Bekijk het inkijkexemplaar - Cross Media Nederland

Prof. dr. em. Jan gybels
19 oktober 1928 – 29 mei 2011
Op 29 mei jl. overleed professor Jan Gybels. Professor Bart Nuttin,
Afdeling Experimentele Neurochirurgie en Neuroanatomie, sprak
een afscheidsrede uit waarvan u hier een beknopte weergave leest.
Professor Dokter Emeritus Jan Gybels heeft een bijzonder
rijk gevuld en boeiend leven achter de rug. In de kliniek
kende ik hem eerst als Professor Gybels, en later was het
Jan. Niet alleen mijn promotor en mentor, maar ook mijn
zeer goede vriend. Met volle teugen een levensgenieter, die
zelfs in moeilijke en drukke tijden op een elegante manier
fijn en stijlvol wist te blijven. Hij was bijzonder fier op
zijn veel jongere echtgenote Hélène, op zijn kinderen en
schoonkinderen. Vooral na zijn actieve loopbaan bracht
hij veel tijd door met zijn zeer geliefde kleinkinderen (ses
petits enfants très bien aimés).
Na zijn Grieks-Latijnse humaniora studeerde hij
geneeskunde en algemene heelkunde. Vervolgens vertrok
hij naar het Montreal Neurological Institute in Canada,
waar hij nog steeds vermeld staat onder de lijst van enkele
famous fellows, tezamen met een naam als Wiesel, laureaat
van de Nobelprijs. Prof. Gybels staat daar dus in goed
gezelschap.
Als neurochirurg begon hij te werken in het Bunge Instituut
te Antwerpen, maar kwam al snel naar Leuven, waar hij
verantwoordelijk werd voor de functionele en stereotacti-
IN mEmORIAm
sche neurochirurgie en samen met prof. R. Van den Bergh
de kliniek voor neurochirurgie en neurologie recht hield
en uitbouwde. In 1970 werd hij gewoon hoogleraar. Naast
docent was hij hoofd van het Laboratorium Experimentele
Neurologie, waar onder zijn supervisie de SGV localizer
werd gemaakt (Suetens, Gybels, Vandermeulen). Het
principe hiervan werd overgenomen door vele firma’s,
en tot de dag van vandaag wereldwijd gebruikt voor
toepassingen ver buiten de initieel bedoelde toepassing.
Hij was stichtend lid van 5 wetenschappelijke verenigingen,
waaronder zeer belangrijke als de European Society
for Stereotactic and Functional Neurosurgery en International
Association of Pain. Hij was voorzitter van de Belgian Society for
Stereotactic and Functional Neurosurgery en lid of erelid van vele
wetenschappelijke verenigingen. Aan Harvard University,
Butare en Fortaleza was hij visiting professor.
Gedurende multipele jaren zette hij zich ook in voor de
Koninklijke Akademie voor Geneeskunde van België, en
werd zelfs voorzitter.
Om al deze en andere redenen werd prof. Gybels tot 6
maal bekroond in een Belgische Nationale Orde. Hij klom
op tot Grootofficier in de Kroonorde en Grootofficier
in de Leopoldsorde. In 1994 is hij in glorie overgestapt
naar zijn emeritaat. Bij deze gelegenheid kreeg hij door
Ron Kupers een liber amoricum overhandigd. Na zijn
pensionering bezocht hij nog geregeld het laboratorium
voor experimentele functionele neurochirurgie, nog altijd
geïnteresseerd in de onderwerpen waarnaar hij voorheen
zelf onderzoek deed.
Samen met collega Paul Cosyns, diensthoofd psychiatrie in
Antwerpen, richtte hij de Commissie voor Neurochirurgie
voor Psychiatrische Aandoeningen op. Hij bleef naar de
vergaderingen van deze Commissie komen. Op 9 mei
jongstleden reed hij nog met professor Gabriëls en mijzelf
naar de gebouwen van het RIZIV om er de terugbetaling
voor diepe hersenstimulatie voor obsessieve compulsieve
stoornis te bepleiten. Voor zover mij bekend was dit zijn
laatste vergadering.
Bart Nuttin
DEPSYCHIATER 3 • 2011 15