De beleveniseconomie in de projectontwikkeling - Vastgoedkennis

Beide stromingen zijn heden ten dage nog steeds te bespeuren in de Nederlandse
woningbouwvoorraad. Desondanks zijn beide stromingen onderheven aan maatschappelijke
kritiek. Over het algemeen worden deze architectonische stijlen door de maatschappij
bestempeld als saai, sfeer- en identiteitloos. Hieruit kan opgemaakt worden dat de
maatschappij deze architectonische stijlen niet meer in de armen sluit. Verondersteld kan
worden dat de woonconsument meer behoefte krijgt aan subjectieve en emotionele
componenten van het wonen. In het verlengde hiervan kan men zich afvragen of de huidige
woningbouwontwikkeling hieraan voldoet?
2.3 Kritiek op de hedendaagse woningbouwopgave
De zojuist beschreven kritiek wordt in vergelijkbare mate geuit op de hedendaagse
Vinexwijken. Met name de professionals zijn negatief gestemd. “Terwijl elk van de
Vinexwijken zou moeten aansluiten op de specifieke identiteit van de bestaande stad, sluiten
ze vooral aan op elkaar. Ze zijn een soort Nederlandse suburbia aan het worden, onderling
inwisselbaar” (Derksen, 2005, p.7). De professionals scheppen een beeld dat Nederland
wordt volgebouwd met dodelijk saaie en eenvormige eengezinswoningen binnen een niet
onderscheidende woonomgeving. “Vinexwijken worden de getto’s van de 21 e eeuw. Ze
bieden oppervlakkig gezien een staalkaart van vormen, waar een sufmakende
eenvormigheid achter schuilgaat” (Duivesteijn, 1999 p.7). Tevens is er kritiek op het fysieke
karakter van de Vinexwijken. De critici zijn van mening dat Vinexwijken het fysieke karakter
van een stad noch dorp hebben. Het welbekende argument dat Vinexwijken ‘noch vlees
noch vis’ zijn wordt regelmatig aangehaald. De wijken die aan de rand van de steden en
dorpen verschijnen zijn noch urbaan noch suburbaan. Volgens critici kennen de wijken
enerzijds te lage dichtheden, te weinig voorzieningen en derhalve te weinig functiemeningen
om van echt stedelijke locaties te spreken. Anderzijds kennen ze een te hoge dichtheid en is
er sprake van te krappe kavels om met recht te kunnen stellen dat er sprake is van een
suburbane leefomgeving.
De Vierde Nota Ruimte Extra heeft, zoals hiervoor beschreven, kwaliteit hoog in het vaandel
staan. Echter stellen critici dat de ambitie naar kwaliteit vaak wel aanwezig was, maar in de
praktijk sneuvelde door het tekort aan woningen (Baljon & Visser, 1997, in Kasten en
Speksnijder, 2006). Van den Hof (2007, p. 10) betoogt in zijn artikel over duurzame
Vinexwijken dat er “te eenzijdig gebouwd is, met te weinig aandacht voor wensen van de
consumenten en de kwaliteit van de woonomgeving”. Dit concludeert Van den Hof (2007) in
zijn onderzoek naar de duurzaamheid van de ruimtelijke kwaliteit in Vinexwijken. In dit
onderzoek zijn drie verschillende Vinexwijken onderworpen aan een kwalitatief
12