Juni 2013 Liahona - The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints

ZELFS DE MOEILIJK-
STE TIJDEN KUNNEN
EEN ZEGEN ZIJN
‘Als we geloof in Jezus Christus
hebben, kunnen de moeilijkste
maar ook de voorspoedigste
tijden zegenrijk zijn. In alle
omstandigheden kunnen we het
goede kiezen door de leiding
van de Geest. We kunnen ons
door het evangelie van Jezus
Christus laten vormen en leiden
als we daarvoor kiezen. En
met profeten die onze plek
in het heilsplan openbaren,
mogen we met volmaakte
hoop en gemoedsrust door
het leven gaan.’
President Henry B. Eyring, eerste
raadgever in het Eerste Presidium,
‘Bergen bedwingen’, Liahona,
mei 2012, p. 26.
52 Liahona
wilde. Omdat ik al zoveel over deze
kerk had gehoord, besloot ik het één
keer te proberen.
Maar uiteindelijk ging ik vaak
mee. Ik kon er niets aan doen, maar
als ik daar was, voelde ik me rustig.
De mensen waren aardig en schudden
me altijd de hand. De kerk was
anders dan ik had gedacht. Ik begon
al gauw zendelingenlessen te volgen.
Ik sprak gedurende twee jaar met
de zendelingen.
Ik wist dat ik me wilde laten dopen,
maar mijn doop was uitgesteld omdat
ik het moeilijk had met het woord
van wijsheid. Dat was moeilijk voor
me, maar uiteindelijk was ik klaar
voor de doop. Ik had het geluk dat
mijn oudere broer me kon dopen,
die enkele maanden eerder van zijn
zending was teruggekomen. Als ik nu
terugdenk aan dat moment, levert dat
wel eens tranen op. Het was gelukkigste
moment van mijn leven.
Toen ik ik lid van de kerk was
geworden, had mijn broer het bijna
dagelijks over zendingswerk. Hij
moedigde me altijd aan om op zending
te gaan. Met zijn hulp vulde ik
een zendingsaanvraag in. Ik zal nooit
vergeten hoe blij mijn broer en ik
toen waren.
Een beangstigende ervaring
Op een avond belde mijn broer
me en vroeg of ik hem na zijn werk
ergens kon ontmoeten. Hij wilde wat
zaken over mijn zending bespreken.
We spraken een tijd af om elkaar te
ontmoeten op het stadsplein.
Rond die tijd was er een verkiezingsstrijd
in Mongolië. Toen we
elkaar ontmoetten op het plein,
hielden burgers er een verkiezingsdemonstratie.
Er was politie, maar
de demonstratie werd beangstigend
en liep wegens geweld uit op een rel.
Een groot gebouw en enkele auto’s
stonden in brand, en er schreeuwden
mensen. Het was om bang van te
worden.
Mijn broer en ik hadden ver van de
demonstratie afgesproken, maar hij
maakte zich toch zorgen. Hij gaf me
geld voor een taxi en zei dat ik rechtstreeks
naar huis moest gaan. Hij zei
dat ik hem de volgende dag weer zou
zien. Hij was van plan om ook terug