PThUnie februari 2013 - Protestantse Theologische Universiteit

16 Magazine van de Protestantse Theologische Universiteit Nummer 1 - maart 2013 17
Ik heb betoogd dat het voor Paulus wel degelijk een
belangrijk punt was. Als er in de gemeente bekeerlingen
zijn, dan kunnen ze door een dergelijk ritueel
terugvallen in hun oude geloof. Ik heb hierbij ook over
mijn eigen ervaringen verteld. Toen ik predikant was
in de Pijp, ben ik bij alle geloofsgemeenschappen in
de wijk langsgegaan. Ik heb in dat verband eens een
eredienst van de Sikhs bijgewoond en na afloop met
hen meegegeten. Dat voedsel was waarschijnlijk aan
hun God geofferd. Paulus zou dat denk ik niet goed
gevonden hebben’. Roukema merkte dat de conferentiedeelnemers
juist dat persoonlijke aspect heel
interessant vonden: ‘Het is dan ook een verhaal dat
aansluit bij de situatie waarin veel christenen in deze
regio zitten. Het gaat vaak om nieuwe bekeerlingen.
En ze zijn omringd door allerlei andere geloven.’
Broeders en zusters
Ook universitair docent Ethiek Petruschka Schaafsma
hield een inleiding over een voor de deelnemers relevant
onderwerp. ‘Mijn bijdrage ging over de vraag
hoe thema’s rond familie en gezin in de ethiek ter
sprake kunnen komen. Dat bleek nogal actueel daar.
In diverse bijdragen klonk door dat familieverbanden
in onze tijd zouden worden bedreigd’, vertelt ze:
‘Terwijl het voor mij juist een vraag is hoe het er met
de familie precies voor staat en waarom juist de kerk
voor familieverbanden zou moeten pleiten. Je hebt
tenslotte ook binnen de kerk je broeders en zusters.
Voor mij als ethicus is het promoten van de familie,
als oplossing voor alles, te eenvoudig. Ik zou daar
een open gesprek over willen. Wat is de betekenis
van familie en gezin in onze tijd? Soms lijkt biologische
verwantschap daarvoor bepalend, op andere
momenten krijg je de indruk dat wie er maar voor de
ander zorgt als familie mag gelden. De kerk vindt het
gesprek hierover lastig, omdat de uitkomst niet vastligt.
Als kerk zijn we dat onderlinge morele gesprek
verleerd. We bezinnen ons onvoldoende op onze
eigen bronnen en tradities, en gaan niet in gesprek
met de verschillende stemmen die klinken binnen de
kerk. Ook als je pluraal bent en gefragmenteerd, kun
je nog wel met elkaar in gesprek. Sterker nog: juist
dan moet het.’
De onderlinge verschillen waren ook tijdens de conferentie
soms groot. ‘Er waren een paar wat oudere
sprekers, die zich kritisch uitlieten over het gebrek
aan aandacht voor maatschappelijke vragen, zoals de
kloof tussen arm en rijk’, aldus Schaafsma: ‘De kerken
daar zijn, juist door hun enorme groei, soms behoorlijk
met zichzelf bezig, waarbij ze de kern van het
evangelie wel eens vergeten. Zo ongeveer was de kritiek.
Interessant vond ik dat. Zo werd het hele juichende
verhaal – “We zijn als christenen aan de winnende
hand” - een beetje gerelativeerd.’ Indrukwekkend
vond ze een gezamenlijke viering: ‘Toen ging het
niet meer om alle verschillen, maar over wat we gezamenlijk
hebben. Toen waren we samen gelovigen
- meer persoonlijk, minder academisch.’
Je best doen
Er is een begin gemaakt, zeggen ze alle drie. Maar
hoe gaat het nu verder? ‘Dit contact is voor ons heel
belangrijk. Het geeft ons input vanuit de wereldkerk’,
zegt Immink: ‘Maar als je daar een ingang wilt hebben,
dan moet je wel je best doen. Ze zitten niet per
se op ons te wachten. Iedereen wil wel contacten met
de Chinese kerken.’ Zijn oplossing: ‘De beste manier
is één op één. Onze docenten en studenten moeten
daar heen. De docenten moeten bereid zijn om er les
te geven. Voor onze studenten kan het ook heel interessant
zijn om daar drie maanden te zitten. En hun
docenten en studenten moeten naar Nederland komen.
Een volgende conferentie zou dan aanvullend
moeten zijn op die één op één contacten.’
‘Het echte gesprek komt bij een volgende conferentie
wel’, zegt Schaafsma: ‘Het belangrijkste winstpunt
vind ik dat we een heel klein beetje zicht hebben
gekregen op wat in China gebeurt; veel meer dan
wanneer je er een tijdschriftartikel over leest. Dat we
er zijn geweest, is al het beginpunt van een heel stel
theologische vragen. Wat is een kerk? Kun je een
kerk beginnen, zomaar, met alleen een bijbel? Welke
theologische scholing is nodig? Waarom worden
mensen daar christen? En wat zegt groei eigenlijk?’
Caspar Dullemond is freelance tekstschrijver.