Casco nr. 5 augustus 2012 - FNV Bouw

mensen bezig te houden. Wat niet wil zeggen
dat ik niet bereid ben me er in de toekomst
vanaf de zijlijn nog eens tegenaan te
bemoeien als dat nodig is.”
Meer belangen
Van de vakbeweging naar de politiek.
Kerstens ziet parallellen als het gaat om het
behartigen van belangen van mensen. Maar
ook verschillen: bij het maken van afwegingen
heb je in de Tweede Kamer met méér
belangen te maken dan bij de vakbeweging,
die vooral pal moet staan voor haar eigen
achterban. Dat zal wennen zijn.
Kerstens kwam aan het begin van de zomer,
zoals dat heet ‘met stip’, binnen op de kandidatenlijst
van de PvdA. In september gaat
AUGUSTUS 2012
het Haagse avontuur echt beginnen. Eerst
met de verkiezingen en de vraag welk mandaat
de PvdA van de kiezers krijgt. Dan het
debat binnen de fractie over de verdeling
van de portefeuilles en daarna de kabinetsformatie.
Benaderbaar blijven
Hoe begint Kerstens aan zijn nieuwe loopbaan?
“Vermoedelijk zoals alle nieuwe parlementariërs”,
zegt hij, “met het voornemen
om me niet te laten opsluiten op die vierkante
kilometer in Den Haag. Ik wil me laten
zien in het land. Ik wil dáár komen waar de
PvdA hoort te zijn, waar de mensen de partij
verwachten. Ik wil zichtbaar zijn en benaderbaar
blijven. Wat ik zeker ga proberen is
Casco
Interview
de band tussen de partij en de vakbeweging
aan te halen. Het moet weer normaal worden
dat Kamerleden even contact leggen met de
bonden als er iets speelt op hun terrein. Dat
is de laatste tijd te dikwijls niet gebeurd.”
Wat dat betreft, denkt Kerstens dat hij op
een goed moment de fractie binnenkomt.
Hij vertelt dat hij met lede ogen heeft gezien
hoe de PvdA zich de afgelopen jaren
verwijderde van haar achterban. “Ze hebben
een hoop laten liggen en daarmee heeft de
partij veel krediet verspeeld. Gelukkig zie ik
nieuwe krachten die er volop mee bezig zijn
de partij weer op de goede koers te krijgen.
Dat zijn gelijkgestemden. Daar wil ik mee in
zee.”
Het grote geld
Kerstens heeft er duidelijk zin in. Hij hoopt
alleen niet dat mensen in de vakbeweging
denken: ‘daar gaat er weer een naar Den
Haag; daar gaat er weer een voor het grote
geld’. Hij zegt: “Ik ben niet vies van geld
maar het is nooit een drijfveer geweest in
mijn leven. Ik ben de laatste jaren veelvuldig
in het nieuws geweest vanwege mijn
voortrekkersrol in de FNV en dat heeft ertoe
geleid dat ik meerdere aanbiedingen heb
gekregen voor andere functies. Daar waren
er ook bij waarmee ik groot geld had kunnen
verdienen, maar dat heb ik niet gedaan. Het
sóórt werk dat ik doe vind ik belangrijker
dan wat het in materiële zin oplevert.”
Verschil maken
De politiek, zegt hij ten slotte, was niet zijn
jongensdroom. Werken bij de vakbond was
dat wel. Nu hij dan toch de politiek ingaat,
zal hij de achterban die hij achterlaat niet
vergeten. “Ik wil herkenbaar blijven voor de
leden van de vakbeweging. We staan aan de
vooravond van ingrijpende hervormingen.
Ik ga ervoor knokken op al die punten voor
gewone mensen het verschil te maken. Het
liefst natuurlijk tussen verschrikkelijk slecht
zonder en fantastisch dankzij mijn bemoeienis.
Zit dat er niet in, dan kies ik er liever
voor om vuile handen te maken om toch iets
fatsoenlijks voor elkaar te boksen, dan dat
ik met schone maar lege handen aan de zijkant
sta te klagen dat het niet fantastisch is
geworden. Dat moeten anderen maar doen.
Ik niet.” ●
7