Kwetsbaar beroep - Ecpat

4 Clubs en privéhuizen
In dit hoofdstuk geven we een beschrijving van de prostitutie in besloten prostitutiebedrijven
in Amsterdam. Onder besloten prostitutiebedrijven verstaan we seksclubs en privéhuizen.
Bij prostitutie in clubs en privéhuizen worden seksuele diensten verleend, soms is er ook
een bar aanwezig. De prostituee werkt formeel gezien onafhankelijk en zelfstandig; klanten
kiezen één van de aanwezige prostituees op basis van een standaarddienstverlening, maar
daarnaast kunnen klant en prostituee op de kamer onderhandelen over eventuele extra
diensten. In de eerste paragraaf geven we een korte samenvatting van de beschikbare literatuur
over seksclubs en privéhuizen in Amsterdam. In de rest van het hoofdstuk zullen
de resultaten van het onderzoek besproken worden. Zo komen in de tweede paragraaf
de omvang en de kenmerken van de besloten prostitutiebedrijven in Amsterdam aan bod.
In de daaropvolgende paragrafen staan de in deze sector werkzame prostituees centraal.
Paragraaf drie gaat over aantallen, kenmerken en achtergronden, paragraaf vier gaat over
mobiliteit en paragraaf vijf over zorgbehoeften.
4.1 Eerder onderzoek
De opheffing van het bordeelverbod in het jaar 2000 is een aanjager geweest voor allerlei
ontwikkelingen in de prostitutie in het algemeen en voor de clubs en privéhuizen in het bijzonder.
Vanaf dat moment werd het voor gemeenten via een vergunningenstelsel mogelijk
om het aantal besloten prostitutiebedrijven te reguleren door vergunningen te verstrekken,
maar ook vergunningen te weigeren of in te trekken. Het doel achter de wet was tweeledig:
enerzijds de legalisering van prostitutie waarin prostituees vrijwillig werkzaam zijn, anderzijds
de bestrijding van onaanvaardbare vormen van exploitatie van prostitutiees.
Biesma et al. (2006) merken in hun rapport over niet-legale prostitutie op dat het aandeel
niet-vergunde bedrijven binnen de clubs en de privéhuizen in Amsterdam gering lijkt. In
het algemeen noemen de auteurs vier factoren die samenhangen met de aanwezigheid van
niet-vergunde bedrijven:
• Het niet-voldoen aan exploitatievoorwaarden;
• Het bereiken van het maximum aantal seksinrichtingen in een stad of regio;
• Tijdelijke dan wel definitieve sluiting na onregelmatigheden of overtredingen;
• Het ontbreken van een vergunningenstelsel (geldt niet voor Amsterdam).
Dezelfde auteurs geven aan dat er in maart 2006 sprake is van dertig seksclubs in Amsterdam,
waarvan drie gayclubs. In 2000 waren er nog veertig clubs. 1 Het is onduidelijk hoe
Biesma et al. (2006) dit definiëren en of dit inclusief privéhuizen is of alleen clubs. Flight et
al. (2006) geven op landelijk niveau, niet uitgesplitst naar gemeenten, aan hoeveel seksclubs
Clubs en privéhuizen 67