Eerst - De Pers

Opbrengst jongerenrevolutie:
een gerontocratie.
BBC-commentator over de Tunesische machthebbers
#Revolutie In de luwte van Japan
en Libië is in Egypte en Tunesië het
post-revolutionaire leven begonnen.
De mensen zijn enthousiast, er komen
veranderingen aan, maar het rommelt
nog steeds.
Mark van Assen
Amsterdam
Hoe zou het toch zijn met Zine El-
Abidine Ben Ali? Kent iemand hem
nog wel? Hij was op 14 januari de eerste
Arabische leider die moest wijken
voor de woede van zijn onderdanen,
in dit geval de Tunesiërs. Het schijnt
dat hij in Saoedi-Arabië in coma ligt,
na te zijn getroffen door een beroerte.
Maar het zou ook best kunnen dat hij
niet in coma ligt. Het zal weinig mensen
in Tunesië iets kunnen schelen.
Zijn land is inmiddels al twee
maanden op weg zonder hem, voornamelijk
op zoek naar vernieuwing
en stabiliteit. Ben Ali’s partij, de RCD,
bestaat niet meer. Vorige week besliste
een rechtbank in de hoofdstad Tunis
dat het afgelopen is, dat de partij
niet kan meedoen aan verkiezingen
en dat ze al haar fondsen kwijt is. ‘De
RCD is dood’, riepen de mensen op
straat blij. ‘Tunesië is vrij!’
Heel langzaam
Een interimregering, de derde al, is
aan de slag gegaan om het land voor
te bereiden op de verkiezingen van
24 juli. Daarin wordt een raad geko-
zen die de grondwet gaat herschrijven.
Heel langzaam moet de bevolking
weer vertrouwen krijgen in de
overheid. En dat wordt moeilijk, want
het vertrouwen is bijzonder mager.
Er zijn nog steeds elke dag demonstraties.
Niet zozeer tegen de overheid,
al hielp het niet dat er in het
begin veel oude bekenden aanschoven
aan de regeringstafel. Met de nadruk
op ‘oude’. De huidige interimpresident
is 78 jaar, de interim-premier
84. ‘Dat is dus de opbrengst van een
jongerenrevolutie’, miezerde een
commentator van de BBC. ‘Een gerontocratie.’
Geheime dienst
De Tunesiërs gaan nu de straat op tegen
de slechte economische situatie
en tegen dreigende anarchie. Sommigen
roepen zelfs om minder veranderingen
en meer orde.
Waar de meeste mensen wél blij
mee zijn, is de ontmanteling van de
gevreesde geheime dienst van Ben-
Ali. Dit was ook een van de belangrijkste
eisen van de demonstranten.
Volgens de mensenrechtenorganisatie
Human Rights Watch was de
dienst verantwoordelijk voor ‘de
Visitekaartje
De politie heeft een inbraak in een restaurant
wel erg makkelijk opgelost. De dader had zijn
rijbewijs voor de deur laten liggen.
jacht op dissidenten, het martelen
van islamisten en het afpersen van
landgenoten’.
In coma of niet?
Ook in Egypte gaan er geruchten over
de slechte gezondheid van de vorige
machthebber. Hosni Mubarak, die
op 11 februari na een revolutie van
achttien dagen het veld ruimde, zou
ernstig ziek zijn (kanker), op sterven
liggen of in een coma beland zijn. En
dat alles, net als Ben-Ali, in Saoedi-
Arabië. Ook hier geldt weer: het zou
net zo goed niet waar kunnen zijn.
Slaapkop
Schoonmakers hebben een vrouw bevrijd uit
een lege trein. Ze was in de trein in slaap gevallen
en werd wakker op het rangeerterrein.
Misschien zit hij wel gewoon in zijn
villa in Sharm el-Sheik aan de Rode
Zee.
De Egyptenaren zijn hem zeker
niet vergeten, maar hebben op dit
moment wel andere zaken om zich
druk over te maken. De economie
staat stil, de publieke sector ook en er
zijn om de haverklap stakingen en
demonstraties. Ook in Egypte loopt
het nog lang niet zoals het zou moeten
lopen, al kan dat ook nauwelijks
na een paar weken. Het oude parlement
is weliswaar ontbonden, de
grondwet is opgeschort, maar van
een burgerregering is nog altijd geen
sprake. De macht in Egypte is vooralsnog
in handen van de militairen,
in de persoon van veldmaarschalk
Mohamed Tantawi (75).
Net als in Tunesië hebben de nieuwe,
tijdelijke machthebbers haast
gemaakt met het ontmantelen van de
geheime dienst, in dit geval de SSIS.
Het ligt voor de hand: de belangrijkste
symbolen van de gehate dictator
moeten als eerste weg. De SSIS hield
namens Mubarak de bevolking onder
de duim met martelingen, mensenrechtenschendingen,
afl uisterpraktijken,
snelrecht en nog veel meer. De
Eerst 7
Op weg zonder
de gehate dictator
Koptische christenen protesteren liggend op de grond voor het gebouw van de Egyptische staatstelevisie, vorige week in Caïro. AFP
59
jaar aan de macht
Het Egyptische leger pleegde in
1952 een coup onder leiding van
Abdul Gamel Nasser. De militairen
gingen niet meer weg.
nieuwe veiligheidsdienst moet volgens
Tantawi ‘het land dienen zonder
in te grijpen in de levens van burgers
als het gaat om hun rechten en politieke
leven’.
Referendum
Het leger heeft verder aangekondigd
dat er binnen zes maanden een burgerregering
moet zijn of op zijn minst
verkiezingen. Uitgangspunten zijn
een nieuwe grondwet en een nieuw
politiek systeem. Volgende week is er
een referendum over de politieke veranderingen.
Enkele voorstellen: bij
presidentsverkiezingen mag er meer
dan één kandidaat zijn, een president
mag maar twee termijnen aanblijven
en het moet makkelijker worden om
een partij op te richten.
Klinkt goed, maar intussen heeft
Tantawi wel laten weten dat hij niet
zo blij is met al die stakingen. Ook de
botsingen tussen moslims en Koptische
christenen gaan nog steeds door
en zorgen voor veel onrust. Voordeel
is wel dat de politie weer op straat
durft te komen. Door hun harde optreden
op het Tahrirplein waren de
agenten een graag gezien doelwit van
boze burgers.
Wie de schoen past...
De gemiddelde Amerikaanse vrouw heeft
zeventien paar schoenen. Slechts drie paar
daarvan worden regelmatig gedragen.