Ik ben neit dom, ik ben een dyslect - Folia Web

oriëntaals lunchen
In de ogenschijnlijke chaos van oriental City is het heerlijk dimsummen.
Ik verga van de honger als we om twee uur ’s
middags voor een dimsumlunch bij Oriental
City arriveren. Ik ben dan ook niet blij met
het eerste wat ik zie als we naar binnen gaan.
Een lange rij wachtende mensen kringelt zich
langs de wenteltrap omhoog, uitkomend bij het
restaurant. ‘Honger!’ schiet er door mijn maag.
‘Van horen zeggen de beste dimsum van de
stad’, sust mijn hoofd. Ik haal een nummertje
boven aan de trap en besluit even aan te kijken
of er beweging in de rij zit. En dat zit er. Grote
groepen Chinese komen met hun doggie bags de
trap afdalen. Na een snelle 8 minuut 24 worden
we gered door een verlossend ‘zesenzeventig –
number seventy six’. Vandaag mijn geluksgetal.
Chinese gezinnen, romantische stelletjes, hippe
yuppen, grote groepen toeristen, een groepje
dames type Oud-Zuid en nog meer Chinezen;
het twee verdiepingen tellende restaurant heeft
het er maar druk mee. Kinderwagens staan
opgesteld langs de muur, iemand van het personeel
manoeuvreert behendig een steekkarretje
met kratten fris langs de tafels en stoelen, links
en rechts worden vuile verlaten tafels omgetoverd
tot schone tafels klaar voor de nieuwe
lading dimsumliefhebbers. Wij schuiven aan.
Maar vergis je niet: deze ogenschijnlijk chaos verhult
een uiterst efficiënt systeem. De gerechten
komen een voor een op onze tafel. Snel genoeg,
zodat we nooit lang te zitten wachten, maar ook
weer niet te snel, zodat we ons ook niet opge-
tips kunnen naar havana@hva.nl
tekst en beeld jobien groen
jaagd hoeven te voelen. Iemand heeft heel goed
in de gaten waar onze tafel aan toe is.
Terwijl dimsum nogal eens kan bestaan uit
kleffe, smaakloze deegballetjes met een onbestemde
inhoud – is het vlees, vis of aardappel?
– is deze dimsum een van de lekkerste die ik
in tijden gegeten heb. De witte bapao-achtige
broodjes zijn stevig en zoetig, de vulling van
pekingeend, paksoi, champignons én garnalen
is bij elke hap een verrassende smaakbom. De
inktvis in zwarte bonensaus is lekker mals. De
deepfried wontons zijn knapperig en niet te vet.
En de varkensvleesdumplings smaken echt naar
varkensvlees. Helaas geen vanzelfsprekend
gegeven bij de meeste Chinese restaurants.
Al met al een heerlijke en betaalbare lunch. Voor
nog geen 25 euro heb je voor twee personen
genoeg te eten en in totaal vier drankjes. Zorg
alleen wel dat je dicht bij het stenen vijvertje
met fonteintje gaat zitten. Met een beetje geluk
overstemt het watergekletter van het fonteintje
het geslurp en gesmak van je Chinese tafelburen.
Eten: Chinees, fijntjes, smaakvol
Prijs: Niet te duur
omgeving: Rommelig, druk, gezellig
Publiek: Divers, voornamelijk Chinees
Bediening: Snel, efficiënt, oplettend.
eten
Oriental City, Oudezijds Voorburgwal 177 - 179
zwartwit
een hva-medewerker of -student vertelt over zijn voorkeuren
en geeft vervolgens het stokje door
tekst & beeld hans van vinkeveen
weg met kookprogramma’s
Rob Roelofs, medewerker klantenservice
Wenckenbachweg
Film: “The Abyss, dat is anderhalf uur staren op het puntje van je stoel naar onverwachte
dingen. Een bom moet door een duiker onderwater onklaar worden
gemaakt. Zo diep dat het neerkomt op een enkele reis. Maar hij wordt gered
door een buitenaards onderwaterbeest. A Clockwork Orange vond ik waardeloos,
ben de bioscoop uitgelopen.”
Boek: “Het werk van Jean Auel. Het speelt in de prehistorische tijd als de eerste
mensen wegtrekken uit het huidige Siberië met allerlei primitieve perikelen
als mammoeten jagen. Even geen stroom of energie en we zitten weer op dat
niveau van vuursteentjes en knuppels.”
Tv: “Al die kookprogramma’s waarmee je wordt doodgegooid, dat gelazer in de
keuken. Ik ben niet van de opwarmpizza maar koken hoeft niet elke avond op
tv. Gelukkig begint de serie 24 over een terroristenbestrijdingsteam weer gauw.
Dan is het telefoon van de haak. Ja, martelen, daar zijn ze goed in. Wie weet hoe
dicht het bij de realiteit staat, maar het is nooit te rechtvaardigen.”
Humor: “Theo Maassen is recht voor zijn raap. Een goeie grap van deze Eindhovenaar:
‘Het enige goede dat uit Amsterdam komt is de trein naar Eindhoven.’
Onuitstaanbaar is die druktemaker, hoe heet hij, Bert Visscher ja. Het is van de
hak op de tak en om de drie seconden om zijn eigen grappen lachen.”
Hebbeding: “De krokodil uit de reclame van Ohra, waarin een klein meisje voor
een zwembadloket allerlei formulieren moet invullen, terwijl haar kwijtgeraakte
krokodil vlakbij de receptionist staat. Het is symbool voor een doorgedraaide
bureaucratie. Wij willen zulke rompslomp hier niet. De verhuizing naar de
Wenckenbachweg was een mooie gelegenheid om procedures te verbeteren.
Het serviceniveau kan altijd hoger.”
Moment: “Een minder moment was toen ik onderweg naar Almere van iets
schrok, mijn stuur omgooide en in een flits in een sloot stond. Bleek dat ik mijn
auto total loss had gereden tegen een hert. Het lullige was dat er geen tegenpartij
was. Een jaarlijks hoogtepunt is de vakantie. Ik ben geen wentelteefje op
het strand en moet wel wat te doen hebben. In Turkije, waar ik veel rondhobbel,
ben ik in Cappadocië voor het eerst in een luchtballon omhoog geweest. Dat is
totale rust en vrede.”
Stokje: “Ik geef het stokje aan medewerker klantenservice James Wattstraat
Henna Kersenhout. Zij is een gezellige meid die niet op haar mondje is gevallen.”
havana 19