Onthulling 'SOH19 States of Nature' - Technische Universiteit ...

FOTO’S: VINCENT VAN DEN HOOGEN
DE VONK
De Groninger Koning komt uit
een familie bij wie het sleutelen
in het bloed zit. Zijn grootvader
repareerde rijwielen, zijn vader
sleutelde aan auto’s en Cor Koning
aan moleculen. Als chemicus
werkte hij dertien jaar voor DSM
in Zuid-Limburg, maar hij zwichtte
in 2000 voor de grotere charme
van het werken met studenten en
promovendi aan de TU/e.
Hoogleraar met een oog voor
industriële toepassingen
‘Ik ben geboren in Baflo, een klein dorpje in Groningen.
Mijn vader had er een garagebedrijf en ik ben dus tussen
de auto’s opgegroeid. In de schoolvakanties werkte ik
mee. Als kleine zelfstandige begon mijn vader ’s ochtends
om half acht en soms zat hij ’s nachts nog rekeningen
te schrijven. Ik ben opgegroeid met het idee dat je hard
moet werken om je producten te verkopen. Ik vind dat je
als hoogleraar ook ondernemend moet zijn en niet moet
zitten afwachten tot er iets op je afkomt. Aanvankelijk
wilde ik na het Atheneum weg- en waterbouwkunde aan
de HTS studeren. Constructies ontwerpen fascineerde
me. Ik heb er ook over getwijfeld om architectuur te
gaan studeren. Mooie gebouwen boeien me nog steeds.
Maar twee vrienden schreven zich in voor scheikunde
aan de Rijksuniversiteit Groningen en haalden me over
om met hen mee te gaan. Ik bekeek het programma en
dacht dat ik dat maar eens moest proberen. En dat ging
goed. Ik heb de eerste tijd heen en weer gependeld tussen
de universiteit en mijn dorp, waar ik voetbalde en actief
was in het verenigingsleven. Ik had geen belangstelling
2 6 M A T R I X / 3 / 2 0 0 6
voor het studentenleven in een vereniging. Ik kende
medestudenten die lid werden van Vindicat omdat dat
goed zou zijn voor je netwerkcontacten later. Dat vond ik
geen goede drijfveer. Je zoekt je vrienden op basis van gemeenschappelijke
interesses en passies. Overigens vond
ik Groningen een fantastische stad en ik ben er later ook
gaan wonen.
Promoveren
Toen ik ging afstuderen was het mijn plan om een baan te
zoeken in de industrie. Maar de economische situatie was
aan het begin van de jaren tachtig slecht. Ik heb mijn onderwijsbevoegdheid
gehaald en ben al tijdens mijn laatste
studiejaren les gaan geven aan een middelbare school in
Drachten. Dat vond ik leuk, maar een echte roeping had
ik niet. Een maand of acht voor mijn afstuderen kreeg
ik het aanbod van mijn hoogleraar, professor Challa, om
bij hem te promoveren. Rond 1987 brak er een gouden
periode aan in de chemie. Een jaar voor ik promoveerde
was ik al door verschillende bedrijven benaderd. Ik kon