de Groote Klok - mei 2009 - de Groote Sociëteit Zwolle

Roy's Column
Op een dag ben je Nederlander
1994. Een vrachtauto zet een Israëlische
liftster vanuit Polen via Brussel af
in Amsterdam. Ze heeft een simpele
doelstelling, namelijk de beste Thai
Boxer ter wereld worden. Die topsporters
leven en trainen in Amsterdam,
dus dat is the place to be. Ze
schrijft zich in bij de gemeente, opent
een bankrekening, betaalt belasting en
duikt in het proces dat moet leiden tot
een meerjarige Europese verblijfsvergunning.
Overdag werkt ze in klassieke
Amsterdamse buurten als kinderoppas
bij grote gezinnen en ‘s
avonds traint ze met de wereldtoppers
Ernesto Hoost, Peter “The Dutch Lumberjack”
Aerts en Bondgirl Lucia Rijker.
Tussendoor leert ze Nederlands door te
luisteren naar Radio 1 en het werk van
Drs. P.
De wereldtop in Thai Boxing haalt ze
niet en dus verschuift haar aandacht
naar een maatschappelijke carrière. Als
telg uit een Russisch geslacht van muzikanten
en wiskundigen, gaat haar interesse
uit naar een baan in de ICT. Ze
volgt een opleiding als applicatieprogrammeur
in Noord-Holland en
loopt stage bij een automatiseringsbedrijf
in midden Nederland.
We schrijven inmiddels 1997 en de
strijd om een meerjarig verblijf loopt na
diverse wetswijzigingen via Arbeidsvoorziening,
de voorloper van het
UWV. Het zijn de hoogtijdagen in de
ICT. Iedereen die ooit een computer
van afstand gezien heeft, kan in een
showroom ergens in Nederland een arbeidscontract
tekenen. ICT bedrijven
staan voor de Israëlische in de rij, maar
Arbeidsvoorziening wijst zelfs na een
beroep een meerjarige werkvergunning
af.
In 1999 gaat ze samenwonen met een
Nederlander en verhuist ze naar Zwolle.
Als zelfstandige is ze betrokken bij
de start van een softwarehuis. Tot de
18
eerste grotere opdrachtgevers behoort
Arbeidsvoorziening. Die vinden haar
nog steeds niet goed genoeg voor een
werkvergunning, maar vertrouwen
haar wel de ontwikkeling toe van soft-
ware die de registratie van buiten-
landse seizoenarbeiders onder controle
moet brengen.
Spoedig daarna begint het langdurige
proces om in Zwolle te mogen trou-
wen. De vreemdelingenwetgeving is in-
middels een speelbal van de politiek en
wetswijziging op wijziging met uit-
zondering op uitzondering zorgen voor
weinig consistente regelgeving.
Het lijstje met benodigde documenten
wordt door een medewerker van de ge-
meente Zwolle uitgeschreven. Deze
niet in Nederland geboren medewerker
wijst de Israëlische in gebrekkig Ne-
derlands op de strenge regelgeving en
de consequenties daarvan. Het hand-
geschreven lijstje dat hij meegeeft be-
wijst dat hij onze taal ook schriftelijk
niet beheerst ...
De speurtocht naar de juiste docu-
menten brengt de Israëlische in con-
tact met de Nederlandse ambassade in
Tel Aviv. Daar ontmoet ze de crème de
la crème van het Nederlandse amb-
telijke apparaat, namelijk de Ambas-
sadeur en Consul. Deze hoogge-
plaatste overheidsdienaren verte-
genwoordigen onze natie in de verre
onder andere op cultureel vlak. De
Consul complimenteert de Israëlische
met haar nagenoeg accentloze en fout-
loze beheersing van de Nederlandse
taal en vraagt hoe ze dat geleerd heeft.
Het antwoord leidt tot een veelzeg-
gende reactie: “Wie is Drs. P?”
2005 is uiteindelijk het jaar van de uit-
gekomen dromen. Na 11 jaar strijd is
daar ineens de felbegeerde meerjarige
verblijfsvergunning en op de valreep
van het nieuwe jaar wordt het huwelijk
in de prachtige Statenzaal voltrokken
onder toeziend oog van alle nog le-
vende familie en talloze vrienden. Louis
van Daalen treedt, geassisteerd door
Remco Tiezema, op als buitengewoon
ambtenaar van de burgerlijke stand.
Ruim drie jaar later verkrijgt de Israë-
lische bij Koninklijk besluit de Neder-
landse nationaliteit. Op 16 april 2009
overhandigt Burgemeester Henk-Jan
Meijer tijdens een formele naturalisatie
ceremonie de bijbehorende docu-
menten en vanaf dat moment ben ik
niet langer met een buitenlandse ge-
trouwd. De ceremonie wordt hilarisch
onderbroken door Cees Meintjes, wan-
neer hij enige basiselementen uitreikt
ten
behoeve van een succesvolle viering
van Koninginnedag. Die donder-
dagmiddag wordt een proces afgerond
dat uiteindelijk 15 jaar geduurd heeft.
Dat had zeker sneller gekund, maar
sommige mensen laten zich nu een-
maal niet in de hoek van slachtoffer
drukken.
Roy van Veen
Koninginnedag
2009
In reactie op de dramatische ge-
beurtenissen in Apeldoorn heeft
de Directie besloten de fees-
telijke Konninginneborrel op 30
april geen doorgang te laten vin-
den. De aanwezige leden hebben
samen stilgestaan bij de slacht-
offers en hun veranten en de
schokkende ervaring voor de ko-
ninklijke familie.
President-directeur Gégé Callenbach spreekt de
aanwezige leden toe.