Visie en verordening voorzieningen Wmo Almere - Gemeente Almere

Het is belangrijk om vertrouwen te hebben in het gesprek. Dat wil zeggen dat zowel gemeente als
hulpvragers en hulpverleners er vanuit gaan dat het altijd iets oplevert. Als je elkaar je gezicht laat
zien, is de oplossing altijd socialer en meer duurzaam. Eerst investeren (en zaaien), dan oogsten. In
het begin kost het meer geld en inspanning en zal de vraag naar hulp zelfs toenemen. Daarmee is
rekening gehouden. Het is belangrijk om de vinger aan de pols te houden, en een goede balans te
vinden tussen controle, verantwoording en het beoogde resultaat. Dat is geen eenmalige actie, maar
een voortdurend proces.
Eigen bijdrage, eigen aandeel en draagkracht
De verordening en beleidsregels Wmo-voorzieningen 2011 zijn gebaseerd op het principe
van maatwerk, eigen kracht en een inclusieve samenleving. Centraal staat steeds de vraag ‘wat is
precies het probleem?’ Die vraag blijft overeind, ook als het gaat om het bepalen van wat iemand zelf
financieel kan bijdragen.
Als er geen probleem is, dat wil zeggen als er geen onoverkomelijke meerkosten zijn ontstaan ten
24 25
opzichte van wat (persoonlijk) algemeen gebruikelijk is of ten opzichte van een vorige situatie, waarin
er geen probleem was, waarom dan een bijdrage vragen van de gemeente?
Maatwerk wil zeggen: streven naar een noodzakelijke voorziening op maat, maar ook uitgaan van wat
voor die persoon, met een bepaalde draagkracht, algemeen gebruikelijk is. De gemeente streeft in
haar beleid naar een inclusieve samenleving. Dat wil zeggen dat de woningen en de openbare ruimte
zo veel mogelijk doorgankelijk en toegankelijk zijn. In het gemeentelijk beleid wordt mede daarom
aandacht besteed aan aanpasbaar bouwen. Alles is er op gericht om de stad en de voorzieningen zo
veel mogelijk participeerbaar en uitnodigend te laten zijn, ook voor mensen met een fysieke en/of
psychosociale beperking.
Binnen deze context wordt van de burgers gevraagd geen beroep te doen op een gemeentelijke
voorziening als er geen onoverkomelijke meerkosten of ‘drempels’ zijn.
Financiële draagkracht
In het (keukentafel)gesprek zal de financiële draagkracht onderwerp van gesprek zijn. Dat betekent
dat op dit punt de oplossingen in het arrangement op basis van het gesprek kunnen verschillen per
persoon, ook al gaat het om dezelfde vragen. Wat voor de een leidt tot een zelf aan te schaffen
voorziening, kan bij de ander leiden tot een door de gemeente geïndiceerde individuele voorziening.
Het totale plaatje van draagkracht, komt dus in beeld op het moment dat iemand zich aanmeldt of een
aanvraag doet bij de gemeente. Er kan dus wel een participatieprobleem zijn, maar dat betekent niet
Visie en verordening Wmo 2012
meteen dat er ook een financieel probleem is om het te kunnen oplossen. Het gesprek blijft ‘gewoon’
overeind om de persoon op weg te helpen de juiste oplossing te realiseren. Er wordt een beroep edaan
op wederzijdse redelijkheid en de bereidheid om openheid van zaken te geven.
Eigen bijdrage en eigen aandeel
Bij alle voorzieningen wordt een eigen bijdrage of een eigen aandeel gevraagd. Uitzonderingen zijn de
rolstoel en de forfaitaire vergoedingen. De hoogte van het bedrag hangt af van iemands inkomen. De
berekening en de administratie vinden plaats via het (landelijk) Centraal Administratie Kantoor (CAK).
De gemeente Almere hanteert de maximale bedragen. Als de hoogte van de eigen bijdrage min of
meer gelijk is aan de waarde van de voorziening, kan dat ook een reden zijn om geen beroep te doen
op de gemeente. Tenzij er daarnaast sprake is van een AWBZ-voorziening, waarvoor ook een eigen
bijdrage wordt gevraagd. Dan kan het voor die persoon voordelig zijn toch de Wmo-voorziening aan te
vragen, omdat cumulatie van eigen bijdragen een bepaalde grens heeft.
Visie en verordening Wmo 2012