'Waarom de oudheid ons nog almaar zoveel doet' - Tresoar

als ik, liefste, van liefde wil zingen.
Want ook in bloemenslingers
worden witte lelies gekozen
omdat ze passen bij rozen.
Ter vergelijking volgt fr. 358 van Anakreon zelf:
Weer raakt goudblonde Eros mij
met een purperen bal: hij wil
dat ik speel met de jonge vrouw
met de bonte sandalen.
Maar omdat ze van Lesbos komt,
heerlijk woonoord, veracht ze mijn
witte haar: ze vergaapt zich aan
iemand anders, een meisje.
De bespottelijke of beklagenswaardige oude man komt in de fragmenten niet voor. In
fr. 358 vinden we slechts de constatering dat de dichter wordt afgewezen; de impliciete
teleurstelling wordt vergoed door de pointe: het meisje lijkt zijn witte haar als smoesje te
gebruiken. Volgens sommigen slaan overigens de Griekse woorden allèn tina in de laatste
regel op het haar, en is het meisje dus op zoek naar iemand met andere haarkleur. Maar
het balspel roept de sfeer op van een meisjeskring, zoals door Homeros Nausikaä en haar
vriendinnen worden beschreven, en de combinatie met Eros en Lesbos maken de associatie
met Sapfo en haar meisjes voor de hand liggend. Bovendien herinnert de eerste regel
sterk aan een fragment van Sapfo zelf (Diehl fr. 50 in de vertaling van P.C. Boutens):
Weêr schudt Eroos de ledenontbinder mij,
’t Bitterzoete onweêrstaanbare wangewrocht -
Door dat alles wordt de gedachte aan lesbische liefde ondersteund. Zo speelt de jonge
blonde Eros een spel met de grijze oude man door hem verliefd te maken op een onbereikbaar
meisje.
Liefde voor jongens en meisjes
Liefde voor jongens komt aan de orde in de volgende twee fragmenten:
fr. 359
Kleoboulos is mijn hartendief,
Kleoboulos maakt mij dolverliefd,
Kleoboulos! Verder zie ik niets.
fr. 360
Jongenlief met je meisjesblik,
ik zoek jou, maar jij ziet het niet;
onbewust heb je van mijn ziel
alle teugels in handen.
257