download pdf - Vlaams Instituut voor de Zee

stromingen. Het water van de verste landerijen moest wegvloeien
over de percelen die er vóór lagen. Ieder eigenaar op zijn eigen
kon de afwatering van zijn land niet verzekeren, maar de
eigenaars van een heel gebied, samen verenigd, konden de algemene
afwatering doorvoeren, door het aanleggen en onderhouden van
waterwegen en sluizen.
De Wateringen ontstonden van zohaast de kustvlakte
droogldep. Jn het begin waren het private verenigingen die niet
onderworpen waren aan het toezidht van de vorst. Dit duurde
echter niet lang, want het groot belang van de goede afwatering
was een staatszaak ; de wateringen werden onder het gezag van
de graaf geplaatst, die toezicht oefende op hun werken.
Een charter van Filips van de Elzas van 1184 stelde de
monniken van de Duinenabdij te Koksijde aan tot toeziditers
van de grote sluis van Veurne-Ambacht.
Een Watering was dus een vereniging van de grondeigenaars
of inge^nden uit een bepaald gebied ; ze bestond uit een
vergadering van de grote eigenaars, die over de belangen van de
watering moest beslissen en een uitvoerende commissie, die voor
het uitvoeren van de onderhoudswerken zorgde.
In de Watering van Blankenberge, waren de eigenaars van
ten minste vijftig geme^ften, lid van de vergadering ; in de
Noordwatering van Veurne bestond de vergadering sledhts uit
de vier abten van het Veurne-Ambacht, die er de grootste
grondbezitters waren, namelijk de abten van Duinen, Veurne,
Loo en Eversam-Stavele.
De Uitvoerende commissie van, de Watering van Blankenberge
bestond uit een kanunnik van St-Donaas, een lid van het Brugse
stadsbestuur en twee grote eigenaars uit het Brugse Vrije. Deze
commissie benoemde de ambtenaars van de watering : de dijkgraven,
die belast waren met het toezicht van grachten, wegen
en sluizen, alsook de ontvangers.
Om de eeriheid in de uitvoering van de werken te verzekeren,
belastte de graaf van Vlaanderen een zijner ambtenaars, de
watergraaf van Vlaanderen, met het toezicht over de werken.
De watergraaf besliste de geschillen der wateringen ondereen, en
zorgde er voor dat de nodige werken uitgevoerd werden.
De wateringen zijn een van de weinige middeleeuwse
instellingen die de Franse omwenteling overleefd hebben
2. — Het werk van de Wateringen.
Het eerste werk van de Wateringen was het opwerpen van
dijken langs de natuurlijke waterwegen, om te beletten dat het
water, dat uit het Houtland naar de zee stroomde, overstromingen