotosessie, meng ik me onder de journalisten en de industriëlen. Ik merk de aanwezigheid van
één enkele Belg, de heer Marcel Devresse van Sonaca. ‘Wat een mooie dag voor de Belgische luchtvaart’, zegt hij me. Ik ben
gerustgesteld. Hij heeft blijkbaar niets gemerkt… En omdat er geen Belgische journalisten waren, zullen er in de geschiedenis
van deze grappige scène alvast geen sporen blijven.
Bij mijn terugkeer zal de debriefing aan de Minister van het type RAS zijn (Rien à signaler of niets te melden).
Waarheid of fictie? Ik vraag het me soms af…
Emem.
(Vertaling: Bill Tersago)
12