Regimentscommandant - Limburgse Jagers

De Limburgse Jager
BEZOEK AAN OOST-BERLIJN
TIJDENS DE KOUDE OORLOG
Begin 1986 hadden we met zijn drieën
(kamergenoten) het idee opgepakt om
naar Oost-Berlijn te gaan. Omdat ik
naast mijn chauffeursfunctie ook op
de administratie werkzaam was en de
andere twee op de sectie, moest er
eerst toestemming gevraagd worden of
we wel naar Oost-Berlijn mochten. Door
de werkzaamheden had iedereen een
bepaalde screening die bepaalde of je
wel/niet mocht gaan. Zeker voor degene
die op de sectie werkzaam waren en
nogal wat geclassificeerd papierwerk
onder ogen kregen was het de vraag
of ze wel mochten gaan. Wij mochten
gaan, wel hadden we eerst nog een gesprek
met iemand van de CID, die vroeg
o.a. waarom we naar Oost-Berlijn wilden
gaan. Ons werd gevraagd of de foto’s
die we daar maakten achteraf door hen
bekeken mochten worden. Ook kregen
we het advies om op te letten of we niet
gevolgd werden. We vonden het wel raar
maar ook wel spannend.
Wij met z’n drieën op een zondag vanuit
Seedorf naar Berlijn, een ritje van zo’n
350 km Oost-Duitsland, over de transitweg.
Onderweg heel veel Russische
kazernes voorbij gereden. Grote oude
gebouwen met een groene poort en een
heel grote rode ster erop. Was toch niet
zo’n prettig gevoel. Ik dacht nog effe dat
als er oorlog zou komen Seedorf binnen
3 minuten weg zou zijn, zoveel kazernes
hebben we gezien. In West-Berlijn
aangekomen de auto ergens geparkeerd
en te voet verder naar Checkpoint
Charlie. Daar aangekomen kreeg je
ook meteen het gevoel dat je van alle
kanten begluurd werd en daarom kreeg
één kamergenoot de zenuwen en zei
dat hij niet de grens over ging. Ik zei dat
hij dat zelf moest weten maar dat
ik in ieder geval wel ging nu
ik daadwerkelijk voor de
grens stond. De andere kamergenoot
was het daarmee eens. Wij een tijdstip
afgesproken dat we terug zouden zijn.
Maar toen bedacht hij zich en ging toch
mee. Je liep daar naar binnen, een
lange gang in, rechts, links, rechts, links
en dan de paspoortcontrole. Je moest
hier verplicht per persoon minimaal 20
Duitse marken inwisselen en daarvoor
kreeg je Oost-Duitse Marken terug. Daar
zag je dan ook dat de auto’s die via dit
checkpoint gingen bewust tegengehouden
werden en lang moesten wachten.
De papieren van deze mensen lagen
daar op de bureaus en de douanebeambten
zaten gezellig te kletsen. Na de
paspoortcontrole en geldwissel mocht
je verder door de gang lopen en kwam
je door een deur in Oost-Berlijn. Liep je
eerst langs zo’n half hoog torentje met
bovenop allemaal geblindeerd glas.
Dat was een verschil, alle gebouwen
grijs/grauw en elke auto een Trabant.
De eerste persoon die ik zag was een
man in een blauwe overal met een touw
als broekriem, hij duwde een kruiwagen
met een houten wiel! In gedachten
ging ik 30 jaar terug in de tijd! Tijdens
het rondlopen had je constant het idee
dat je in de gaten gehouden werd. We
hebben een middag rondgewandeld en
wat bezichtigd. Tijdens het rondlopen
hebben we, denk ik, net zoveel achterom
als voor ons gekeken omdat we
echt dachten geobserveerd te worden.
We waren zelfs voorzichtig met foto’s
maken. Daar nog wat in een soort restaurantje
gegeten en we hadden graag
cola. Cola hebben we
niet zei de
bediening,
ranja of bier hadden ze wel!
Eind van de middag weer terug naar
West-Berlijn. Daar nog wat rondgekeken
en met de auto weer naar de grenscontrole
om door Oost-Duitsland weer naar
West-Duitsland terug te rijden. ‘s Avonds
laat waren we weer terug. Een paar dagen
later weer een gesprek gehad met
de CID of ons nog wat was opgevallen.
Het rare ervan was dat ik echt het idee
had dat we gevolgd waren maar dit was
niet in Oost- maar in West-Berlijn.
Het was een geweldige ervaring!
Kees van den Nieuwenhof, lichting 85-
2, Chauffeur radiotelefonist Plv bat-commandant
van juli 1985 tot mei 1986,
42 BLJ SSV batstaf.