Met beelden aan de macht. Politieke en sociale conflicten in ...

Amper was na de koningskwestie de rust weergekeerd, of een nieuwe schoolstrijd brak los tussen
september 1954 en begin november 1958, toen het schoolpact tot stand kwam. Er werden in Mechelen grote
protestdemonstraties georganiseerd door de lokale afdeling van het ‘Nationaal Comité voor Democratie’, tegen de
socialistische onderwijsminister L. Collard en zijn ‘dwangwetten’. Deze betogingen verliepen erg woelig en de
ordediensten traden hardhandig op. In de ‘Kazerne Baron Michel’ werd zelfs een gewapend piket opgesteld en
algemeen alarm afgekondigd. Voor de katholieke karikaturisten was de ‘roeien bisschop’ Spinoy kop van jut.
Voor de katholieken was tijdens de campagne voor de
gemeenteraadsverkiezingen van 12 oktober 1952 de socialistische
burgemeester Antoon Spinoy kop van jut wegens zijn - volgens de
katholieken – antiklerikaal beleid. (Gazet van Mechelen, ca. 10
oktober 1952).
Net als de parlementsverkiezingen van 1 juni 1958 brachten de gemeenteraadsverkiezingen van 12
oktober 1958 een politieke ommekeer. De Vlaams-nationalisten waren er zich van bewust dat zij slechts een
marginale rol zouden spelen in de titanenstrijd tussen socialisten en christendemocraten en dienden niet eens een
kandidatenlijst in. De CVP werd de grootste partij maar boegbeeld Jos De Saeger bleek bereid om het
burgemeestersambt aan de socialisten te laten. Nadat begin november het Schoolpact in Brussel gesloten werd,
vonden in Mechelen de CVP en BSP elkaar en zij sloten een bestuursakkoord. Spinoy bleef burgemeester en CVP-er
Jos De Saeger werd eerste schepen. Na dertien jaar oppositie had de CVP opnieuw beleidsverantwoordelijkheid en
verdwenen de liberalen voor vele jaren in de oppositie. De twee staatsmannen Spinoy en De Saeger vonden elkaar
wel, en door de industrialisering ging Mechelen economisch een gouden tijd tegemoet.
Het sociaal conflict teweeggebracht door de zogenaamde ‘Eenheidswet’ van de rooms-blauwe regering G.
Eyskens, waarin lastenverhogingen gekoppeld werden aan besparingen op de overheidsuitgaven, gaf ook in
Mechelen tot rellen aanleiding, maar kon de stedelijke rooms-rode coalitie niet aan het wankelen brengen. Na de
parlementsverkiezingen van 1961, waarbij de CVP heel wat van haar pluimen liet, ontstond de travaillistische
regering Lefèvre-Spaak, waarin Spinoy minister van Economische Zaken en Energie werd. Dit betekende dat Jos De
Saeger waarnemend burgemeester werd. De Saeger nam in mei 1961 het voorzitterschap van de Vlaamse vleugel
van de CVP op zich. Toen hij in 1965 samen met Spinoy in de regering kwam, werd Désiré Van Daele waarnemend
burgemeester; Spinoy overleed in 1967. Ondertussen werd in 1961 de aloude Liberale Partij omgevormd tot een
modernere ‘Partij voor Vrijheid en Vooruitgang (PVV), met een ideologische en organisatorische fundamentele
vernieuwingsoperatie waarbij het voorbijgestreefde antiklerikalisme verlaten werd en de partij zich ook openstelde
Soirée Lamot – Met beelden aan de macht. Politieke en sociale conflicten in spotprenten en affiches.
10