schriftlezing, woord ten geleide en toespraak - Amsterdamse ...
schriftlezing, woord ten geleide en toespraak - Amsterdamse ...
schriftlezing, woord ten geleide en toespraak - Amsterdamse ...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Toespraak in de <strong>Amsterdamse</strong> Stud<strong>en</strong><strong>t<strong>en</strong></strong>ekklesia op zondag 25 januari 2009<br />
door Huub Oosterhuis<br />
Eerste lezing<br />
Tot vrijheid<br />
zijn jullie geroep<strong>en</strong>.<br />
Misbruik die vrijheid niet<br />
om in het wilde weg<br />
je eig<strong>en</strong> gang te gaan.<br />
Maar zoek naar weg<strong>en</strong><br />
om elkaar van di<strong>en</strong>st te zijn.<br />
Want heel de Thora<br />
is in dit <strong>en</strong>e <strong>woord</strong> vervuld:<br />
heb liefde tot je naaste<br />
die e<strong>en</strong> m<strong>en</strong>s is<br />
zoals jij.<br />
Zo schreef Paulus<br />
in het jaar 54<br />
in zijn brief<br />
aan de Gala<strong>t<strong>en</strong></strong>.<br />
Tweede lezing<br />
Gelukkig all<strong>en</strong> die uw weg<strong>en</strong> gaan<br />
rechttoe rechtaan aldo<strong>en</strong>de uw Thora.<br />
Gelukkig all<strong>en</strong> die De Afspraak houd<strong>en</strong><br />
die U zoek<strong>en</strong>, uit de grond van hun hart.<br />
Wees gelukkig, doe het onrecht niet,<br />
hebt Gij gezegd. En ik vernam uw stem.<br />
Doe dit <strong>en</strong> dat, zo <strong>en</strong> niet anders, zegt Gij,<br />
<strong>en</strong> ik ga, de weg van uw opdracht<br />
maar op wankele voe<strong>t<strong>en</strong></strong>, ik moet nog<br />
ler<strong>en</strong> die lev<strong>en</strong>sweg te volg<strong>en</strong><br />
uw voorgeschrev<strong>en</strong> <strong>woord</strong><strong>en</strong> te houd<strong>en</strong> –<br />
moge ik nooit te schande staan.<br />
Moge ik de orde van uw recht doorschouw<strong>en</strong><br />
ik zal U dankbaar zijn.<br />
Inzet<strong>t<strong>en</strong></strong> wil ik waar Gij op inzet.<br />
Wijk niet te ver van mijn zijde.<br />
Psalm 119, vers 1-8<br />
1
Woord <strong>t<strong>en</strong></strong> <strong>geleide</strong><br />
Het Capitool in Washington, dinsdag 20 januari 2009. Barack Obama beëdigd als<br />
presid<strong>en</strong>t. ‘Hoop bov<strong>en</strong> angst <strong>en</strong> cynisme,’ zegt hij. ‘Weg met versle<strong>t<strong>en</strong></strong> dogma’s.’<br />
Dus toch, d<strong>en</strong>k ik, eindelijk. En het voelt als die dichtregel van de grote Herman<br />
Gorter: O nieuw getijde dat is nu.<br />
Het Pietersplein in Rome, donderdag 11 oktober 1962. Op<strong>en</strong>ing van het Tweede<br />
Vaticaans Concilie dat op 25 januari 1959 - vandaag precies vijftig jaar geled<strong>en</strong> -<br />
door paus Johannes XXIII werd aangekondigd. Wij, e<strong>en</strong> nieuwe g<strong>en</strong>eratie priestersin-opleiding,<br />
theologiestud<strong>en</strong><strong>t<strong>en</strong></strong>, jezuïe<strong>t<strong>en</strong></strong> ook nog, zit<strong>t<strong>en</strong></strong> voor de televisie <strong>en</strong> zi<strong>en</strong><br />
in zwart-wit 2500 bisschopp<strong>en</strong> de Sint Pieter binn<strong>en</strong> trekk<strong>en</strong>, zing<strong>en</strong>d Ubi caritas et<br />
amor, Deus ibi est - Waar vri<strong>en</strong>dschap is <strong>en</strong> liefde, daar is God. De paus zegt in zijn<br />
op<strong>en</strong>ings<strong>toespraak</strong> dat het de bedoeling is de kerk bij de tijd te br<strong>en</strong>g<strong>en</strong>, te<br />
vernieuw<strong>en</strong>, aggiornam<strong>en</strong>to - hij weet zeker dat het kan; hij pleit voor wederzijds<br />
begrip bov<strong>en</strong> str<strong>en</strong>gheid. Wij huiverd<strong>en</strong> van hoop.<br />
O nieuw getijde dat is nu. E<strong>en</strong> roepingsverhaal. Roeping, opdracht <strong>en</strong> zeg<strong>en</strong>.<br />
Toespraak<br />
1.<br />
Als kind had ik e<strong>en</strong> innige relatie met de katholieke kerk; e<strong>en</strong> gelukkige roomse<br />
jeugd, midd<strong>en</strong> in de Tweede Wereldoorlog. Met prachtige sacram<strong>en</strong>tsprocessies <strong>en</strong><br />
bloem<strong>en</strong> <strong>en</strong> kaars<strong>en</strong> bij Mariabeeld<strong>en</strong>. Met kerststall<strong>en</strong> <strong>en</strong> zev<strong>en</strong>-kerk<strong>en</strong>-bezoek<strong>en</strong><br />
op Witte Donderdag. En als middelbare schooljong<strong>en</strong> leerde ik de gregoriaanse<br />
gezang<strong>en</strong> beminn<strong>en</strong>, onder leiding van Bernard Huijbers. To<strong>en</strong> ik achtti<strong>en</strong> was,<br />
koos ik, eerst aarzel<strong>en</strong>d, later uit rotsvaste overtuiging, voor het priesterschap. Ik<br />
wist me geroep<strong>en</strong>.<br />
De dichter Leo Vroman heeft e<strong>en</strong>s gezegd dat Tineke, zijn vrouw over wie hij<br />
voortdur<strong>en</strong>d schrijft, de metafoor is ‘voor alles wat met liefde te mak<strong>en</strong> heeft’. Zo<br />
was voor mij de eerste vijf<strong>en</strong>twintig jaar van mijn lev<strong>en</strong> het <strong>woord</strong> ‘kerk’ de<br />
metafoor voor alles wat met geme<strong>en</strong>schap, bezield verband <strong>en</strong> de zin van het lev<strong>en</strong><br />
te mak<strong>en</strong> had. ‘Kerk’ riep het ideaal in mij op van liefde <strong>en</strong> gerechtigheid <strong>en</strong> vrede<br />
over alle gr<strong>en</strong>z<strong>en</strong> he<strong>en</strong>.<br />
En to<strong>en</strong> er in 1958 plotseling e<strong>en</strong> nieuwe paus gekoz<strong>en</strong> werd die e<strong>en</strong> ‘concilie’<br />
bije<strong>en</strong>riep, e<strong>en</strong> groot beraad over hoe het beter kon, <strong>en</strong> to<strong>en</strong> de kerk de indruk<br />
wekte in plaats van e<strong>en</strong> starre institutie e<strong>en</strong> bevrijdingsbeweging te zijn, to<strong>en</strong><br />
dach<strong>t<strong>en</strong></strong> we met onze vurige har<strong>t<strong>en</strong></strong> dat er iets nieuws beginn<strong>en</strong> zou.<br />
2.<br />
Van 1958 tot 1961 studeerde ik Nederlandse taal- <strong>en</strong> letterkunde in Groning<strong>en</strong>, <strong>en</strong><br />
in de week<strong>en</strong>ds was ik surveillant (oppasser) op het internaat ‘De Esserberg’,<br />
verbond<strong>en</strong> aan het Sint Maar<strong>t<strong>en</strong></strong>scollege aldaar. Zondagsavonds om half neg<strong>en</strong><br />
moes<strong>t<strong>en</strong></strong> de neg<strong>en</strong><strong>en</strong>veertig jong<strong>en</strong>s van dat internaat naar het Lof: uitstelling van<br />
het allerheiligst sacram<strong>en</strong>t, wierook, Latijnse gezang<strong>en</strong> - met lange tand<strong>en</strong><br />
bromd<strong>en</strong> ze mee.<br />
2
Na zo’n lof in november 1958 riep de paterprefect van dat internaat mij toe:<br />
‘Bed<strong>en</strong>k jij in godsnaam iets nieuws, iets met de bijbel <strong>en</strong> zo, <strong>en</strong> e<strong>en</strong> liedje in het<br />
Nederlands - want jij b<strong>en</strong>t toch e<strong>en</strong> dichter?’<br />
Ik schreef de zondag daarop, op de fiets - ‘Zolang er m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> zijn op aarde …<br />
zolang de m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> <strong>woord</strong><strong>en</strong> sprek<strong>en</strong>, zolang …’ En daarna nog zo’n ti<strong>en</strong> liedjes, op<br />
oude, betrouwbare melodieën.<br />
In de zomer van 1960 begon mijn sam<strong>en</strong>werking met componist-medebroederjezuïet<br />
Bernard Huijbers. En in de adv<strong>en</strong>t van 1960 met leermeester Jan van<br />
Kilsdonk die de intriger<strong>en</strong>de naam ‘<strong>Amsterdamse</strong> Stud<strong>en</strong><strong>t<strong>en</strong></strong>ekklesia’ had gegev<strong>en</strong><br />
aan wat tot dan toe ‘Stud<strong>en</strong><strong>t<strong>en</strong></strong>mis’ werd g<strong>en</strong>oemd.<br />
De Kils, zoals hij g<strong>en</strong>oemd werd, dweepte nogal met wat hij noemde de ‘verfijnde’<br />
schoonheid van Latijnse liturgie <strong>en</strong> gregoriaans: e<strong>en</strong>s per twee wek<strong>en</strong> zong de<br />
schola cantorum van Wim van Gerv<strong>en</strong>, prachtig - later internationaal beroemd<br />
geword<strong>en</strong>. To<strong>en</strong> de Kils onze nieuwe liedjes had gehoord, vroeg hij Huijbers <strong>en</strong> mij<br />
om op de andere zondag onze ‘geme<strong>en</strong>schapsmis’ op zijn stud<strong>en</strong><strong>t<strong>en</strong></strong> te beproev<strong>en</strong>.<br />
Ik bedelde bij hem om lesjes exegese, hij k<strong>en</strong>de de Schrift, ik niet. ‘Waarover preek<br />
je volg<strong>en</strong>de week?’- over de bekoring<strong>en</strong> van Jezus in de woestijn, het evangelie van<br />
de eerste zondag van de Vas<strong>t<strong>en</strong></strong>. ‘Vertel, wat betek<strong>en</strong>t dat eig<strong>en</strong>lijk, dat Jezus ‘door<br />
de geest’ naar de woestijn gevoerd wordt.’ Hij uitlegg<strong>en</strong>, ik alles opschrijv<strong>en</strong>. Van<br />
wat ik begreep, maakte ik e<strong>en</strong> liedje. En zo iedere week.<br />
In 1964 werd ik priester gewijd, in 1965, met nog drie vri<strong>en</strong>d<strong>en</strong>, b<strong>en</strong>oemd tot<br />
stud<strong>en</strong><strong>t<strong>en</strong></strong>pastor in deze Ekklesia.<br />
3.<br />
Besliss<strong>en</strong>d voor mijn roeping tot kerklieddichter was mijn k<strong>en</strong>nismaking met<br />
bisschop Bekkers van ’s-Hertog<strong>en</strong>bosch. In die dag<strong>en</strong> belichaamde bisschop<br />
Bekkers voor mij <strong>en</strong> voor godweet hoeveel ander<strong>en</strong> de kans op vernieuwing van de<br />
rooms-katholieke kerk, <strong>en</strong> de redelijkheid van die hoop. Teg<strong>en</strong> de to<strong>en</strong> al talrijke<br />
wantrouwers <strong>en</strong> vermoeide spotters in dacht hij dat het binn<strong>en</strong>kort zou lukk<strong>en</strong>. Hij<br />
vertrouwde zichzelf <strong>en</strong> geloofde wat zijn og<strong>en</strong> zag<strong>en</strong>: e<strong>en</strong> trage, in instituties<br />
vastgelop<strong>en</strong> kerkelijke bedo<strong>en</strong>ing (niet <strong>en</strong>kel in Rome, ook in Nederland), èn het<br />
gezonde verstand <strong>en</strong> de goede wil van allergewoonste m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> om, teg<strong>en</strong> die<br />
instituties in, de oorspronkelijke inspiratie van het evangelie trouw te blijv<strong>en</strong>. Hij<br />
was door zijn Nederlandse collega’s aangewez<strong>en</strong> om ‘nam<strong>en</strong>s de gehele<br />
kerkprovincie’ met Rome contact te houd<strong>en</strong> over de vernieuwing van de liturgie.<br />
Van alle binn<strong>en</strong>kerkelijke problem<strong>en</strong> die het Tweede Vaticaans Concilie te<br />
verstouw<strong>en</strong> zou krijg<strong>en</strong>, had paus Johannes de vernieuwing van de liturgie als<br />
eerste op de ag<strong>en</strong>da geplaatst. E<strong>en</strong> van zijn onverwachte, veelzegg<strong>en</strong>de gebar<strong>en</strong>;<br />
in de taal van prediking <strong>en</strong> liturgie, niet in welke theologische vaktaal dan ook,<br />
moet het evangelie ons word<strong>en</strong> gegev<strong>en</strong>, wou hij maar zegg<strong>en</strong>. Liturgie werd<br />
plotseling kerk-bij-uitstek, daar trad de ‘geme<strong>en</strong>schap der gelovig<strong>en</strong>’ aan het licht,<br />
<strong>en</strong> daar moes<strong>t<strong>en</strong></strong> m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> getroost <strong>en</strong> bemoedigd word<strong>en</strong>, geïnspireerd <strong>en</strong><br />
onderricht, <strong>en</strong> wel ‘in hun eig<strong>en</strong> taal’.<br />
4.<br />
Bisschop Bekkers nodigde mij uit voor e<strong>en</strong> ‘grondig’ gesprek. Het werd<strong>en</strong> heel wat<br />
gesprekk<strong>en</strong> waarin hij mij lang <strong>en</strong> breed aan het <strong>woord</strong> liet, mij ondervroeg <strong>en</strong> ook<br />
zichzelf liet ondervrag<strong>en</strong>. Sinds die ontmoeting<strong>en</strong> weet ik uit ervaring wat gezag is<br />
3
<strong>en</strong> wat niet. Wat hij jeg<strong>en</strong>s mij deed, zonder opzet <strong>en</strong> misschi<strong>en</strong> zelfs onbewust:<br />
kritische, soms ontnuchter<strong>en</strong>de ondervraging, beveiligd door respect - bemoediging<br />
zonder complim<strong>en</strong><strong>t<strong>en</strong></strong> -, luister<strong>en</strong> zonder angst of vooroordeel, zelf ev<strong>en</strong><br />
onbevang<strong>en</strong> meepra<strong>t<strong>en</strong></strong>, met ge<strong>en</strong> andere argum<strong>en</strong><strong>t<strong>en</strong></strong> dan die van je eig<strong>en</strong> gezond<br />
verstand, ge<strong>en</strong> leer <strong>en</strong> ge<strong>en</strong> gezag van ander<strong>en</strong> achter je elleboog: dat is gezag.<br />
Hij bevestigde, in e<strong>en</strong> besliss<strong>en</strong>de fase van mijn lev<strong>en</strong>, mijn vermoed<strong>en</strong> dat ik e<strong>en</strong><br />
bijdrage te lever<strong>en</strong> had <strong>en</strong> e<strong>en</strong> taak te vervull<strong>en</strong>.<br />
‘Aanpassing van de liturgie aan het hier <strong>en</strong> nu, dat is pas trouw aan de traditie;<br />
alle<strong>en</strong> e<strong>en</strong> lev<strong>en</strong>de, zich vernieuw<strong>en</strong>de traditie is ‘traditie’ -’ <strong>en</strong> dat e<strong>en</strong><br />
verstaanbare liturgie bij uitstek de mogelijkheid bood om bijbelse inspiratie door te<br />
gev<strong>en</strong> - <strong>en</strong>zovoort, zat ik te betog<strong>en</strong>, tijd<strong>en</strong>s ons eerste gesprek. ‘En nu komt ge<br />
mee naar de keuk<strong>en</strong> om het aan de zusters uit te legg<strong>en</strong>,’ zei hij dan. Dat<br />
Brabantse ‘ge’ gaf aan zijn zinn<strong>en</strong> soms iets groots <strong>en</strong> gevleugelds, alsof hij<br />
profetieën over mij uitsprak, of zeg<strong>en</strong>ing<strong>en</strong>: ‘Ge zult er uw lev<strong>en</strong> mee te do<strong>en</strong><br />
houd<strong>en</strong>,’ zei hij e<strong>en</strong>s, <strong>en</strong> ‘Als ge dat zo inziet, dan moogt ge hop<strong>en</strong> het ook waar te<br />
mak<strong>en</strong>.’<br />
Op zaterdag 14 mei 1966 werd hij begrav<strong>en</strong> - in alle dorp<strong>en</strong> tuss<strong>en</strong> D<strong>en</strong> Bosch <strong>en</strong><br />
zijn geboorteplaats Sint Oed<strong>en</strong>rode werd<strong>en</strong> bloem<strong>en</strong> op zijn kist gelegd. - ‘Niemand<br />
leeft voor zichzelf, niemand sterft voor zichzelf’, werd er gezong<strong>en</strong>.<br />
5.<br />
Johannes XXIII was in juni 1963 al gestorv<strong>en</strong>. En opgevolgd door paus Paulus VI-<br />
Montini. Tijd<strong>en</strong>s zijn pontificaat herwon het c<strong>en</strong>trale Romeinse gezag zijn greep op<br />
de aanvankelijk bijna revolutionaire ontwikkeling<strong>en</strong>. De curie kwam in hand<strong>en</strong> van<br />
de bekwame cynische technocraat B<strong>en</strong>elli; onder zijn leiding werd<strong>en</strong> de<br />
conciliebeslui<strong>t<strong>en</strong></strong> g<strong>en</strong>egeerd of teg<strong>en</strong>gewerkt. Montini zelf liet ge<strong>en</strong> <strong>en</strong>kele twijfel<br />
bestaan aan zijn inzich<strong>t<strong>en</strong></strong> <strong>en</strong> bedoeling<strong>en</strong>. Al tijd<strong>en</strong>s het concilie greep hij<br />
meermal<strong>en</strong> autoritair in, <strong>en</strong> gaf steun aan e<strong>en</strong> conservatieve minderheid waar het<br />
ging over de Jod<strong>en</strong>, de oecum<strong>en</strong>e, godsdi<strong>en</strong>stvrijheid èn geboortebeperking. Hij<br />
w<strong>en</strong>ste de traditionele leer tot in haar meest bizarre details gehandhaafd te zi<strong>en</strong>;<br />
verbood discussie over het celibaat <strong>en</strong> andere vorm<strong>en</strong> van seksuele bevrijding;<br />
stond toe dat process<strong>en</strong> gevoerd werd<strong>en</strong> teg<strong>en</strong> andersd<strong>en</strong>k<strong>en</strong>de theolog<strong>en</strong> als<br />
Schillebeeckx; riep veelvuldig op tot vrede, maar ontzag alle dictatur<strong>en</strong> <strong>en</strong> militaire<br />
junta’s; trad op teg<strong>en</strong> sociaal bewog<strong>en</strong> bisschopp<strong>en</strong> als Helder Camára in Brazilië.<br />
In 1968 publiceerde hij zijn wereldbrief (‘<strong>en</strong>cycliek’) ‘Over het m<strong>en</strong>selijk lev<strong>en</strong>’<br />
(Humanae Vitae) waarin hij, teg<strong>en</strong> de meerderheid van zijn speciale<br />
adviescommissie in, het oude rigide standpunt van de roomse kerk inzake<br />
geboortebeperking heilig <strong>en</strong> voor eeuwig onaantastbaar verklaarde - op vurig<br />
aanrad<strong>en</strong>, zoals later bleek - van <strong>en</strong>e Karol Woytila, aartsbisschop van Krakau, de<br />
latere paus Johannes Paulus II, in wie hij e<strong>en</strong> blind vertrouw<strong>en</strong> had. De reactie op<br />
Humanae Vitae was wereldwijd zo verontwaardigd dat Paulus VI daarna ge<strong>en</strong><br />
wereldbrief meer heeft gepubliceerd.<br />
Dit was het einde van alle aggiornam<strong>en</strong>to. De grote leegloop van priesters uit het<br />
ambt <strong>en</strong> van gelovig<strong>en</strong> uit hun parochies is to<strong>en</strong> begonn<strong>en</strong>. De rigide kliek van vóór<br />
Johannes kwam opnieuw aan de macht <strong>en</strong> heeft tot op vandaag de toon gezet in<br />
heel de kerk van Rome - <strong>en</strong> dat beleid wordt door alle huidige Nederlandse<br />
bisschopp<strong>en</strong> uitgevoerd.<br />
4
6.<br />
Intuss<strong>en</strong> - terug naar 1966-1968 - werd de <strong>Amsterdamse</strong> Stud<strong>en</strong><strong>t<strong>en</strong></strong>ekklesia, met<br />
andere onbek<strong>en</strong>de <strong>en</strong> bek<strong>en</strong>de adress<strong>en</strong>, bijvoorbeeld de Kritische Geme<strong>en</strong>te<br />
IJmond onder leiding van Jan Ruyter, tot e<strong>en</strong> plaats waar gem<strong>en</strong>gde huwelijk<strong>en</strong><br />
werd<strong>en</strong> ingezeg<strong>en</strong>d, <strong>en</strong> homoseksuel<strong>en</strong> <strong>en</strong> gescheid<strong>en</strong> m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> de deelname aan de<br />
eucharistie niet werd ontzegd.<br />
En al do<strong>en</strong>de ontdek<strong>t<strong>en</strong></strong> wij de diepere laag van onze geloofstraditie, de joodschristelijke<br />
bijbel. Wij ontdek<strong>t<strong>en</strong></strong> de verkondiging van Thora <strong>en</strong> Evangelie als onze<br />
meest eig<strong>en</strong>lijke opdracht. Niet de formele officiële rooms-katholieke kerk, maar de<br />
veel wijdere geme<strong>en</strong>schap van Schriftgelovig<strong>en</strong> bleek onze meest ess<strong>en</strong>tiële<br />
context in tijd <strong>en</strong> ruimte, ons bezield verband. Al do<strong>en</strong>de besef<strong>t<strong>en</strong></strong> wij dat wijzelf,<br />
hoe tijd- <strong>en</strong> plaatsgebond<strong>en</strong> ook, erfg<strong>en</strong>am<strong>en</strong> war<strong>en</strong> van de traditie - plaats waar<br />
die traditie werd doorgegev<strong>en</strong> <strong>en</strong> behoed. In de verkondiging van de Schrift bleek<br />
haar overwicht - <strong>en</strong> verbleek<strong>t<strong>en</strong></strong> de aansprak<strong>en</strong> van het Romeinse instituut.<br />
Niet e<strong>en</strong> nederige verstandhouding met Rome, maar deze plaatselijke ekklesia werd<br />
steeds meer onze roeping.<br />
7.<br />
To<strong>en</strong> e<strong>en</strong> van ons team van <strong>Amsterdamse</strong> stud<strong>en</strong><strong>t<strong>en</strong></strong>pastores te k<strong>en</strong>n<strong>en</strong> gaf dat hij<br />
ook als getrouwd man zijn taak als voorganger wilde blijv<strong>en</strong> vervull<strong>en</strong>, vond<strong>en</strong> wij<br />
dat vanzelfsprek<strong>en</strong>d. En tegelijk voorzag<strong>en</strong> wij e<strong>en</strong> geruchtmak<strong>en</strong>d <strong>en</strong><br />
waarschijnlijk onoplosbaar conflict met Rome. Maar je weet maar nooit - kome wat<br />
komt.<br />
Niemand van ons was teg<strong>en</strong> het celibaat - als tijdelijke of blijv<strong>en</strong>de lev<strong>en</strong>skeuze.<br />
Maar bijna 90 proc<strong>en</strong>t van de Nederlandse katholieke bevolking, deskundig<br />
geënquêteerd op initiatief van de Nederlandse bisschopp<strong>en</strong>, was teg<strong>en</strong> het<br />
verplichte celibaat <strong>en</strong> teg<strong>en</strong> het daarachterligg<strong>en</strong>de priester- <strong>en</strong> kerkbeeld - al in<br />
1964.<br />
Er was op het Nederlands Pastoraal Concilie in Noordwijkerhout (weet u nog?)<br />
uitvoerig <strong>en</strong> emotioneel gepraat over verplicht celibaat <strong>en</strong> gehuwde ambtdrager.<br />
Kardinaal <strong>en</strong> bisschopp<strong>en</strong> verklaard<strong>en</strong> zich bereid ‘tot bij de paus hiervan getuig<strong>en</strong>is<br />
af te legg<strong>en</strong>’. E<strong>en</strong> goedgelovige, in kerkelijke diplomatie ongeschoolde roomse<br />
publieke opinie maakte daarvan dat de bisschopp<strong>en</strong> bereid war<strong>en</strong> daar met eig<strong>en</strong><br />
overtuiging <strong>en</strong> met hartstocht voor te plei<strong>t<strong>en</strong></strong>, ja zelfs te vech<strong>t<strong>en</strong></strong> voor deze<br />
inzich<strong>t<strong>en</strong></strong>. Wij geloofd<strong>en</strong> dat niet.<br />
Ik reisde naar Rome, omdat daar e<strong>en</strong> invloedrijke minderheid van prela<strong>t<strong>en</strong></strong> zich kon<br />
vind<strong>en</strong> in het concept van de paroisse pilote, de experim<strong>en</strong>teerparochie voor<br />
liturgievernieuwing, die in de jar<strong>en</strong> vijftig in Parijs grote indruk maakte, <strong>en</strong><br />
aanvankelijk ook vanuit Rome werd getolereerd. E<strong>en</strong> ‘experim<strong>en</strong>teerparochie’ voor<br />
gehuwde priesters was misschi<strong>en</strong> bepreekbaar - dacht ik.<br />
8.<br />
Ik was al eerder in Rome geweest, voor overleg binn<strong>en</strong> de Jezuïe<strong>t<strong>en</strong></strong>orde. En, de<br />
eerste keer, in november 1965 ter geleg<strong>en</strong>heid van e<strong>en</strong> congres over het<br />
eucharistisch tafelgebed. To<strong>en</strong> dat congres op zijn einde liep, werd ik door bisschop<br />
Jan Bluyss<strong>en</strong>, die het middelaarschap inzake liturgie van bisschop Bekkers had<br />
overg<strong>en</strong>om<strong>en</strong> - werd ik dus uitg<strong>en</strong>odigd voor e<strong>en</strong> e<strong>t<strong>en</strong></strong>tje in e<strong>en</strong> Romeins<br />
restaurant. Tuss<strong>en</strong> voorgerecht <strong>en</strong> hoofdgerecht overhandigde hij mij e<strong>en</strong> brief van<br />
het Vaticaanse departem<strong>en</strong>t-voor-liturgie. Daarin stond dat in de <strong>Amsterdamse</strong><br />
Stud<strong>en</strong><strong>t<strong>en</strong></strong>ekklesia per 1 december de viering van de eucharistie weer in het Latijn<br />
5
moest. Ik las de brief, gaf hem terug <strong>en</strong> zei: dat do<strong>en</strong> we niet <strong>en</strong> ik neem deze brief<br />
niet in ontvangst. Ja, maar het móét, zei Bluyss<strong>en</strong>. Ik ant<strong>woord</strong>de niet <strong>en</strong> we a<strong>t<strong>en</strong></strong>.<br />
‘Waar moet ik die brief dan la<strong>t<strong>en</strong></strong>?’ vroeg de bisschop. Die is nooit aangekom<strong>en</strong>, zei<br />
ik, die is zoekgeraakt.<br />
Er is to<strong>en</strong> beslo<strong>t<strong>en</strong></strong> e<strong>en</strong> vergadering te belegg<strong>en</strong> van e<strong>en</strong> aantal bisschopp<strong>en</strong> met<br />
verteg<strong>en</strong><strong>woord</strong>igers van nog andere bek<strong>en</strong>de liturgische experim<strong>en</strong>teerplaats<strong>en</strong>, de<br />
Nijmeegse Boskapel, de Jonger<strong>en</strong>kerk<strong>en</strong> in V<strong>en</strong>lo <strong>en</strong> Maastricht. Die bije<strong>en</strong>komst<br />
heeft begin februari 1966 plaatsgevond<strong>en</strong> <strong>t<strong>en</strong></strong> huize van bisschop De Vet van<br />
Breda. Daar is die brief to<strong>en</strong> plechtig zoekgeraakt <strong>en</strong> hebb<strong>en</strong> wij onszelf<br />
uitgeroep<strong>en</strong> tot experim<strong>en</strong>teerparochie. In die dag<strong>en</strong> was het nog mogelijk de<br />
Nederlandse bisschopp<strong>en</strong> ‘van onderaf’ ter verant<strong>woord</strong>ing te roep<strong>en</strong> <strong>en</strong> tot rede te<br />
br<strong>en</strong>g<strong>en</strong>.<br />
Maar in september-oktober 1968 was dat in Rome onbespreekbaar: ge<strong>en</strong><br />
experim<strong>en</strong>teerparochies voor gehuwde priesters. Humanae Vitae had gesprok<strong>en</strong>.<br />
Het verplichte celibaat was dan wel in 1968 voor 90 proc<strong>en</strong>t van de roomskatholiek<strong>en</strong><br />
e<strong>en</strong> achterhaalde zaak - maar bij nader inzi<strong>en</strong> moest die nog helemaal<br />
word<strong>en</strong> uitgevoch<strong>t<strong>en</strong></strong>. In in<strong>t<strong>en</strong></strong>s onderling overleg met de bezoekers van de<br />
ekklesiadi<strong>en</strong>s<strong>t<strong>en</strong></strong> viel het besluit voor deze zaak geweldloos de barricad<strong>en</strong> op te<br />
gaan.<br />
9.<br />
To<strong>en</strong> onze collega Jos Vrijburg op 27 oktober 1968 zijn verloving bek<strong>en</strong>d had<br />
gemaakt, <strong>en</strong> met uitzondering van één het hele team zich had uitgesprok<strong>en</strong> voor<br />
zijn volledig in functie blijv<strong>en</strong>, koos 98 proc<strong>en</strong>t van de deelnemers aan dit<br />
Ekklesiaberaad voor de vrije opstelling, ‘bui<strong>t<strong>en</strong></strong> verant<strong>woord</strong>elijkheid van de<br />
bisschopp<strong>en</strong>’. Bisschop Zwartkruis van Haarlem, onze bisschop, reageerde<br />
onmiddellijk met ‘ge<strong>en</strong> sprake van’.<br />
Morg<strong>en</strong>, precies veertig jaar geled<strong>en</strong>, op 26 januari 1969 werd in de Ignatiuskapel<br />
aan de Hobbemakade, voor de camera’s van KRO K<strong>en</strong>merk het conflict<br />
geformuleerd <strong>en</strong> wereldwijd bek<strong>en</strong>d: ‘vrije opstelling’. Dat kon dus helemaal niet,<br />
dat tartte de officiële rooms-katholieke visie op het ambt van bisschop <strong>en</strong> priester.<br />
Ik noemde het e<strong>en</strong> ‘vrij gebeur<strong>en</strong>’ dat in ge<strong>en</strong> kerkjuridische term<strong>en</strong> te vertal<strong>en</strong><br />
was. Ik voegde daaraan toe: ‘Ge<strong>en</strong> bisschop zou zo’n groep de mogelijkheid<br />
behoev<strong>en</strong> te ontzegg<strong>en</strong> om in de toekomst bij te drag<strong>en</strong> tot e<strong>en</strong> nieuwe vorm van<br />
geloofsbeleving.’<br />
We hebb<strong>en</strong> ge<strong>en</strong> nieuwe kerk gesticht <strong>en</strong> zijn niet protestant geword<strong>en</strong>. We gav<strong>en</strong><br />
alle<strong>en</strong> het to<strong>en</strong>malige bestuur van de rooms-katholieke kerk niet langer het recht<br />
om in onze ‘plaatselijke geme<strong>en</strong>te’ de di<strong>en</strong>st uit te mak<strong>en</strong>. Daarmee hebb<strong>en</strong> we de<br />
paus niet afgeschaft. Als die goed is, mag hij de beziel<strong>en</strong>de voorzitter zijn van<br />
iedere kerkvergadering op wereldschaal. En hij blijft ook hartelijk welkom hier.<br />
Op bevel van Paulus VI was ik inmiddels door de g<strong>en</strong>eraal van de Jezuïe<strong>t<strong>en</strong></strong> uit de<br />
orde ontslag<strong>en</strong>, met de onvergetelijke <strong>woord</strong><strong>en</strong> ‘Der Papst hat geweint’.<br />
10.<br />
Anderhalf jaar later, op 27 september 1970, werd de ‘vrije opstelling’ e<strong>en</strong> feit, to<strong>en</strong><br />
ik als gehuwd priester voorging in de eucharistie. Ik werd niet door e<strong>en</strong> knokploeg<br />
van het altaar gesleurd, zoals mij telefonisch was beloofd. Wel riep e<strong>en</strong> pater<br />
6
Capucijn e<strong>en</strong> onverstaanbare aanklacht <strong>en</strong> verliet e<strong>en</strong> aantal bezoekers uit protest<br />
de kapel.<br />
‘Als deze beslissing ons zou vervreemd<strong>en</strong> van m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> die zich tot nu toe hier<br />
hebb<strong>en</strong> thuis gevoeld, spijt ons dit oprecht,’ verklaarde de Ekklesia grootmoedig,<br />
‘maar wij zull<strong>en</strong> op deze beslissing niet terugkom<strong>en</strong> <strong>en</strong> de consequ<strong>en</strong>ties<br />
aanvaard<strong>en</strong>.’ De consequ<strong>en</strong>ties blek<strong>en</strong>, al na <strong>en</strong>ige dag<strong>en</strong>, heel e<strong>en</strong>voudig: we<br />
kreg<strong>en</strong> de huur opgezegd van de Ignatiuskapel, de stud<strong>en</strong><strong>t<strong>en</strong></strong>pastores werd<strong>en</strong> door<br />
de bisschop ontslag<strong>en</strong>, de salariss<strong>en</strong> <strong>en</strong> kerkelijke subsidies werd<strong>en</strong> ingetrokk<strong>en</strong>.<br />
Seth Gaaikema, in die dag<strong>en</strong> e<strong>en</strong> van de bezoekers van de Ekklesia, gaf in e<strong>en</strong><br />
uitverkocht Carré e<strong>en</strong> b<strong>en</strong>efietvoorstelling van zijn show Ti<strong>en</strong> miljo<strong>en</strong> gebod<strong>en</strong> -<br />
van de opbr<strong>en</strong>gst kond<strong>en</strong> wij <strong>en</strong>ige maand<strong>en</strong> onze telefoonkos<strong>t<strong>en</strong></strong> betal<strong>en</strong> <strong>en</strong> aan<br />
nog e<strong>en</strong> paar andere verplichting<strong>en</strong> voldo<strong>en</strong>.<br />
In november 1970 werd kapelaan Simonis, de <strong>woord</strong>voerder van de behoud<strong>en</strong>de<br />
groep ‘Confrontatie’, tot bisschop van Rotterdam b<strong>en</strong>oemd.<br />
In zijn officiële reactie schreef bisschop Zwartkruis: ‘Als bisschop moet ik nu<br />
uitsprek<strong>en</strong> dat de door de <strong>Amsterdamse</strong> Stud<strong>en</strong><strong>t<strong>en</strong></strong>ekklesia gekoz<strong>en</strong> weg voor mij<br />
onaanvaardbaar is, <strong>en</strong> dat daarom de betrokk<strong>en</strong> priesters niet meer onder mijn<br />
verant<strong>woord</strong>elijkheid in ambtelijke bedi<strong>en</strong>ing werk<strong>en</strong>. Ik zou op dit og<strong>en</strong>blik, ter<br />
wille van de solidariteit binn<strong>en</strong> de kerk, iedere<strong>en</strong> met klem will<strong>en</strong> vrag<strong>en</strong> om, bij<br />
alle verschil van overtuiging of inzicht, alles te do<strong>en</strong> om e<strong>en</strong> schadelijke verharding<br />
van standpun<strong>t<strong>en</strong></strong> te voorkom<strong>en</strong>. Daarom b<strong>en</strong> ik van mijn kant bereid, ook na de<br />
keuze die door de <strong>Amsterdamse</strong> Stud<strong>en</strong><strong>t<strong>en</strong></strong>ekklesia is gemaakt, weg<strong>en</strong> te zoek<strong>en</strong><br />
waardoor wij met elkaar in contact blijv<strong>en</strong>. E<strong>en</strong> ieder, die gelooft in de boodschap<br />
van het evangelie, kan niet aanvaard<strong>en</strong>, dat e<strong>en</strong> conflict zonder uitzicht is.’<br />
Dit is uniek in de kerkgeschied<strong>en</strong>is van de laatste eeuw<strong>en</strong>. Ere wie ere toekomt. Het<br />
opvall<strong>en</strong>dste is het ontbrek<strong>en</strong> van alles wat naar banvloek <strong>en</strong> verkettering zweemt.<br />
Geijkte kerkjuridische term<strong>en</strong> als susp<strong>en</strong>sie <strong>en</strong> ex-communicatie kom<strong>en</strong> er niet in<br />
voor. Het officiële bisschoppelijke <strong>woord</strong> gaat ge<strong>en</strong> stip of jota verder dan de<br />
omschrijving die wijzelf op 26 januari 1969 van onze ‘toekomstige’ situatie gav<strong>en</strong>:<br />
bui<strong>t<strong>en</strong></strong> verant<strong>woord</strong>elijkheid van de bisschop.<br />
Vicaris Kuypers, rechterhand van bisschop Zwartkruis, ving dat op in e<strong>en</strong><br />
toelich<strong>t<strong>en</strong></strong>d interview: ‘Niets is gemakkelijker dan gebruik te mak<strong>en</strong> van de<br />
bestaande kerkrechtelijke terminologie. - In de bisschoppelijke verklaring wordt<br />
geprobeerd maatschappelijke taal te sprek<strong>en</strong> zonder aan de duidelijkheid van de<br />
<strong>woord</strong><strong>en</strong> íets af te do<strong>en</strong>. - Elk <strong>woord</strong> is gewog<strong>en</strong>; de <strong>woord</strong><strong>en</strong> moe<strong>t<strong>en</strong></strong> hun werk<br />
maar do<strong>en</strong>.’<br />
11.<br />
In het najaar van 1970 was het gevecht dus uitgewoed. Dakloos begonn<strong>en</strong> we aan<br />
onze vrijheid. Voor de zondagoch<strong>t<strong>en</strong></strong>d huurd<strong>en</strong> we de Amstelkerk; voor<br />
doordeweekse bije<strong>en</strong>koms<strong>t<strong>en</strong></strong> zwierv<strong>en</strong> we van zolder naar zolder. Ik wilde e<strong>en</strong> vast<br />
adres, e<strong>en</strong> huis waar (zo zei ik het in mijn taal van to<strong>en</strong>) ‘religieuze <strong>en</strong><br />
maatschappelijke, mystieke <strong>en</strong> politieke vrag<strong>en</strong> <strong>en</strong> experim<strong>en</strong><strong>t<strong>en</strong></strong> elkaar zoud<strong>en</strong><br />
kunn<strong>en</strong> rak<strong>en</strong> <strong>en</strong> inspirer<strong>en</strong>’.<br />
In 1972 koch<strong>t<strong>en</strong></strong> we, van grote <strong>en</strong> kleinere gif<strong>t<strong>en</strong></strong>, e<strong>en</strong> huis aan de Nieuwe<br />
Her<strong>en</strong>gracht <strong>en</strong> noemd<strong>en</strong> het ‘De Populier’.<br />
7
To<strong>en</strong> we die slop<strong>en</strong>de confrontatie met de officiële kerk, met het systeem, hadd<strong>en</strong><br />
beëindigd, kwam er <strong>en</strong>ergie vrij voor e<strong>en</strong> ‘nieuwe relatie’, zeg maar; met het Boek,<br />
de Thora, het profetische visio<strong>en</strong>, de weg van Jezus <strong>en</strong> Paulus.<br />
‘Ik ga, de weg van uw opdracht<br />
maar op wankele voe<strong>t<strong>en</strong></strong>, ik moet nog<br />
ler<strong>en</strong> die lev<strong>en</strong>sweg te volg<strong>en</strong>.’<br />
Leermeesters als Kleijs Kroon, bij vel<strong>en</strong> nog bek<strong>en</strong>d, <strong>en</strong> Bert ter Schegget <strong>en</strong><br />
Yehuda Aschk<strong>en</strong>asy <strong>en</strong> Ton Veerkamp hielp<strong>en</strong> ons scherper te lez<strong>en</strong> <strong>en</strong> te<br />
analyser<strong>en</strong>. Wij leerd<strong>en</strong> de oorspronkelijke betek<strong>en</strong>is van ‘de Naam’.<br />
De Naam van hem die, volg<strong>en</strong>s het boek, als <strong>en</strong>ige waard is ‘god’ g<strong>en</strong>oemd te<br />
word<strong>en</strong> <strong>en</strong> die ‘niet-god’ is in de gangbare betek<strong>en</strong>is van dat <strong>woord</strong>. In het bijbelse<br />
geloofsverhaal is de inhoud van ‘de Naam’: bevrijding uit alle vorm<strong>en</strong> van<br />
onderdrukking <strong>en</strong> onrecht, uit alle verhouding<strong>en</strong> waarin m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> vernederd word<strong>en</strong>,<br />
ontroofd aan zichzelf, misbruikt, klein gehoud<strong>en</strong>, kansloos gemaakt. De betek<strong>en</strong>is,<br />
ofwel ‘de functie’ van de Naam is: oproep tot sociale gerechtigheid, pleidooi voor<br />
nieuwe m<strong>en</strong>selijke verhouding<strong>en</strong> <strong>en</strong> visionair program voor e<strong>en</strong> nieuwe aarde.<br />
In de taal van de katholieke geloofsleer, de liturgie <strong>en</strong> volksvroomheid van mijn<br />
roomse jeugd werd in naam van ‘god’ e<strong>en</strong> beroep gedaan op nederigheid,<br />
lotsaanvaarding, gehoorzaamheid aan kerkelijke <strong>en</strong> wereldse overhed<strong>en</strong>, <strong>en</strong> geloof<br />
in e<strong>en</strong> hiernamaals waar alles goed komt. Wie probeert het <strong>woord</strong> ‘god’ betek<strong>en</strong>is<br />
te gev<strong>en</strong> vanuit het bijbelse gerechtigheidsvisio<strong>en</strong> (politieke betek<strong>en</strong>is dus), moet<br />
wel vervreemd<strong>en</strong> van dit nog altijd gangbare rooms-katholicisme.<br />
Groei<strong>en</strong>d inzicht in de politieke strekking van het bijbelse geloofsverhaal bracht ons<br />
op allerlei vrag<strong>en</strong> tegelijk. Zou de Thora van Mozes <strong>en</strong> Jezus richting kunn<strong>en</strong> gev<strong>en</strong><br />
aan projec<strong>t<strong>en</strong></strong> van maatschappijvernieuwing? Zoud<strong>en</strong> wij, geleerd <strong>en</strong> bemoedigd<br />
door ‘het boek’, het revolutionaire elan van de jar<strong>en</strong> zestig kunn<strong>en</strong> bes<strong>t<strong>en</strong></strong>dig<strong>en</strong> <strong>en</strong><br />
verdiep<strong>en</strong>, <strong>t<strong>en</strong></strong>minste op bepaalde plekk<strong>en</strong> in de sam<strong>en</strong>leving? ‘E<strong>en</strong> revolutionair<br />
elan oproep<strong>en</strong> vereist e<strong>en</strong> langdurige <strong>en</strong> geduldige arbeid die bestaat in de vorming<br />
van het bewustzijn’, schreef Sartre.<br />
Wat is de leerschool van de Thora anders dan vorming <strong>en</strong> hervorming van<br />
bewustzijn <strong>en</strong> gewe<strong>t<strong>en</strong></strong>? Door analyse van bek<strong>en</strong>de, door informatie over<br />
onbek<strong>en</strong>de fei<strong>t<strong>en</strong></strong>, <strong>en</strong> door studie van de geschied<strong>en</strong>is, m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> ler<strong>en</strong> ìn te d<strong>en</strong>k<strong>en</strong><br />
teg<strong>en</strong> de stroom van het gangbare? Hoe bereik je m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> <strong>en</strong> hoe win je ze voor<br />
e<strong>en</strong> ideaal, hoe maak je ze van cynische bui<strong>t<strong>en</strong></strong>staanders tot nuchtere betrokk<strong>en</strong><strong>en</strong>,<br />
hoe leer je ze solidair te zijn, <strong>en</strong> te volhard<strong>en</strong>? Vrag<strong>en</strong> tot op vandaag!<br />
12.<br />
De <strong>Amsterdamse</strong> Stud<strong>en</strong><strong>t<strong>en</strong></strong>ekklesia heeft ja e<strong>en</strong> bewog<strong>en</strong> geschied<strong>en</strong>is met de<br />
rooms-katholieke kerk. Wij kom<strong>en</strong> uit haar voort, uit haar muziek vooral; wij<br />
bestaan bui<strong>t<strong>en</strong></strong> haar instituut <strong>en</strong> gezag, <strong>en</strong> hebb<strong>en</strong> de gehoorzaamheid aan de paus<br />
<strong>en</strong> bisschopp<strong>en</strong> opgezegd, na e<strong>en</strong> hooglop<strong>en</strong>d gewe<strong>t<strong>en</strong></strong>sconflict.<br />
Sindsdi<strong>en</strong> hebb<strong>en</strong> wij temidd<strong>en</strong> van alle kerk<strong>en</strong> ge<strong>en</strong> <strong>en</strong>kele status of hoe noem je<br />
dat. We noem<strong>en</strong> ons ekklesia, ‘bije<strong>en</strong> geroep<strong>en</strong><strong>en</strong>’; maar zijn ge<strong>en</strong><br />
kerkg<strong>en</strong>ootschap - <strong>en</strong> zull<strong>en</strong> dat ook nooit word<strong>en</strong>, mag ik hop<strong>en</strong>. Wij mak<strong>en</strong> deel<br />
uit van e<strong>en</strong> beweging die dwars door alle kerkelijke scheidsmur<strong>en</strong> he<strong>en</strong> gaat - wij<br />
hor<strong>en</strong> bij de verborg<strong>en</strong> geme<strong>en</strong>te van m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> die prober<strong>en</strong> niet te buig<strong>en</strong> voor<br />
leug<strong>en</strong>s <strong>en</strong> cynisme.<br />
En met de naam van Jezus op onze lipp<strong>en</strong> vier<strong>en</strong> wij eucharistie - volg<strong>en</strong>s de<br />
Romeinse theologische inzich<strong>t<strong>en</strong></strong> ‘ongeldig’: ongewijde mann<strong>en</strong> <strong>en</strong> vrouw<strong>en</strong> gaan<br />
8
voor in de di<strong>en</strong>st van de tafel. En iedere<strong>en</strong>, gedoopt of ongedoopt, homo of hetero,<br />
getrouwd of ongetrouwd, sam<strong>en</strong>won<strong>en</strong>d of gescheid<strong>en</strong> - iedere<strong>en</strong> die in de roomskatholieke<br />
kerk niet mag meedo<strong>en</strong> aan tafel, mag dat hier wel.<br />
Wat er ook in de loop van eeuw<strong>en</strong> rond dit e<strong>en</strong>voudige ritueel gespeculeerd mag<br />
zijn, wij prober<strong>en</strong> het te verstaan <strong>en</strong> vorm te gev<strong>en</strong> als tek<strong>en</strong> van bereidheid je<br />
lev<strong>en</strong>skracht, je tijd, je geld te del<strong>en</strong> met h<strong>en</strong> die ge<strong>en</strong> deel van lev<strong>en</strong> hebb<strong>en</strong>; <strong>en</strong><br />
dat wij ons verplich<strong>t<strong>en</strong></strong> aan dat visio<strong>en</strong> van e<strong>en</strong> wereld waar brood <strong>en</strong> liefde is voor<br />
all<strong>en</strong>. Het visio<strong>en</strong> tot ritueel gelouterd, verdicht tot e<strong>en</strong> gebaar teg<strong>en</strong> honger,<br />
geweld, noodlot - sacram<strong>en</strong>t van hoop <strong>en</strong> onvoorwaardelijke liefde. Nieuwe liefde.<br />
9