Pentagram 2006 nr. 6 - Lectorium Rosicrucianum

levende’. Wie riskeert er zijn leven door mij zo
toe te roepen? Wie werpt zijn leven weg? Wie
vraagt daar te sterven?ý
De goddelijke knaap blijft heel rustig.
ßKind, ik ben je vader, grootvader, overgrootvader,
het oorspronkelijke begin dat al het leven
leidt. Kom naar me toe. Ik kende je vader goed.
Heel lang geleden gaf ik hem een zoon met
onuitputtelijke levenskracht. Je vader kende de
geheime kern van het bestaan en daaruit kom jij
voort. Daarom mag je mij aanschouwen,
rustend op de grote oceaan en spelend als een
kind onder deze boom.ý
Toen openden zich de ogen van Markandeya
als opengaande bloesems. Het leek alsof
hij zwemmend een buiging wilde maken. ßHeer
van het universum, bij welke naam noemt men
u?ý
ßIk ben het begin, het eerste wezen, de bron
van het al. Ik ben het heilige vuur, de cirkelgang
van de jaren, de jongleur van de wereld, de tovenaar
die wonderbaarlijke listen ontwikkelt.
De ontplooiing van het al is mijn schepping.
En ik ben het einde, de maalstroom, de vernietigende
werveling die alles weer naar binnen
zuigt dat ooit werd ontvouwd. Mijn naam is:
‘dood van het universum’.ý
Verder zei het kind: ßIk ben de heilige
ordening, het licht van de hemel, de wind en
de aarde, de ruimte die zich uitstrekt naar alle
hemelrichtingen. Ik ben het wezen van het
oerbegin en de hoogste toevlucht. Uit mij
ontstaat wat eens was, is en zijn zal. Wat je
ook in het universum waarneemt, ik woon
erin. Ik onderwijs jullie de doelstellingen die
het menselijke leven kent: zintuiglijke
voldoening, gepaste inspanning om welvarend
te worden en vervulling van de heilige
plichten, en ik toon je deze drie als passend
voor het aardse bestaan. Reis verblijd verder
door het universum in mijn lijf. Daar leven de
goden en de heilige zieners.ý
Met een snelle beweging liet het wezen van
het oerbegin de heilige weer in zijn mond
glijden en nam hem weer op.
Deze keer was het hart van Markandeya
vervuld van gelukzaligheid en harmonie. Hij
hield op met zwerven en zocht een beschutte
en geheime plek op. Daar luisterde hij in stilte
naar het gezang van de onsterfelijke wilde gans,
7