Richtlijn Galweg- en Galblaascarcinoom Versie - Oncoline

340
341
342
343
344
345
346
347
348
349
350
351
352
353
354
355
356
357
358
359
360
361
362
363
364
365
366
367
368
369
370
371
372
373
374
375
376
377
378
379
380
381
382
383
384
385
386
387
388
389
390
391
392
2.2 Beeldvormend onderzoek
2.2.1. Optimale beeldvorming voor diagnosestelling
Literatuurbespreking
Galwegcarcinoom
De meeste patiënten die het ziekenhuis inkomen met (stille) icterus / verdenking galweg
problematiek zullen in eerste instantie worden beoordeeld met transabdominale echografie. Dit is
een snel toegankelijk onderzoek, waarbij de meest voorkomende oorzaak van een galwegobstructie
(galstenen) meestal snel kan worden onderscheiden van andere pathologie. Met name
(intrahepatische)galweg dilatatie kan goed worden vastgesteld [Choi 2008]. Bij een andere
obstructie dan galstenen is vervolg onderzoek nodig.
Optimale beeldvorming bij het galwegcarcinoom houdt in dat er een accurate inschatting kan worden
gemaakt of (curatieve) chirurgisch resectie mogelijk is. Hiervoor moet de locatie van de tumor
worden bepaald en lokale uitbreiding in de galwegen, arteria hepatica, vena porta en ingroei in het
leverparenchym [Choi 2008; Park 2008; Weber 2008; Chung 2008]. Transabdominale echografie
speelt bij deze diagnosestelling geen rol. Echografie is tevens erg operator afhankelijk.
Multi-Detector-CT (MDCT) in 4 fasen (blanco, arterieel, portaal veneus en een late fase) kan een
acceptabele inschatting geven over ingroei in de arteria hepatica en vena porta. Bij twijfel over
(vasculaire) ingroei kan een echo-duplex worden overwogen. De mate van ductale uitbreiding is over
het algemeen iets minder goed vast te stellen, maar de gemiddelde sensitiviteit en specificiteit voor
het bepalen van vasculaire en ductale uitbreiding varieert tussen 81-90%.
Aanvullende invasieve 3D-MDCT cholangiografie middels ERCP of PTC kan meer informatie geven
over anatomische uitbreiding en locatie van de tumor.
Voor het inschatten van resectabiliteit heeft MRI (T1W, T2W en dynamische 3D-contrast series in
arteriële, portaal veneuze en late fase) ongeveer dezelfde accuratesse als CT. De mate van
vasculaire uitbreiding is met MRI minder goed in te schatten dan met CT. De mate van ductale
uitbreiding is beter te bepalen met MRI 3D-CE/MRCP, met een accuraatheid tussen 71-96% (beter
dan ERCP)[Park 2008].
ERCP, endo-echografie en intraductale echografie kunnen informatie geven over de mate van tumor
uitbreiding; dit is een invasief onderzoek dat afhankelijk is van de kennis en ervaring van de
operator en niet beter dan CT of MRI. Het enige voordeel hiervan is dat er biopten kunnen worden
genomen [Weber 2008].
Indien er drainage of plaatsing van een stent bij de galwegen moet plaatsvinden dient dit het best ná
MRI of CT te gebeuren. Dit om overschatting van tumorinfiltratie door artefacten en lokale
inflammatie te voorkomen [Weber 2008].
PET/CT speelt geen rol in het onderzoek naar lokale tumor uitbreiding [Chung 2008, Vilgrain 2008,
Furukawa 2008, Ruys 2011].
Galblaascarcinoom
Galblaascarcinoom wordt meestal per toeval gevonden na cholecystectomie. Wanneer bij de eerste
echografie een massa in de galblaas wordt gezien dient een MDCT in 4 fasen te worden gemaakt.
Dit om lokale ingroei in omliggende weefsels, met name in de lever, te bepalen.
Conclusies
Galwegcarcinoom
Men kan galwegdilatatie vaststellen met transabdominale echografie en daarmee het niveau van de
galwegobstructie (intra- of extrahepatisch) vaststellen. De echografie speelt echter verder geen rol
in de diagnose stelling.
[Choi 2008]
Er zijn aanwijzingen dat MDCT (4-fasen) een acceptabele inschatting geeft over vasculaire
uitbreiding van de galwegtumor.
Concept Richtlijn galweg- en galblaascarcinoom vs accoord werkgroep Pagina 10 van 75
11 juli 2012