Juni 2013 Liahona - The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints

TOT WE ELKAAR WEERZIEN
HET GELOOF VAN DE
EILANDBEWONERS
Joshua J. Perkey
Kerkelijke tijdschriften
Ik werd laatst op een reis uit Amerika
naar de Marshalleilanden en Tonga getroffen
door het zuivere geloof van de mensen die ik
ontmoette. Het schijnt mij toe dat hun geloof
doorgaans niet is verknoeid door de steeds
verschuivende westerse definities van zeden
en waarheid. Deze eilandbewoners hebben
groot geloof, zoals voormalig president
van het zendingsgebied in Tonga, ouderling
John H. Groberg (van de Zeventig, 1976–2005)
beschrijft. Het is gegrondvest op de verzoening
en het heilsplan. Iemand met dergelijk
geloof trekt wat hij door de Geest leert niet
meer in twijfel.
In sommige opzichten is het leven op de
eilanden in de Grote Oceaan vaak rustiger
dan ik gewend was. Hoewel de eilandbewoners
auto’s, televisies, films, internet, sport en
andere bezigheden hebben, lijken die dingen
minder belangrijk voor ze te zijn dan in veel
andere culturen, zoals de Amerikaanse.
Natuurlijk hebben de eilandbewoners hun
eigen problemen. Net als ik moeten zij aan
eten en onderdak komen, en moeten ze hun
getuigenis beschermen. Maar keer op keer heb
ik gezien dat hun geloof niet wankelt onder
de druk van moeilijkheden, en constateer ik
dat ze zich niet laten afleiden door drukte of
andere dingen. Zij zijn zich juist bewust van de
hand van de Heer in hun leven. Zoals ouderling
David S. Baxter van de Zeventig (voormalig
president van het gebied Oceanië) heeft
uitgelegd: ‘Ze geloven in wonderen, ze verwachten
ze te krijgen, en dat gebeurt ook.’
80 Liahona
De eilandbewoners
die ik heb
ontmoet, accepteren
dat waarvan
ze weten dat
het waar is en
laten de twijfels
wegzakken.
Toen ik terugkwam van mijn reis naar het
zuiden van de Grote Oceaan, dacht ik na over
de volgende vragen: Waarom blijven sommige
mensen standvastig in het geloof terwijl
andere mensen zich laten storen door vragen
of twijfels? Waarom staan sommigen die al
een getuigenis hebben toe dat het verzwakt of
kwetsbaar wordt? Waarom zijn sommigen verbaasd
als ze constateren dat de Heer de hand
heeft in hun leven?
Misschien schuilen de antwoorden in de
vastbeslotenheid waarmee iemands hart op het
altaar van de Heer wordt gelegd. De eilandbewoners
die ik heb ontmoet, lijken die beslissing
niet vaak te nemen en opnieuw te nemen.
Hebben ze eenmaal hun geloof op de rots van
hun Verlosser gebaseerd, het vaste fundament,
dan houden velen op om zaken in twijfel te
trekken; zij weigeren hun getuigenis te laten
wankelen. Ze accepteren dat waarvan ze weten
dat het waar is en laten de twijfels wegzakken.
Dat is een eigenschap die ik me beter eigen
wil maken. Als iets mijn geloof bedreigt, wil ik
in staat zijn te doen wat de Heer tegen Oliver
Cowdery zei: ‘Denk dan terug aan de nacht
toen u Mij in uw hart aanriep om de waarheid
van deze dingen te mogen weten. Schonk Ik
u geen vrede in uw gemoed aangaande de
aangelegenheid? Welk groter getuigenis kunt
u hebben dan van God?’ (LV 6:22–23.) Zo’n
herinnering leidt tot onwankelbaar geloof.
Zo’n geloof is zuiver en maakt immuun voor
afleiding. Het leidt tot toewijding en acceptatie.
Het bevestigt: ‘Ik weet dit. Ik hoef het nooit
meer in twijfel te trekken.’
Als we zulk geloof oefenen in onze
hemelse Vader en zijn plan, zijn we in staat
om zijn macht te gebruiken. Dit geloof wijkt
niet voor aanvallen op ons getuigenis, niet
PERKEY J.
voor afmatting of het onbekende. Het stelt
ons in staat om te zeggen: ‘Hij leeft!’ En dat
JOSHUA
is mij voldoende. ◼ FOTO’S