jv0505 volledige tekst pdf-document - WODC

More documents

Recommendations

Info

De terugkeer van het angstaanjagende kind En ook dat wordt beschouwd als een zorgelijke ontwikkeling, omdat kinderen dan niet meer beschermd worden voor informatie en beelden die voor volwassenen bestemd zijn. De volwassen wereld kent geen geheimen meer, de scheidslijnen tussen beide werelden zijn verdwenen. En dit heeft tot gevolg, zo stelt de Amerikaanse mediasocioloog Neil Postman, dat de kindertijd is verdwenen. In zijn boek The disappearance of childhood werkt hij de gedachte uit dat de boekdrukkunst leidde tot een scheidslijn tussen kindertijd en volwassenheid, omdat hiermee een wereld werd geschapen waartoe kinderen geen toegang hadden. De opkomst van de moderne media – van televisie en internet – hebben deze scheidslijn weer teniet gedaan, waardoor de kinderwereld is verdwenen. Deze gedachte is recent uitgewerkt door ontwikkelingspsycholoog Willem Koops. Het feit dat ouders niet langer controle hebben over wat kinderen te zien krijgen heeft naar zijn idee verstrekkende gevolgen. Een daarvan – en hiermee volgt hij Postman – is het verdwijnen van de kindertijd. Voor Koops is dit een zorgelijke gedachte. Via de media zien kinderen beelden uit de volwassen wereld – en dan gaat het meestal over seks en agressie – die niet voor hen bestemd zijn, en die ze – dat is de angst – niet goed kunnen begrijpen en verwerken. De sociaal en psychisch kwetsbare kinderen kunnen denken dat het zo hoort en hun woede en frustraties op de zo verbeelde manier uitleven. Dit is de angst, en hiervan bestaan ook alarmerende voorbeelden: schoolkinderen die nadoen wat ze op tv en videoclips hebben gezien, en elkaar beschieten. De discussie over de gevaren is doortrokken van angstbeelden: de angst voor het onhanteerbare en onbedwingbare geweld van kinderen, en de angst van ouders dat ze niet meer onder controle hebben wat hun kinderen te zien krijgen. Is de kindertijd hiermee verdwenen, en zijn kinderen kleine volwassenen geworden? Ik denk het niet, al zijn de grenzen tussen kindertijd en volwassenheid wel verschoven, soms verdwenen, in elk geval poreuzer geworden. Deze stelling heb ik uitgewerkt in mijn boek Vroeg mondig, laat volwassen. Zo gold lange tijd dat kinderen naar school gingen en volwassenen werkten, maar deze demarcatielijn heeft zijn helderheid verloren: veel jongeren werken, naast school, en menig volwassene is bezig met her- of bijscholing. En ook echtscheiding – een op de drie huwelijken eindigt in een scheiding – heeft gevolgen voor de verhouding tussen ouders en kinderen en tussen de wereld van volwassenen en de kinderwereld. Kinderen worden bij een 27
28 Justitiële verkenningen, jrg. 31, nr. 5 2005 scheiding veelal vroeg in het leven van volwassenen getrokken. Dat kan ze vroeg wijs maken, vroeg volwassen; of bezorgder geformuleerd: ze verliezen hun onschuld, argeloosheid, en vertrouwen – kenmerken van de kindertijd. Jongeren blijven langer thuis wonen, in die zin duurt hun kindertijd weer langer. Ze zijn langer economisch afhankelijk, maar in hun seksuele leven mogen zij zich eerder als volwassenen gedragen. Ze krijgen meer te zeggen, maar ze hebben ook meer plichten en ze worden minder beschermd. Ze worden eerder aangesproken op een eigen verantwoordelijkheid, en in dat opzicht worden ze ‘minder kind’. Zo zijn jeugdsancties verzwaard: de maximumduur van jeugddetentie is verlengd, en de meerderjarigheidsgrens is verlaagd. In sommige opzichten zijn ze dus langer kind, en tegelijk is er sprake van een afkalving van de beschermde kinderstatus. Individualisering Hoe hangen deze ontwikkelingen nu samen, maken ze deel uit van hetzelfde proces, en met welke bredere ontwikkelingen zijn ze in verband te brengen? Verschillende ontwikkelingen spelen op de achtergrond mee. De overgang van een agrarisch-ambachtelijke naar een industriële en postindustriële samenleving vraagt om andere kennis en langere scholing, en dit laatste werd mogelijk door de economische groei en welvaartsvergroting. Processen van secularisatie, emancipatie en individualisering hebben de invloed van lot en traditie verminderd en de ruimte voor de eigen wil doen toenemen. De samenleving is ingewikkelder geworden, en veel van de traditionele houvasten zijn verzwakt of verdwenen. Oude gezagsverhoudingen hebben plaatsgemaakt voor democratischer verhoudingen, waarin het meer aankomt op overleg en onderhandeling en minder op gehoorzaamheid. Dit speelt zowel op het werk als binnenshuis, in de verhouding tussen ouders en kinderen, wat niet alleen het beeld van de ouder heeft veranderd maar ook dat van het kind. Het kind moet zich kunnen ontplooien, weerbaar worden en zijn weg vinden, niet via strenge straffen of strenge opvoedingsregels die hem inbinden maar door zachte dwang en verlokking: kinderen moeten gestimuleerd worden en de dingen die ze doen leuk vinden. De motor is niet langer taak en plicht maar leuk en eigen keuze. Autonomie scoort hoog bij de opvoedingsdoelen. Op dit punt bestaan er verschillen tussen etnische groepen.
Page 1 and 2: 5 | 05 Justitiële verkenningen Kin
Page 3 and 4: Inhoudsopgave Voorwoord A. Baggerma
Page 5 and 6: 6 Justitiële verkenningen, jrg. 31
Page 23 and 24: 24 De terugkeer van het angstaanjag
Page 25: 26 Justitiële verkenningen, jrg. 3
Page 65 and 66: 66 ‘Mondige kinderen’ I. Weijer
Page 77 and 78:
78 Justitiële verkenningen, jrg. 3
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
94 Het kindbeeld in het Verdrag inz
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
100 Justitiële verkenningen, jrg.
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131:
show all

jv0505 volledige tekst pdf-document - WODC

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?