You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
GESPREkkEN MET MIjN VADER<br />
(fragmenten)<br />
(Iemand belt voor m’n vader, maar die is niet<br />
thuis dus ik neem de hoorn op. )<br />
V: Zeg, ik heb gehoord dat het zo goed was?<br />
Ik: Dat wat zo goed was?<br />
V: Gisteren. Wat je gemaakt had. Je vader zei<br />
dat het zo’n succes was.<br />
Ik: Heeft hij dat gezegd?<br />
V: Ja. Hij zei dat hij trots op je was.<br />
Waarom heb je niks gezegd? Dat had ik toen<br />
moeten vragen. Waarom je godverdomme<br />
niks gezegd had.<br />
Pa: Ik dacht dat je dat wel wist.<br />
Ik: Hoe zou ik dat moeten weten? Hoe moet ik<br />
ooit iets weten als jij nooit iets zegt?<br />
En ik probeer me voor te stellen wat je dan<br />
zou zeggen, maar in mijn hoofd zeg je niks.<br />
Want ik heb het ook nooit gezegd. Ik heb je er<br />
ook nooit mee geconfronteerd dat ik het erg<br />
vond dat je nooit wat zei. Hoe kan jij weten<br />
hoe blij ik zou zijn moest je me ooit in mijn<br />
gezicht zeggen dat je trots op me bent?<br />
Pa: Ja. Hoe kan ik dat nu weten?<br />
Ik: Elk kind is blij dat zijn vader zoiets zegt.<br />
Weet je dat ik mijn eigen dochter doodknuffel<br />
en het risico loop een narcistisch kreng<br />
van haar te maken?<br />
Pa: Dus dat is mijn schuld?<br />
Ik: Zwijg, pa. Ik probeer me voor te stellen hoe<br />
dit gesprek zou gaan, maar je stuurt het elke<br />
keer een andere richting uit.<br />
Pa: Wat wil je dan dat ik zeg?<br />
Ik: Dat je trots op me bent.<br />
Pa: Ik ben trots op je.<br />
Ik: Niet zo. Ik wil dat je het meent.<br />
Pa: Ik meen het.<br />
Ik: Je meent het niet want je hebt er geen reden<br />
toe. Ik heb nu niks gedaan om trots op te<br />
zijn.<br />
Ik zou het moeten weten. Ik zou het moeten<br />
voelen.<br />
Pa: Je bent toch schrijver? Subtekst. Als iemand<br />
daar doorheen zou moeten kijken, dan<br />
ben jij het wel.<br />
Stop pa, je hebt gelijk. Dat was niet de bedoeling.<br />
Je ging sorry zeggen in dit gesprek, geen<br />
gelijk hebben.<br />
Pa: Sorry dan.<br />
Ik: Ga weg.<br />
Pa: Waarom?<br />
Ik: Stop met dingen te zeggen omdat ik het wil.<br />
Je moet ze menen!<br />
Schrijverspodium<br />
Pa: Waarom wil jij altijd alles gezegd hebben?<br />
Ik: …<br />
Pa: Waarom bestaan dingen voor jou pas als<br />
iemand ze gezegd heeft?<br />
Ik: Omdat ik er dan niet meer aan kan twijfelen.<br />
Pa: Dus je twijfelt aan mij? Ik moet zeggen dat<br />
ik trots op je ben omdat je twijfelt of dat<br />
anders wel zo is terwijl je dat zou moeten<br />
weten. Wie van ons heeft dan het recht zich<br />
beledigd te voelen?<br />
Nee, nee. Stop. Mijn vader heeft altijd gelijk.<br />
Zelfs in mijn gedachten heeft hij altijd gelijk.<br />
Hij zegt wat ik hem laat zeggen en nog heeft<br />
hij gelijk en zit ik vast en kan niet duidelijk<br />
maken wat ik bedoel.<br />
Ik: Bij Jonas laat je dat anders wel merken.<br />
Pa: Laat je broer er buiten.<br />
Ik: Waarom?<br />
Pa: Jonas is Jonas en jij bent jij. Jij bent als kind<br />
naar de andere kant van de tafel verhuisd<br />
omdat je naast je moeder wou zitten.<br />
Ik: He, he. Daar heb ik je dan toch gehad.<br />
Pa: En als ik je vroeger iets probeerde te vertellen<br />
dan zei je: ja, dat weet ik al wel hoor.<br />
Ik: En dus zeg je maar niks meer? Omdat ik<br />
toch zeg dat ik het allemaal al weet, zelfs als<br />
dat niet zo is? Omdat je te koppig bent dus?<br />
Pa: Weet je nog dat ijsje aan…<br />
Ik: Begin nu weer niet over dat ijsje aan de<br />
Bodensee.<br />
Pa: Het was warm en dat ijs liep langs je handen<br />
naar beneden en…<br />
Ik: En ik was koppig en ik wou niet dat je van dat<br />
ijsje likte. Ik weet het pa.<br />
Pa: Nu doe je het weer.<br />
Ik: En jij pakte dat ijsje en je gooide het van<br />
pure collère in het water.<br />
Pa: En jij brulde en krijste net zo lang tot je een<br />
ander kreeg.<br />
Ik: En nu ga je zeggen dat wij dat zijn: dat dat<br />
typisch is voor ons en hoe we tegenover<br />
elkaar staan en dat we daar maar mee<br />
moeten leren leven.<br />
Pa: Zoiets ja.<br />
Ik: Zie je wel dat ik het al weet?<br />
Pa: Waarom wil je dan in godsnaam dat ik het<br />
nog eens zeg?<br />
Ik: Laat zitten. Bedankt voor het gesprek pa. Al<br />
weet ik dat we het nooit zullen hebben.<br />
Pa: Graag gedaan.<br />
Ik: Nog één ding: ik zou willen dat je peter<br />
wordt van… Shit! Bijna de naam verraden.<br />
Pa: Ik?<br />
Ik: Ja, jij, ja.<br />
Pa: … Wat wil je dat ik daar op zeg?<br />
Ik: Niks. Laat zitten. Ik weet zo ook wel dat je<br />
daar blij om bent.<br />
Matthias De Paep
Change language