W. A Brakel - Verklaring van de Openbaringen ... - dewoesteweg.nl

hebbende. Daar waren meer gemeenten in Azië en sommige groot en aanzienlijk,
daarom opdat hij mocht weten, aan welke hij het zenden zou, zo noemt de Heere Jezus
dezelve, die Hij daartoe uitverkoren had; de Heere wil niet, dat dit grote werk van zo
gewichtige aangelegenheid aan een of twee zou toevertrouwd worden, maar Hij kiest
daartoe een volkomen en overvloedig getal, namelijk, zeven en met name, tot Eféze en tot
Smyrna, en tot Pergamus, en tot Thyatire, en tot Sardis, en tot Filadèlfia en tot Laodicéa. In deze
zeven steden waren gemeenten, sommigen groter, sommigen kleiner, zij lagen in Klein-
Azië, sommigen aan de oever van de zee, sommigen een weinig landwaarts in, en alzo
alle naast aan Patmos. De Heere gaf deze steden de namen niet, maar zij hadden ze al te
voren, zodat het geen verbloemde, maar eigen namen zijn, deze steden waren in wezen
en ook bekend; van Eféze wordt meermalen in het N.T. gewag gemaakt, Paulus heeft
aan dezelve een Brief geschreven; Thyatire is bekend door Lydia, de purperverkoopster,
die van Thyatire was, en die door de dienst van Paulus bekeerd werd, Hand. 16:14.
Laodicéa wordt verscheiden malen genoemd in Kol. 2:1; 4:13. Doch alle zijn ze wel
bekend in de Romeinse geschiedenis en landbeschrijving.
't Heeft de Heere behaagd, deze zeven te noemen, aan die het boek van de Openbaring te
zenden, en die te stellen, niet tot vertoning van de kerk in zeven tijdvakken, waarvan in 't
vervolg zal gehandeld worden maar om te dienen tot overlevering van dit boek aan andere
gemeenten, om te versterken tot zeven getuigen, alsmede om te dienen tot vertoning, dat de
Heere Jezus, na Zijn hemelvaart, het oog op Zijn kerk heeft, onder dezelve tegenwoordig is,
en om te dienen tot voorbeelden van alle gemeenten, om na te volgen, hetgeen in deze
gemeenten geprezen wordt, en zich te wachten voor hetgeen in hen wordt bestraft, en om te
dienen tot een voorbeeld van de handelingen van de Heere Jezus met de kerken, die zo
gesteld zijn als deze. Dit is hetgeen gehoord werd.
b. Iets zichtbaars, te weten: vers 10. Zeven kandelaren. Een de Zoon des mensen gelijk. Vers 13.
V. Hierop wordt verhaald hetgeen gezien werd, waartoe Johannes gelegenheid gaf met zijn
omkering: En ik keerde mij om, om te zien de stem, die met mij gesproken had; de stem is een
voorwerp van het gehoor, en niet van het gezicht; zodat hier het gevolg genoemd wordt; maar
de oorzaak, de spreker, wordt daardoor verstaan; hij hoorde eens mensen stem achter zich, dat
maakte hem begerig, om die te zien, die tot hem sprak; En mij omgekeerd hebbende, zag ik zeven
gouden kandelaren, als zinnebeelden, de gemeenten afbeeldende, gelijk vers 20, verklaard wordt:
En in het midden van de zeven gouden kandelaren, een de Zoon des mensen gelijk zijnde. Johannes
kende de menselijke gedaante van de Heere Jezus met Wie hij lang gemeenzaam verkeerd had,
zeer wel. 't Was niet de engel van welke § 1; want op die past de beschrijving van deze Persoon
niet, die kon niet zeggen: Ik ben de eerste en de laatste, Ik leef en ben dood geweest; 't was ook de
Heere Jezus in eigen Persoon naar de menselijke natuur niet; maar 't was een profetische vertoning
van de Heere Jezus, in zijn majesteit en Goddelijke eigenschappen; gelijk dezelfde gedaante van
Daniël gezien werd, Dan. 7:9 en 10:5. Waar het minste opzicht niet is op de menselijke natuur;
ook past de beschrijving, die hier gedaan wordt, niet op de menselijke natuur van Christus;
maar gelijk de kandelaren en de sterren zinnebeelden waren van de gemeenten en leraren, zo
ook dit gezicht van de Persoon. En ook wordt dat wel duidelijk aangewezen door het woord
gelijk; alle gelijk is hetzelfde niet.
Deze was bekleed met een lang kleed tot de voeten, podeeree, een lang statig kleed van aanzien; zodat
hierdoor majesteit en heerlijkheid uitgedrukt wordt; En omgord aan de borsten met een gouden
gordel. De gordels zijn om de lange kleren aan het lijf vast te maken, om dezelve op te schorten,
6